สวัสดีครับคือผมอยู่ม.1 ปกติตอนประถมลองนึกย้อนดูรู้สึกตัวเองนิสัยแย่มากเลยครับ คือคบกับเพื่อนกันอยู่ 2 คนผมเป็นผช. (แต่ผมไม่ชอบเล่นกับผู้ชายตอนนั้นรู้สึกมันไร้สาระแล้วผมก็เล่นกีฬาไม่เป็น) เขาเป็นผู้หญิง แต่ผมชอบทำตัวสูงส่งกว่าเขา ชอบสั่งให้เขาทำนู่นทำนี่ เมื่อก่อนเขาก็ทำตาม แต่หลังๆ เขาก็ไม่ยอมครับ แล้วพอเขามีเพื่อนผมก็ชอบหวงแล้วก็งอนจนมีกันอยู่แค่ 2 คน ส่วนคนอื่นๆในห้องก็หลายคนดูไม่ค่อยชอบผม คือไม่รู้คิดมากไปไหมแต่มันแย่ถึงขนาดที่จับกลุ่มกันแล้วผมเป็นเศษคนเดียวในห้อง (แยกชายหญิง) คือตอนนั้นเสียใจมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ร้องไห้ก็ต้องแอบๆ เพื่อนผมเขาเป็นคนดีมาก คือผมค่อนข้างเก่งตอนประถม แต่เขาไม่เก่งแต่นิสัยดีมาก เพื่อนๆ รักเอ็นดูเหมือนลูกสาว ผมก็เป็นเพื่อนเขามาจนเรียนจบ
ขึ้น ม.1 (ขึ้นม.1 มาผมไม่ค่อยส่งงานแล้วก็ไม่ตั้งใจเรียนเลยโง่ลงมากๆ) ด้วยความที่ว่าเป็นออนไลน์เลยรู้จักกันยาก แต่ผมก็ยังพยายามหาเพื่อนใหม่ ทั้งคุยส่วนตัว คุยกลุ่ม แต่ก็ไม่มีสนิทจริงๆ สักคนเลย ผมคงเป็นคนเอาแต่ใจตัวเอง ก็คือมีหลายคนไม่ให้ลอกการบ้านแล้วเขาชอบหลอกให้รอ ผมก็พิมพ์ไปในกลุ่มห้อง ว่าเออถ้าไม่ให้ลอกก็บอก บลาๆ แล้วก็ทะเลาะกันคือผมไม่ค่อยยอมคน หลังจากมีเรื่องทุกอย่างก็เป็นปกติแต่ผมคิดว่าคงมีคนไม่ชอบผมแล้วแหละ แต่หลังจากนั้นก็ยังพยายามหาเพื่อน พยายามคุยให้มากๆ หาในเว็บว่าควรทำยังไงพยายามทุกอย่างหรือแม้แต่หาเพื่อนออนไลน์แต่ก็ไม่มีเพื่อนเลยจริงๆ ขนาดวันเกิดยังไม่มีใครอวยพรลงสตอรี่ให้เลยแม้แต่คนที่คิดว่าสนิท ไม่รู้เป็นเพราะไม่ค่อยมีคนชอบอะไรคล้ายๆกันหรือเราทำไม่ดีอะไรหรือเพราะอะไร พอคิดไปก็อยู่กับตัวเองมากขึ้น เพราะแม่ที่เคยเหมือนเป็นเพื่อนคนเดียวก็เปลี่ยนไป (ขอไม่ลงรายละเอียดนะครับ) พออยู่คนเดียวมากๆ ก็เลยคิดกับตัวเองพูดกับตัวเองบ่อยๆ คิดนู่นนี่ถึงอดีตอนาคต สิ่งที่ชอบ จนมานึกถึงว่าเราเองนี่แหละที่นิสัยแย่มาตั้งแต่เริ่มแล้วเลยทักไปขอโทษเพื่อนเก่าที่เคยทำไม่ดีไว้แล้ว เขาบอกไม่เป็นไรแต่ยังรู้สึกผิดมาถึงทุกวันนี้
วันเปิดออนไซต์ (สัปดาห์ละวัน) วันแรก มีประมาณ 3-4 คนที่นั่งคนเดียว หนึ่งในนั้นเป็นผม รู้สึกเสียใจมากแต่ก็ยังคิดว่าเออบางคนก็ไม่มีเพื่อนเหมือนกัน จนสัปดาห์ที่ 2 เห็นทุกคนในห้องมีเพื่อนเดินกินข้าวกันหมดแล้ว วันนั้นรู้สึกเฟลมากว่าเป็นเศษอีกแล้วหรอ แต่ก็มีเพื่อนในห้องพิมพ์ดีเอ็มมาว่ามากินข้าวด้วยกันได้นะ (คือเขากินกัน 2 คน 2 คนนั้นผมก็คุยด้วยไม่บ่อยมากแต่ก็บ่อยอยู่) ความจริงผมอยากไปมากนะ แต่ผมก็ไม่ไปเพราะรู้สึกว่าไม่ได้สนิทมากแล้วผมก็ไม่มั่นใจในตัวเองเลย (เป็นคนอ้วนเตี้ยแล้วเหงื่อเยอะมาก) แต่ในห้องก็มีเพื่อนรร.เก่าอยู่ 3 คน ผมก็ทักไปคุยกับคนนึงบ่อยอยู่สัปดาห์ต่อไปก็เลยจะไปกินข้าวด้วยกันแล้วก็กับอีกคนนึงด้วย แต่พอซื้ออาหารเสร็จเขาก็หายตัวไปเลย สรุปก็ต้องอยู่คนเดียวเหมือนเดิม สัปดาห์ต่อมาก็ยังไปด้วยนะ แต่ครั้งนี้เขารอ วันนั้นก็ถือเป็นวันที่ไม่แย่ แต่ก็คิดกับตัวเองว่ามันก็ไม่ชัดเจน ผมไม่รู้ว่าเราสนิทกันรึยัง เพราะผิดหวังมาเยอะมาก คนที่คิดว่าสนิทสุดท้ายเราก็คิดไปคนเดียว
