เรื่องนี้ก็นานมากแล้วแต่มันก็เป็นปมในใจของเรามาตั้ง8-9ปี *ขอพูดจ.เป็นชื่อย่อของคนที่กระทำอนาจารใส่เรานะคะ*
ตอนนั้นเราเรียนอยู่น่าจะป.1-ป.2(เราก็ไม่แน่ใจ😸)
อาสาวของเราเขามาจากสุพรรณเพราะจะมาอยู่ที่กรุงเทพฯแล้วความที่เราเห็นคนเยอะเราก็รู้สึกอยากมีเพื่อนเล่นเพราะความเป็นเด็กอ่ะเนอะมันก็ไม่คิดอะไรหรอกเพราะแต่เดิมทีเราอยู่กับลูกพี่ลูกน้องที่เป็นผู้หญิงแต่ไม่ค่อยถูกคอกันเท่าไหร่เพราะเขาชอบแกล้งเราเพราะเราอ่ะอยู่กับพ่อสองคนส่วนใหญ่พ่อไปทำงานแล้วเราจะอยู่บ้านกับญาติของพ่อตลอดแล้วเราอ่ะก็อยากขึ้นไปนอนข้างบนกับอาสาวแล้วอีกอย่างนะทุกๆคนก็ต้องเคยเป็นว่าแบบคนมาเยอะแล้วมันตื่นเต้นมากๆอ่ะเราก็นอนฝั่งพี่ จ. แล้วอาสาวของเราก็จะนอนอีกฝั่งที่หันไปทางหน้าต่างแล้วตอนนั้นเราจำได้ขึ้นใจเลยแหละว่ามันเช้าแล้วแต่แสงพระอาทิตย์มันยังขึ้นไม่เต็มที่ฝั่งที่เรากับอานอนอ่ะมันเป็นที่อับแสงและเรากับอานอนมันคนล่ะที่กันแล้วมักจะมองไม่เห็นตอนนั้นเราได้ยินพี่เขาเล่นเกมรถไฟซอฟแวร์ความที่เราชอบเล่นแต่ไม่มีโทรศัพท์เราก็แบบหนูขอเล่นด้วยแล้วเขาก็ให้แล้วเราก็นอนตะแคงข้างไปอีกฝั่งที่เรานอนพอทีนี้พี่เขาก็เริ่มเขยิบเข้ามาใกล้เราความรู้สึกเหมือนมีไรมาใส่ที่ก้นเราแต่ไม่ลึกและไม่เจ็บแล้วเขาก็เอามือมาวางไว้ที่หัวเรแล้วเราก็หันไปมองเเล้วเขาก็แบบเออเล่นไปเถอะน่ะคือเป็นอะไรที่แบบมารู้อีกทีตอนเราเป็นเด็กเราถูกอนาจารหนิตอนป.6จะขึ้นม.1แล้วอ่ะคือเพศศึกษาเผ็นอะไรที่มันต้องเรียนตอนเด็กจริงๆและอีกอย่างคือครอบครัวต้องเชื่อใจกันเราเป็นอะไรที่โครตขี้กลัวเรอะแล้วเราก็ไม่กล้าถามผู้ใหญ่เพราะเรากลัวเขาไม่เชื่อแล้วเราก็เก็บมาคิดตลอดจนมันเป็นปมของเราเอง
คือตอนนี้เราเกลียด+ไม่มองไม่ชอบผู้ชายไปเลยแล้วจนถึงทุกวันนี้เราก็ยังไม่กล้าบอกพ่อตอนนี้เราจะจบม.3ไปเรียนต่อปวช.แล้วอ่ะ มันเป็นอะไรที่น่าอายแล้วก็ไม่น่าเชื่อถือเลยอ่ะเนอะคือถ้าเราบอกพ่อตอนนี้ทุกคนคิดว่าเขาจะคิดว่าเราแต่งเรื่องไหมคิดว่าเราโกหกเขาหรือเปล่า ???