สวัสดีค่า ขอบอกก่อนว่าเรื่องมันยาวหน่อยนะคะ เพราะเราย่อสุดได้แค่นี้จริงๆ เราเขียนมา3เดือนแล้ว เพิ่งเรียบเรียงเป็นเรื่องราวได้ ถ้าใครได้อ่าน ขอบคุณทุกความคิดเห็นนะคะ

คือเรื่องมีอยู่ว่า เราทำงานด้วยกันค่ะเค้าเป็นผู้ชายสไตล์เชื้อสายจีน ตามตำแหน่งคือ เค้าเป็นเลขาของบอสเรา แต่ตามหน้าที่เค้าต้องมาทำงานเป็นผู้ช่วยเรา เราเลยเป็นดั่งเพื่อนร่วมงานกัน เค้าอายุห่างเราแค่1ปี เราทำงานร่วมกันมาตั้งแต่ต้นปี64 งานตรงนี้แยกย่อยออกมาเป็นการส่งของไปจีนค่ะ เราทำงานด้วยกันก็ดีนะ เค้าเป็นคนตื่นเช้ามาก นอนดึกแค่ไหนก็ตื่น6โมงเช้าทุกวัน แต่เราเป็นคนนอนดึกตื่นสายถ้าไม่ได้ทำงานตื่นบ่าย 😅🤣 เลยตกลงกันว่าให้เค้ารับผิดชอบงานตอนที่เรายังไม่ตื่น และเราก็จะรับผิดชอบงานตอนที่เค้าหลับ ตกลงดิล

เค้าเป็นคน พูดเก่ง,ด่าเก่ง,อารมณ์ขึ้นลงไม่เว้นวัน เรายังโดนต่อว่าเลย เวลาเราโกรธกันเค้าจะพูดจาเพราะๆ เช่น จะพูดครับทุกคำ เรียกเราว่าน้องเรียกตัวเองว่าพี่ หรือจะพูดแต่ภาษาจีนเราจะรับรู้เลยว่าโกรธ เค้าจะเป็นกวนตีนอะไรแบบนี้ ปกติจะเรียกกันแบบแกฉัน เลยมีปัญหากันไม่คุยกันเป็นอาทิตย์ก็มี แต่เค้าแยกแยะออกเวลาต้องทำงาน หรือไปทำงานด้วยกันเค้าก็ต้องมารับเรา และถึงจะไม่คุยกันเลย พอไปถึงงานทุกอย่างคือปกติ แล้วก็ดีกันเองจนจะเป็นเพื่อนตบหัวกันเล่น อารมณ์ดีหน่อยเรียกกันกูกับก็มี

เราเริ่มสนิทกันตอนหลังๆ เพราะเราเจอกันบ่อย โทรคุยเรื่องงานบ่อย ไปไหนมาไหนก็มีแต่ไปด้วยกัน เกือบทุกเทศกาล เค้าต้องขับรถมารับเราทุกครั้งห่างกัน40โล ถ้าวันไหนไม่ทันจริงๆก็ต้องไปเอง เราไม่มีแฟนมาจะ3ปีแล้ว ส่วนเค้าบอกไม่เคยมีแฟนเลยสักคนในชีวิต เพราะมีหลายเรื่องให้โฟกัส (ตามสัญญาจ้างเค้าต้องมาทำงานกับบอสเราเพื่อจะได้ทุนไปเรียนต่อที่จีนและทำงานที่จีนเลยเค้าสู้ชีวิตมาก เป็นคนอดทนและมีระเบียบเป๊ะมาก ทั้งยังมีรับสอนพิเศษภาษาจีนอีก) เราก็ถามเรื่องส่วนตัวกันบ้าง เค้าเป็นคนเล่าอะไรแบบซื่อๆ เราถามว่าเค้าเป็นเกย์มั๊ย (เพราะเค้าเหมือนมาก) เค้าบอกเค้าไม่รู้ ตลอดชีวิตคือไม่เคยมีแฟนเลย ทั้งผู้ชายทั้งผู้หญิง จะไปไหนทำอะไรก็ไป มีอะไรให้ทำเยอะ และยังไม่เคยรู้สึกว่าชอบใครเลย ไม่รู้ว่าชอบเป็นแบบไหน เรารู้สึกได้เลยว่าจริงเพราะไม่เคยเห็นเค้าสนใจใครเลย ทั้งๆที่คนสวยๆหล่อๆในชีวิตเค้าเยอะมาก เราถามเค้าว่าสเปคเค้าจะเป็นแบบไหน เค้าก็บอกว่าเค้าคงชอบคนที่ตัวเล็กเพราะเค้าตัวสูง คงชอบคนพูดเก่งเพราะเค้าชอบพูดมาก คงชอบทำงานเก่งเพราะเค้าบ้างาน คงชอบคนที่ชอบเดินทางเพราะเค้าชอบไปเที่ยวขับรถได้ไม่เหนื่อย คงชอบคนที่ทัศนคติทุกอย่างเหมือนกันเข้ากันได้ ตอนที่เค้าเล่าใจเราเต้นแรง (คิดในใจนี่กูเลยนี่หว่า 555)

