พี่ชายของเราพึ่งเสียชีวิตจากอุบัติเหตุได้ไม่นานค่ะ ตั้งแต่วันนั้นเราไม่กล้าหัวเราะได้อย่างเต็มที่ ไม่กล้าไปกินของอร่อยๆ ไม่กล้าดูหนังหรืออะไรตลกๆ ไม่กล้าใช้ชีวิตให้มีความสุขเหมือนแต่ก่อน เพราะเรารู้สึกเกรงใจพี่ชาย เค้าตายทั้งคนนะทำไมถึงยังมีความสุข พอเราเผลอหัวเราะหน่อยแปปๆในหัวก็จะคิดถึงเรื่องพี่ พอไปกินของอร่อยๆก็จะคิดว่าเห้อพี่เราเค้าคงไม่ได้กินแบบนี้ก็จะเกิดการอิ่มทันทีค่ะ เราแปลกไหมคะที่เป็นแบบนี้
แปลกมั้ยที่ไม่กล้าใช้ชีวิตให้มีความสุข