เราต้องการความเป็นส่วนตัวมากๆเลยค่ะ TT

ผมชอบแชทคุยเพราะรู้สึกสบายใจมากกว่า ผมไม่ชอบโทรเพราะผมไม่ได้นอนในห้องเลยไม่กล้าโทรและรูัสึกไม่ส่วนตัว คนคุย100%ชอบแบบโทรซึ่งผมไม่ชอบ ด้วยสภาพแวดล้อมผมชอบแชท ผมเลยมักผิดหวังกับความรักเสมอ เห้อ

มาแลกเปลี่ยนกันเถอะค่ะTTอยากรู้ว่าแต่ละคนมีวิธีรับมือแบบไหน เผื่อจะเอาไปปรับใช้บ้าง TT คือเราค่อนข้างมีปัญหากับคุณตาบ่อยมากเลยค่ะ ไม่ใช่แค่เรา รวมถึงพี่ชายเราก็ด้วย เราอยู่บ้านกับตา บ่อยค่ะ เดิมทีท่า

กำลังประสบปัญหากับตัวเองอย่างมากค่ะ ขอเกริ่นก่อนว่า ตอนนี้อยู่ในวัยทำงาน เคยเป็นโรคซึมเศร้ามาก่อน และเป็นคนที่ค่อนข้างอินโทรเวิร์ด — สบายใจกับการอยู่คนเดียวมากกว่าการอยู่ในกลุ่มคนเยอะ ๆ สิ่งหนึ

เราเป็นเเค่เด็กมต้นคนหนึ่ง ที่รู้สึกว่าอยู่กับคนในบ้านเเล้วอึดอัดมากๆ  เราอยู่โรงเรียนไม่ค่อยมีเพื่อนเเถมโดนเพื่อนเเกล้งบลูลี่ตั้งเเต่เด็กๆ  เเต่เราไม่เคยบอกคนในบ้านเลย  พอเริ่มโดนแกล้ง

ผมเรียนวิศวะ ส่วนแฟนเรียนศิลปกรรม (คนละมหาวิทยาลัยนะครับ) แต่เราก็พยายามเจอกันบ่อย ๆ เท่าที่เวลาเอื้ออำนวย ทว่าพอถึง “ช่วงสอบ” ทีไร เหมือนความสัมพันธ์เรามักจะต้องเจอบททดสอบไปด้วยทุกครั้งเ

เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของตัวเองที่อยากระบาย ​หลังจาก​อย่างดูแย่ไปหมด งาน เงิน ความรัก ความเป็นอยู่ ทบทวนและตัดสินใจ ก้าวออกจากจุดเดิม เริ่มต้นใหม่ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะดีกว่าเดิมไหม แต่สิ่งๆ หนึ

คือเราคบกับแฟนมา5ปี ตอนแรกเราไม่เคยจุกจิกหรือก้าวก่ายพื้นที่ส่วนตัวเลยไม่มีรหัสเฟสแต่พอทีวันนึงและะหลายๆครั้งเขาได้ทที่เราระวีทำมห้เราระแวงงมาตลอดทะเบากันไปคุยกับแฟนเก่าแอบไปส่งผญรับฟอลผญฟอลผญที่ไม่ได

เรื่องมีอยู่ว่า ชีวิตที่ร.รเรานั้นค่อนข้างแย่ในด้านสุขภาพจิต เจอเพื่อนที่ไม่ค่อยถูกกันมักอึดอัดทุกครั้งที่ไปร.ร เพื่อนในห้องเราเองก็แทบไม่มีแต่เราดันมีเพื่อนจากห้องอื่นแทนซะงั้น รวมๆก็ไม่ได้แย่มากมาย

แค่อยากจะขอพื้นที่มาระบายเฉยๆค่ะ เพราะไม่รู้จะคุยกับใคร รู้สึกเหนื่อยมากเลย ทำมาได้เท่าไหร่ก็ต้องให้ที่บ้านหมด ตัวเองจะขยับขยายอะไรก็แทบไม่ได้เลย พี่ชายเราพอแต่งงานมีครอบครัวออกไปก็แทบไม่ได้มาช่วยจุนเ