คือพ่อเราเป็นคนที่ชอบเอาความคิดตัวเองเป็นหลักไม่ฟังเหตุผลคนอื่นเลยตอนเราเด็กๆเขาก็ไม่ออกอาการอะไรกับเรานักเราตอนเด็กรักเขามากแต่พอโตมาเรากลับไม่มีความรู้สึกนั้นอีกเลยเขาทั้งเอาเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่น"เออเนี่ยทำไมไม่เหมือนลูกคนอื่นวะ" "เลี้ยงลูกแต่ได้ควาย" ด่าเราต่อหน้าคนอื่นเขาตัวใหญ่มากเวลาเขาตีเราเขาฟาดเต็มแรงเราจะไม่เรียกว่าตีเราจเพราะเรารู้สึกว่ามันเหมือนทำร้ายร่างกายเราทนนานมากเราแอบร้องไห้คนเดียวตอนกลางคืนปรึกษากับเพื่อนแต่เขาไม่รู้อะไรเลยว่าเราเป็นยังไงบ้างเรารู้สึกไม่อยากเจอเขาอย่างวันนี้วันที่ 1มค. น้าเราชวนไปบ้านเขาปู่กับย่าเราก็ไปด้วยไปกินเลี้ยงฉลองปีใหม่แล้วก็ไปจุดพลุกันแล้วเรากลับกันตี3ตอนนั้นรู้สึกเพลียมากเราไม่ไหวเราอยากจะนอนเราก็ขึ้นไปนอนบนห้องกะจะนอนยาวเพราะเหนื่อยพ่อเราก็รู้ว่าเรากลับดึกแต่พ่อเราก็ยังมาปลุกเช้าบอกว่าจะไปบิ๊กซีเราแค่บอกว่าเมื่อคืนกลับดึกจะนอนเขาก็พูดว่า เนี่ยเดี้ยๆเริ่มแล้วนะๆ เราโครตไม่ชอบเลยแค่เราออกความคิดเห็นแค่นี้คือเราไม่มีสิทธ์ออกเลยหรอ
ถ้าเรารู้สึกเกลียดพ่อเราผิดมั้ย