นั่นแหละครับผมก็เลยอยากรู้วิธีที่จะมีเพื่อนสนิทจริงๆ แบบคุยกันได้ทุกเรื่อง สักคนสองคนสามคนเพราะผมรู้สึกปรับตัวไม่ค่อยได้เลย ใจผมไม่ได้นับถือศาสนานะแต่ก็รู้สึกว่าเป็นกรรมของเรารึเปล่า
การหาเพื่อนม.1
ขึ้น ม.1 (ขึ้นม.1 มาผมไม่ค่อยส่งงานแล้วก็ไม่ตั้งใจเรียนเลยโง่ลงมากๆ) ด้วยความที่ว่าเป็นออนไลน์เลยรู้จักกันยาก แต่ผมก็ยังพยายามหาเพื่อนใหม่ ทั้งคุยส่วนตัว คุยกลุ่ม แต่ก็ไม่มีสนิทจริงๆ สักคนเลย ผมคงเป็นคนเอาแต่ใจตัวเอง ก็คือมีหลายคนไม่ให้ลอกการบ้านแล้วเขาชอบหลอกให้รอ ผมก็พิมพ์ไปในกลุ่มห้อง ว่าเออถ้าไม่ให้ลอกก็บอก บลาๆ แล้วก็ทะเลาะกันคือผมไม่ค่อยยอมคน หลังจากมีเรื่องทุกอย่างก็เป็นปกติแต่ผมคิดว่าคงมีคนไม่ชอบผมแล้วแหละ แต่หลังจากนั้นก็ยังพยายามหาเพื่อน พยายามคุยให้มากๆ หาในเว็บว่าควรทำยังไงพยายามทุกอย่างหรือแม้แต่หาเพื่อนออนไลน์แต่ก็ไม่มีเพื่อนเลยจริงๆ ขนาดวันเกิดยังไม่มีใครอวยพรลงสตอรี่ให้เลยแม้แต่คนที่คิดว่าสนิท ไม่รู้เป็นเพราะไม่ค่อยมีคนชอบอะไรคล้ายๆกันหรือเราทำไม่ดีอะไรหรือเพราะอะไร พอคิดไปก็อยู่กับตัวเองมากขึ้น เพราะแม่ที่เคยเหมือนเป็นเพื่อนคนเดียวก็เปลี่ยนไป (ขอไม่ลงรายละเอียดนะครับ) พออยู่คนเดียวมากๆ ก็เลยคิดกับตัวเองพูดกับตัวเองบ่อยๆ คิดนู่นนี่ถึงอดีตอนาคต สิ่งที่ชอบ จนมานึกถึงว่าเราเองนี่แหละที่นิสัยแย่มาตั้งแต่เริ่มแล้วเลยทักไปขอโทษเพื่อนเก่าที่เคยทำไม่ดีไว้แล้ว เขาบอกไม่เป็นไรแต่ยังรู้สึกผิดมาถึงทุกวันนี้
วันเปิดออนไซต์ (สัปดาห์ละวัน) วันแรก มีประมาณ 3-4 คนที่นั่งคนเดียว หนึ่งในนั้นเป็นผม รู้สึกเสียใจมากแต่ก็ยังคิดว่าเออบางคนก็ไม่มีเพื่อนเหมือนกัน จนสัปดาห์ที่ 2 เห็นทุกคนในห้องมีเพื่อนเดินกินข้าวกันหมดแล้ว วันนั้นรู้สึกเฟลมากว่าเป็นเศษอีกแล้วหรอ แต่ก็มีเพื่อนในห้องพิมพ์ดีเอ็มมาว่ามากินข้าวด้วยกันได้นะ (คือเขากินกัน 2 คน 2 คนนั้นผมก็คุยด้วยไม่บ่อยมากแต่ก็บ่อยอยู่) ความจริงผมอยากไปมากนะ แต่ผมก็ไม่ไปเพราะรู้สึกว่าไม่ได้สนิทมากแล้วผมก็ไม่มั่นใจในตัวเองเลย (เป็นคนอ้วนเตี้ยแล้วเหงื่อเยอะมาก) แต่ในห้องก็มีเพื่อนรร.เก่าอยู่ 3 คน ผมก็ทักไปคุยกับคนนึงบ่อยอยู่สัปดาห์ต่อไปก็เลยจะไปกินข้าวด้วยกันแล้วก็กับอีกคนนึงด้วย แต่พอซื้ออาหารเสร็จเขาก็หายตัวไปเลย สรุปก็ต้องอยู่คนเดียวเหมือนเดิม สัปดาห์ต่อมาก็ยังไปด้วยนะ แต่ครั้งนี้เขารอ วันนั้นก็ถือเป็นวันที่ไม่แย่ แต่ก็คิดกับตัวเองว่ามันก็ไม่ชัดเจน ผมไม่รู้ว่าเราสนิทกันรึยัง เพราะผิดหวังมาเยอะมาก คนที่คิดว่าสนิทสุดท้ายเราก็คิดไปคนเดียว
นั่นแหละครับผมก็เลยอยากรู้วิธีที่จะมีเพื่อนสนิทจริงๆ แบบคุยกันได้ทุกเรื่อง สักคนสองคนสามคนเพราะผมรู้สึกปรับตัวไม่ค่อยได้เลย ใจผมไม่ได้นับถือศาสนานะแต่ก็รู้สึกว่าเป็นกรรมของเรารึเปล่า