เราเป็นคุณเเม่เเบบฟูลไทม์ เลี้ยงลูก3คน แฟนทำงานคนเดียว เรามักจะโดนต่อว่าต่างๆนาๆเสมอ ทำอะไรก็ไม่ดี ไม่ได้เรื่อง คำพูดเดิมๆตอกย้ำมา 6 ปี เราพยายามปรับปรุงตัวเองในทุกๆเรื่อง เเต่ก็ยังโดนเเบบเดิมซ้ำๆ
-เรื่องลูกเราไม่เคยปล่อยปะละเลย เเต่ลูกเราไม่สามารถเรียนได้ที่1เขาก็จะหาว่าเราไม่สอนลูกไม่ทำลูกให้เก่งกว่าคนอื่นได้ (ซึ่งเราก็เป็นคนร่าเริงมาก่อนไม่ชอบเอาอะไรไปกดดันลูก)
-เราไม่สามารถหาเงินได้ มาช่วยเขาหาเงินได้ เเบบคนอื่นเขา ทำไมไม่ดูตัวอย่างคนอื่น เขาหาเงินได้ เขาขายของออนไลน์รวยได้
-ที่เรารู้สึกเเย่ที่สุดคือโพสต์เฟส-ดันเรา ในทุกๆครั้ง
ตอนเเรกๆเราก็เฉยๆนะ ก็ถือว่าเราทำได้ไม่ดีจริงๆ
เเต่ช่วงหลังๆมันเกิดความคิดในหัวเราว่า เราเป็นภาระเขา เราทำให้คนอื่นต้องลำบาก จนบางทีนอนคิดว่าถ้าเราตายไปอะไรมันน่าจะดีกว่านี้
คิดวาดภาพตัวเองไว้ตลอดว่าจะต้องตายอย่างไรให้คนอื่นไม่เดือดร้อน
เเต่พอมองลูกก็รู้สึกว่าเเล้วเด็กๆจะอยู่ยังไง
มันอึดอัดไปหมด ไม่อยากมีห่วง เเต่ก็เหนื่อยจนบางทีไม่อยากอยู่อีกแล้ว
เราควรจะทำยังไงดี??
เราเเค่เครียดหรือเป็นซึมเศร้ากันเเน่
-เรื่องลูกเราไม่เคยปล่อยปะละเลย เเต่ลูกเราไม่สามารถเรียนได้ที่1เขาก็จะหาว่าเราไม่สอนลูกไม่ทำลูกให้เก่งกว่าคนอื่นได้ (ซึ่งเราก็เป็นคนร่าเริงมาก่อนไม่ชอบเอาอะไรไปกดดันลูก)
-เราไม่สามารถหาเงินได้ มาช่วยเขาหาเงินได้ เเบบคนอื่นเขา ทำไมไม่ดูตัวอย่างคนอื่น เขาหาเงินได้ เขาขายของออนไลน์รวยได้
-ที่เรารู้สึกเเย่ที่สุดคือโพสต์เฟส-ดันเรา ในทุกๆครั้ง
ตอนเเรกๆเราก็เฉยๆนะ ก็ถือว่าเราทำได้ไม่ดีจริงๆ
เเต่ช่วงหลังๆมันเกิดความคิดในหัวเราว่า เราเป็นภาระเขา เราทำให้คนอื่นต้องลำบาก จนบางทีนอนคิดว่าถ้าเราตายไปอะไรมันน่าจะดีกว่านี้
คิดวาดภาพตัวเองไว้ตลอดว่าจะต้องตายอย่างไรให้คนอื่นไม่เดือดร้อน
เเต่พอมองลูกก็รู้สึกว่าเเล้วเด็กๆจะอยู่ยังไง
มันอึดอัดไปหมด ไม่อยากมีห่วง เเต่ก็เหนื่อยจนบางทีไม่อยากอยู่อีกแล้ว
เราควรจะทำยังไงดี??