ผ่านมาสิบกว่าปีที่ผมยังหาคำตอบได้ ตอนนั้นผมอยู่ชั้น ม.3 มีคืนนึงผมนอนไม่หลับ ก็เลยลุกขึ้นมาสวดมนต์แล้วก็นั่งสมาธิ เวลานั้นก็ประมาณตีหนึ่ง หลังจากสวดมนต์เสร็จผมก็ได้นั่งสมาธิ พอผมนั่งไปสักพักใหญ่ๆในสมาธิผมเหมือนจะเห็นแสงขาวๆเล็กๆ ในสมาธิผมก็พยายามเดินไปหาแสงนั้น แต่เดินยังไงก็ไม่ถึงสักที ความรู้สึกของผมคิดว่าเวลาน่าจะผ่านไปนานเลยทีเดียว ผมคิดว่าจะออกจากสมาธิล่ะ แต่ก็ลืมตาไม่ได้ออกจากสมาธิไม่ได้ ในตอนนั้นผมคิดว่าวิญญาณผมน่าจะออกจากร่างไปแล้วแหละผมเลยได้แต่ทำใจ แล้วก็กลั้นใจจนเดินไปถึงแสงสีขาวที่ผมเห็นในตอนนั้น แสงที่ผมเห็นนั้นมันเป็นช่องสีเหลี่ยมเหมือนช่องประตูเลยครับ พอผมเดินเข้าไปสิ่งที่ผมเห็นคือบันไดแต่ละคั้นเป็นคล้ายๆแก้วแล้วก็ใหญ่มาก ผมก็แหงนหน้ามองขึ้นไปบันไดบันไดมันสูงมากครับ ในใจผมคิดว่าไหนๆก็ไหนๆลองเดินขึ้นไปดูไปให้มันสุด แต่ผมรู้สึกได้ว่าผมใช้เวลานานมากในการเดินขึ้นบันไดแก้วที่ผมเห็น จนผมได้เดินมาถึงขั้นสุดท้ายสิ่งที่ผมได้เห็นอรกอย่างคือพระพุทธรูปองค์ใหญ่มาก เป็นเหมือนแก้วใสๆประกายขาวๆน้ำเงินๆยังไงไม่รู้ผมก็บอกไม่ถูก เหมือนพระเจ้าทันใจแต่เป็นท่านั่งสมาธิ ผมก็เลยได้ก้มกราบไปสามที แล้วอยู่ดีๆผมก็ออกจากสมาธิเฉย พอผมลืมตาขึ้นก็ทำให้ผมแปลกใจ คือมันเช้าแล้วเพราะหน้าต่างห้องผมมันอยู่ทิศตะวันออกพอดี เหงื่อผมนี่เต็มตัวไปหมด ผมก็เลยหยิบนาฬิกามาดูคือมันเจ็ดโมงกว่าแล้ว ตอนลุกขึ้นนี่แทบเดินไม่ได้เลยเท้าเอยขาเอยชาไปหมด ผมก็ได้คิดว่า"สรุปสิ่งผมเจอมันคือความฝันหรือมันเกิดอะไรกันแน่"
นั่งสมาธิแล้วเห็นพระพุทธรูป (เรื่องจริง"ทีรอคำตอบ)
ผ่านมาสิบกว่าปีที่ผมยังหาคำตอบได้ ตอนนั้นผมอยู่ชั้น ม.3 มีคืนนึงผมนอนไม่หลับ ก็เลยลุกขึ้นมาสวดมนต์แล้วก็นั่งสมาธิ เวลานั้นก็ประมาณตีหนึ่ง หลังจากสวดมนต์เสร็จผมก็ได้นั่งสมาธิ พอผมนั่งไปสักพักใหญ่ๆในสมาธิผมเหมือนจะเห็นแสงขาวๆเล็กๆ ในสมาธิผมก็พยายามเดินไปหาแสงนั้น แต่เดินยังไงก็ไม่ถึงสักที ความรู้สึกของผมคิดว่าเวลาน่าจะผ่านไปนานเลยทีเดียว ผมคิดว่าจะออกจากสมาธิล่ะ แต่ก็ลืมตาไม่ได้ออกจากสมาธิไม่ได้ ในตอนนั้นผมคิดว่าวิญญาณผมน่าจะออกจากร่างไปแล้วแหละผมเลยได้แต่ทำใจ แล้วก็กลั้นใจจนเดินไปถึงแสงสีขาวที่ผมเห็นในตอนนั้น แสงที่ผมเห็นนั้นมันเป็นช่องสีเหลี่ยมเหมือนช่องประตูเลยครับ พอผมเดินเข้าไปสิ่งที่ผมเห็นคือบันไดแต่ละคั้นเป็นคล้ายๆแก้วแล้วก็ใหญ่มาก ผมก็แหงนหน้ามองขึ้นไปบันไดบันไดมันสูงมากครับ ในใจผมคิดว่าไหนๆก็ไหนๆลองเดินขึ้นไปดูไปให้มันสุด แต่ผมรู้สึกได้ว่าผมใช้เวลานานมากในการเดินขึ้นบันไดแก้วที่ผมเห็น จนผมได้เดินมาถึงขั้นสุดท้ายสิ่งที่ผมได้เห็นอรกอย่างคือพระพุทธรูปองค์ใหญ่มาก เป็นเหมือนแก้วใสๆประกายขาวๆน้ำเงินๆยังไงไม่รู้ผมก็บอกไม่ถูก เหมือนพระเจ้าทันใจแต่เป็นท่านั่งสมาธิ ผมก็เลยได้ก้มกราบไปสามที แล้วอยู่ดีๆผมก็ออกจากสมาธิเฉย พอผมลืมตาขึ้นก็ทำให้ผมแปลกใจ คือมันเช้าแล้วเพราะหน้าต่างห้องผมมันอยู่ทิศตะวันออกพอดี เหงื่อผมนี่เต็มตัวไปหมด ผมก็เลยหยิบนาฬิกามาดูคือมันเจ็ดโมงกว่าแล้ว ตอนลุกขึ้นนี่แทบเดินไม่ได้เลยเท้าเอยขาเอยชาไปหมด ผมก็ได้คิดว่า"สรุปสิ่งผมเจอมันคือความฝันหรือมันเกิดอะไรกันแน่"