คือเราทำงานเลี้ยงตัวเอง ไม่มีพ่อแม่มาซัพพอต ไม่มีแบบไม่มีจริง ทำงานตอนอายุ 18 ตอนนี้ 25 ไม่เคยขอเงินใครกิน
เลี้ยงตัวเองคนเดียวก็แทบจะไม่มีเงินเก็บ น้องสาวเราอายุ 22 เรียนอยู่ไม่ได้ทำงานไร ขอเงินพ่อแม่ใช้เราให้น้องทำงานพาทไทม์
แบ่งเบาพ่อแม่ น้องก็ไม่ทำ อยู่บ้านกินนอน ติ่งเกาหลี น้องเงินหมดพึ่งขอพ่อแม่ไป ก็หมด แล้วมาขอเรา
วันนั้นเราทำงานกะดึก น้องทักมายืมเงินตอนบ่ายเราหลับ เราไม่ได้ตอบ น้องก็พูดบ่นว่า ถ้ากูกำลังจะตายกูคงไม่ต้องคิดถึง พึ่งพาไรไม่เคยได้
ซึ่งมันก็จริง เรารู้ตัวว่าเราเป็นที่พึ่งให้ใครไม่ได้ น้องทักมาพูดแบบนี้ใส่ทุกช่องทางโซเชียลเราบอกไปว่าเราไม่มีเงิน เหลือแค่พอตัวเองกินถึงสิ้นเดือน
พอสิ้นเดือนน้องทักมาอีกว่าเงินออกหรือยังไม่มีเงิน เงินเรายังไม่ออก แต่เราคิดว่าเงินออกจ่ายค่านั้นนี้ เงินเหลือ 6000 คือมันน้อยมากสำหรับเรา
เราลำบากใจที่จะให้ เพราะถ้าให้เราเองต้องลำบากเช่นกัน /// เราเห็นแก่ตัวไปไหมแล้วถ้าเราบอกฉันให้ยืมแล้วรีบคืนเพราะฉันไม่มีจะดูใจดำไปไหมคะ
เราจะผิดหรือเห็นแก่ตัวเกินไปไหม ไม่ให้เงินน้อง
เลี้ยงตัวเองคนเดียวก็แทบจะไม่มีเงินเก็บ น้องสาวเราอายุ 22 เรียนอยู่ไม่ได้ทำงานไร ขอเงินพ่อแม่ใช้เราให้น้องทำงานพาทไทม์
แบ่งเบาพ่อแม่ น้องก็ไม่ทำ อยู่บ้านกินนอน ติ่งเกาหลี น้องเงินหมดพึ่งขอพ่อแม่ไป ก็หมด แล้วมาขอเรา
วันนั้นเราทำงานกะดึก น้องทักมายืมเงินตอนบ่ายเราหลับ เราไม่ได้ตอบ น้องก็พูดบ่นว่า ถ้ากูกำลังจะตายกูคงไม่ต้องคิดถึง พึ่งพาไรไม่เคยได้
ซึ่งมันก็จริง เรารู้ตัวว่าเราเป็นที่พึ่งให้ใครไม่ได้ น้องทักมาพูดแบบนี้ใส่ทุกช่องทางโซเชียลเราบอกไปว่าเราไม่มีเงิน เหลือแค่พอตัวเองกินถึงสิ้นเดือน
พอสิ้นเดือนน้องทักมาอีกว่าเงินออกหรือยังไม่มีเงิน เงินเรายังไม่ออก แต่เราคิดว่าเงินออกจ่ายค่านั้นนี้ เงินเหลือ 6000 คือมันน้อยมากสำหรับเรา
เราลำบากใจที่จะให้ เพราะถ้าให้เราเองต้องลำบากเช่นกัน /// เราเห็นแก่ตัวไปไหมแล้วถ้าเราบอกฉันให้ยืมแล้วรีบคืนเพราะฉันไม่มีจะดูใจดำไปไหมคะ