ช่วงนั้นเราลืมอะไรไปหลายๆอย่างเลยค่ะ เหมือนชีวิตมีความสุขมากขึ้น ไม่มีแฟนแต่ไม่เหงาเลย มีคนไปรับไปส่ง มีคนซื้อของกินมาไว้ให้ มีคนคอยถามว่าวันนี้เป็นไงบ้าง(งาน5555) มันรู้สึกว่าถ้าเป็นแบบนี้เราไม่มีแฟนก็ได้ ผ่านมาครึ่งปีเค้ารู้ใจเราหมดค่ะ ชอบอะไรไม่ชอบอะไร เราชอบกินอิชิตันน้ำผึ้งมะนาวกับพอนเดอริง ทีแรกเค้าก็บ่น เพราะเค้าไม่กินอะไรแบบนี้และไม่อยากให้เรากิน แต่หลังๆเค้าก็จะซื้อมาให้ทุกครั้ง (เหมือนเป็นหน้าที่เค้าไปแล้ว) เรารู้ว่าเค้าชอบชามะนาวเราก็จะลงไปซื้อโดยไม่ได้ถาม หรือเค้าไปซื้อชาเขียวให้เราแล้วแกล้งบอกชื่อพนักงานแบบผิดๆ อย่างเราชื่อโซดา เค้าก็จะให้เขียนว่า คุณหยดซ่า คุณเหล้าขาว อะไรแบบนี้จนพนักงานรู้ทัน จนจำเราได้และจะแซวทุกครั้งที่เค้าไปสั่งให้ นี่ก็เป็นโมเม้นเล็กๆน้อยๆอีกอย่างนึ่ง เราจะคุยกันเยอะมากเพราะเจออะไรต่ออะไรมาด้วยกัน มันพอได้เล่าสู่กันฟัง (เหมือนทฤษฎีที่ว่าเวลาเราเจอเรื่องตลกอะไร เรามักจะหันไปหาคนที่เราอยากให้เค้ามีความสุขกับเรามากที่สุด และใช่ค่ะเราสองคนหันหน้าหากันอย่างเดียวเลย ไม่ว่าจะอยู่คนล่ะมุมก็ตาม) เราเริ่มสนิทกันมากขึ้น เรายังแซวเค้าอยู่เลยว่าถ้าเค้าไปแล้ว เราคงจะใจหายมากแน่ๆคิดถึงเค้า ช่วงนั้นเราดีกันค่ะ เราชอบถ่ายคลิปเค้าไปลงสตอรี่ ไปทำงานด้วยกันถ้าทางผ่านแวะเที่ยวเกือบทุกที่ ไปถ่ายรูปสวยๆกันรูปเค้าเต็มกล้องเราเลยเยอะมากกกก ตอนนั้นยอมรับว่ามีความสุขค่ะ แต่ไม่รู้ใจตัวเองจริงๆ

แล้วมาโกรธกันอีก 555 วันนั้นเพื่อนเรามาทำงานที่เดียวกับเราบังเอิญมาก เป็นเพื่อนผู้ชายสมัยมัธยม คนนี้เป็นคนคุยเก่งนิสัยดีน่ารัก ได้มาทำฟรีแลนซ์ให้3เดือนตุลาถึงธันวา เป็นงานอินโฟกราฟฟิก เราไม่รู้มาก่อนเลยว่าเพื่อนเรามาทำ วันต่อมาเราเลยนัดเพื่อนมัธยมไปกินชาบูกัน รวมทั้งเพื่อนคนนั้นด้วย เราอัฟรูปลงเฟสปกติแต่ไม่ได้อ่านไลน์ ของเพื่อนเราก็แบตหมด เลยเป็นโดนต่อว่า เรา2คนหนีงานไปกินชาบู วันนั้นเค้าไลน์มาต่อว่าเราเยอะมากๆ โทรกลับไปก็ไม่รับสาย พอเจอหน้ากันไม่ยอมพูดกับเราเลย เราเลยไปพูดว่างานอะไรเราก็ทำงานเราก็เยอะมาก เค้าก็พูดกับเราว่า งั้นลองเอางานพี่ไปทำมั๊ยล่ะจะได้รู้งานใครยุ่งกว่ากัน และร่ายยาวเรื่องที่เราฝากเพื่อนมาทำงานด้วย เราสตั่นมากที่เค้าคิดตลอดว่าเราฝากเพื่อนเข้ามา เราก็เถียงไปว่าไม่รู้จริงๆ เราไม่ได้มีสิทธิ์อะไรขนาดนั้น แล้วเค้าก็เดินหนีไปขึ้นรถปิดประตูดังๆประชด จังหวะนั่นเราทำตัวไม่ถูกเลย ยืนเอ๋อ

