ใครหาเงินเก่งกว่า คนนั้นแพ้

มีเรื่องราวมาเล่าสู่กันฟังจากประสบการณ์ตรงครับ เรื่องมีอยู่ว่า ครอบครัวผมรุ่นพ่อแม่เป็นครอบครัวใหญ่ ฝั่งพ่อแม่ พี่น้องรวมๆกัน 12 คน ทีนี้มีญาติผู้ใหญ่ท่านหนึ่งที่ตอนรุ่นพวกผมเด็กๆ แกจะดูแล ผมและน้องสาว และลูกพี่น้อง อย่างดี ช่วยเลี้ยงตอนเด็กเล็กบางครั้ง และซื้อของเล่น หรือพาไปกินอาหารดีๆเป็นประจำปัจจุบันรุ่นผมอายุ 40 ปีขึ้น ผมและน้องสาวผมมีครอบครัว และลูกพี่น้องก็มีครอบครัวกันหมด ประเด็นคือ ผมและน้องสาวมีรายได้พอสมควรที่จะวางแผนเกษียณและเลี้ยงครอบครัวของตัวเอง รวมทั้งพ่อแม่ของตัวเองได้ แต่ลูกพี่น้องด้วยอะไรก็ไม่แน่ใจ อาชีพแต่ละคนไม่มีรายได้เพียงพอนัก เลี้ยงพ่อแม่ตัวเองแบบตะกุกตะกัก เลี้ยงครอบครัวตัวเองก็ลำบาก ตอนนี้ญาติผู้ใหญ่ท่านนั้นไม่มีครอบครัว ไม่มีลูก และแก่ชราไปตามกาลเวลา ไม่เคยวางแผนทางการเงิน ทั้งๆที่ครอบครัวผมเตือนล่วงหน้ามาเป็นสิบๆปี เงินเก็บร่อแร่ รายได้ประจำน้อยมาก คือไม่พอใช้ บัดนี้ถึงเวลาที่ญาติผู้ใหญ่ท่านนั้นต้องการความช่วยเหลือด้านการเงินแล้ว กลายเป็นภาระนี้ตกมาที่ผมและน้องสาวผมเต็มๆ เพราะหารายได้ได้เยอะกว่าบรรดาลูกพี่น้อง โดยที่ลูกพี่ลูกน้องทุกคนไม่เคยเสนอเรื่องช่วยเหลือทางการเงินเลย เขามักจะอ้างว่า เขารายได้น้อย ช่วยเหลือไม่ได้ ไม่ใช่ว่าผมและน้องสาวไม่อยากช่วย แค่รู้สึกว่าลูกพี่ลูกน้องทุกคนควรมาแชร์ช่วยกัน ผมและน้องสาวก็ไม่ใช่ว่าจะเหลืออะไรมากมายขนาดนั้น มันกระทบเรื่องของการวางแผนการศึกษาลูก การวางแผนการเกษียณของตัวเอง และเงินฉุกเฉินกรณีพ่อแม่ผมป่วยหนัก

ก็เลยเป็นที่มาของคำว่า ใครหาเงินเก่งกว่าแพ้