เราโตมากับแม่ที่ใช้อารมณ์มาตั้งแต่เด็ก เวลาแม่โมโหจะด่าและประจานเราเสียงดังให้เพื่อนบ้านและญาติได้ยิน ทำให้เราอับอาย

เราเลยเป็นคนเก็บกด เครียดจนเป็นโรคซึมเศร้าและเกลียดการพูดเสียงดัง ทุกครั้งเวลาเราได้ยินเสียงแม่บ่น นินทาคนอื่น ด่าพ่อ หรือทำน้ำเสียงแบบอารมณ์ไม่ดี  เราจะเครียดและเริ่มปวดหัว บางครั้งเราแอบกรี๊ดคนเดียวให้ห้อง ใจสั่นและเต้นแรง ปวดหัวข้างเดียว 

ทุกวันนี้เราไม่อยากคุยกับใคร โดยเฉพาะแม่ บางครั้งแม่พูดดี เราก็หงุดหงิด ยิ่งเวลาแม่ออกคำสั่งกับเรา ไม่ว่าเรื่องเล็กแค่ไหน เราจะต่อต้าน  ไม่อยากทำตาม ไม่อยากเอาใจ เหมือนลึกๆเราเกลียดนิสัยแม่ แต่ไม่ได้เกลียดที่ตัวเค้า 

แม่เราเป็นคนคิดลบตลอดเวลา ชอบนินทาว่าร้ายคนอื่น ซึ่งตรงข้ามกับเราๆไม่ชอบพูดถึงคนอื่น บางทีเราพยายามเอาเรื่องสนุกๆมาคุยกับแม่ แม่ก็ไม่สนใจฟัง จะขุดแต่เรื่องร้ายๆในอดีตมาพูดจนเราเครียด พอเบรกกันก็วงแตก เราเตือนแม่บ่อยๆว่า อยากให้คุยแต่เรื่องสบายใจ แต่แม่ด่ากลับว่า ก รู แค่พูดให้ ฟัง 

เราเคยพูดให้แม่ฟังว่าเราน่าจะเป็นโรคเครียด แต่โดนแม่ด่ากลับว่า ก็ทำตัวเองทั้งนั้น ทำไมไม่รู้จักปลง หัดทำใจเย็นๆ ไม่ใช่อะไรนิดหน่อยก็เครียด ทั้งๆที่สาเหตุหลักคือมาจากแม่เรา ตั้งแต่นั้นเราเลยเลิกพูด แล้วแอบไปหาหมอคนเดียว ไม่เคยพูดให้เค้าฟังว่าเราไปรักษามา กลัวโดนเค้าด่าอีก

ตอนนี้เราอยู่ในกระบวนการรักษา พยายามทำใจให้สบายๆ กินยาที่หมอให้มา ทำให้หลับนานขึ้นกว่าแต่ก่อน แต่อาการทางจิตใจ เราไม่ดีขึ้น เพราะอยู่ในสภาพแวดล้อมเดิมๆ หมอบอกว่าเราเป็นโรคเกลียดเสียง หรือ  (Misophonia) ร่วมด้วยค่ะ

คิดว่าทางเดียวที่จะทำให้เราอาการดีขึ้น คือ เราอาจจะต้องย้ายออกไปอยู่ข้างนอกคนเดียว เหมือนหนีปัญหาไปเลยจะดีมั้ยคะ ทุกวันนี้ไม่อยากเจอใคร ไม่อยากพูดกับใคร ไม่อยากทำดีกับใคร วันๆเราเอาแต่นั่งหน้าคอม ดูโน่นดูนี่ อยู่แต่ในโลกอินเตอร์เน็ต ไม่ได้ทำงาน เพราะเราอยู่ร่วมกับคนอื่นไม่ได้เพราะเราป่วย ทุกวันนี้มีรายได้จากการขายของออนไลน์เพราะไม่ต้องพูดกับใคร ใช้แค่การตอบแชท  เราไม่กล้า Live สด เพราะไม่กล้าพูดและไม่กล้าเปิดหน้าให้คนอื่นเห็นค่ะ อาการหนักมาก