ตั้งแต่โกรธกันวันนั้นเราก็ไม่คุยกันเลย ผ่านมาอีก5วัน เราก็ต้องไปดูงานด้วยกัน เป็นงานนิทรรศการ3วัน ตอนนี้จะแปลกขึ้นเค้าไม่มารับและไม่บอกล่วงหน้า (ปกติโกรธกันแค่ไหนเค้าก็จะไลน์มาว่าอีก...นาทีถึงนะ อันนี้เงียบไปเลย) เราก็ไปกับเพื่อน พอไปถึงไม่ยอมพูดกับเราเลย เราก็ไม่พูดด้วยเหมือนกัน ของกินที่เคยเอามาไว้ให้ก็ไม่มีแล้ว แม้แต่น้ำเปล่ายังไม่มี เราเลยไปนั่งกินข้าวกับพี่ๆคนอื่น ส่วนเค้าก็ไปอยู่กับน้องนักศึกษาฝึกงาน เราก็มองเค้าตลอดนะ เค้าก็มองเราบ้าง และประชดเราหัวเราะเหมือนมีความสุขมาก

พอไปทำงานอีกวัน เราก็เข้าไปคุยด้วย อยากให้ทุกอย่างกลับมาปกติกว่านี้ แต่เค้าก็ไม่เหมือนเดิม ตอบแบบครับๆ และทำเป็นไม่อยากพูดด้วยหันหลังใส่เราตลอด เราก็โมโหและเดินหนีไปน้ำตาก็ไหล เราก็เข้าส่องเฟสเค้าบ่อยๆ เค้าก็อัฟสตอรี่นั่งกินชาบูกับน้องนักศึกษาสาว3คนเมื่อคืน เรายิ่งโมโหรู้สึกว่าหึงแล้ว เราก็อัฟสตอรี่เพลงงอลๆ เค้าเข้าส่องสตอรี่เราคนแรกๆทุกอัน ปกติเค้ากดไลด์ตัสเราแทบทุกโพสและเม้นบ่อยมาก ตั้งแต่โกรธกันคือไม่ไลด์เลยสักอัน

วันต่อมาตอนเช้าเราก็ลองโทรหาเค้า แต่น้องนักศึกษาคนนึ่งรับเราตกใจมาก เพราะตอนนั้นแค่7โมงเช้า งานเริ่ม9โมง แต่น้องบอกวันนี้มาเช้าเค้าเดินออกไปซื้อกาแฟข้างนอก ตอนนี้น้องอยู่ในงาน เห็นเป็นเรากลัวมีธุระด่วนเลยรับสายให้ เราก็พูดกลบเกลื่อนโอเคจ้า แล้วก็วางสายไปเราก็ไปกับเพื่อนเช่นเดิม จนงานจบก็ไม่คุยกับเราเลย เราก็แค่อัฟสตอรี่อารมณ์งอน เค้าก็เข้ามาดูคนแรกทุกอัน และก็ทำเป็นไม่ได้สนใจอะไรเรา เหมือนไม่เคยสนิทกันเลย ที่นั่งข้างๆก็เป็นคนอื่นไปแล้ว เราก็งอน นอย น้อยใจมาก อย่างบอกไม่ถูก (อารมณ์นี้ 🥺🥺🥺) ตอนนี้เกือบเดือน ยังไม่ได้คุยกันสักคำเลย และแทบไม่เจอหน้ากัน เราไปทำงานอันนี้ เค้าก็ไปทำอีกงาน จนเราถอนหายใจวันล่ะ1000รอบ เวลาคนถามหาเค้า อ่อออ เราไม่ได้สนิทกันเหมือนเมื่อก่อนแล้วค่ะ (แล้วก็ยิ้ม 🙂) (🥺😔😣😖)

บอสเราบอกว่าภายในปี65 ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด ก็จะส่งเค้าไปจีนแล้ว ให้เค้าไปทำตามความฝัน และเราก็ต้องไปทำงานอย่างอื่นแล้ว เพราะเค้าไม่ต่อสัญญางานของจีนในปีหน้า เราก็สตั่นไปไม่รู้จะสะอึกเรื่องไหนก่อนดี ตัวเองจะได้เริ่มต้นงานอื่นใหม่ต้องนับ1อีกแล้ว หรือเพราะเราจะไม่เจอกันอีกแล้ว สิ้นสุดงานแค่30ธันวา ก็สรุปว่าเราสองคนก็ยังโกรธกันอยู่และไม่ได้ดีกัน ความสัมพันธ์ดีๆก็ไม่ได้มีให้กัน ความรู้สึกคือใจหายกับการจากลาอีกครั้ง มันจะดีแล้วสุดท้ายก็ไม่ได้เป็นดั่งหวัง เหมือนแบบนี้เราคิดไปเองคนเดียวใช่มั๊ย เค้าไม่ได้คิดอะไรกับเราตั้งแต่แรก แล้วทำให้เรารู้สึกว่าเค้าก็สนใจเราทำไม คนใกล้กันมันหวั่นไหวนะ 🥺

เราเป็นคนที่รักคนยากมากๆค่ะ ถ้าเราจะรักใครเราจะใช้ความคิดมากๆ คิดแล้วคิดอีก และพอเราได้รักแล้วกลับไม่สมหวังเราก็จะคิดถึงเค้า เป็นปีๆเป็นหลายๆปี และแทบจะลืมไม่ได้เลย เราเลยเกลียดการเริ่มต้นความสัมพันธ์ใหม่ๆ 😔