เหนื่อยกับปัญหาชีวิตมากๆค่ะ

พอดีว่า ผันตัวเองจากสาว บารีตต้า มาเป็น manager แล้วหลักเป็นคนขี้ลืม บ่อยมาก จนเปลี่ยนตำแหน่งเป็น Mgr. ต้องใช้สมองหนัก ละเอียดรอบคอบ ขั้นสูง ซึ่งตัวเองไม่มี อบากเป็น Mgr. เพราะ เงินเดือนสูงและอยากเปล

สวัดดีครับทุกๆคน คือผมโดนพ่อบังคับให้ออกกำลังด้วยการวิ่ง ซึ่งพ่อบอกผมให้วิ่งให้ใช้พลังงาน 300 kcal ให้ได้ในหนึ่งครั้ง ซึ่งพอผมทำไม่ถึงพ่อก็ด่าผมต่างๆนาๆ และบอกให้วันพน.ผมต้องวิ่งให้ได้ใช้พลังงาน 400

คือเราอายุ19- 20 เลือกจะดรอปเรียนเพื่อมาทำงาน พอเราทำงานที่แรกได้ประมาณ 2 เดือน กับ 28 วัน แล้วเลือกที่จะออกมาทำงานที่ใหม่คือที่ทำอยู่ปัจจุบันเพราะคิดว่ามันหน้าจะโอเคกว่าหรืออะไรดีๆ กว่าที่เดิม แต่ไม่

มันเหนื่อยปัญหารุมเร้า หมดไฟทุกอย่างไร้หนทางไร้คนซัพไม่มีกำลังใจ เบื่อหน่ายชีวิตยิ่งคิด:)ก็ยิ่งท้อ พยายามสร้างแพชชั่นทุกวันในการตื่นไปทำงาน เราคงรทำไงต่อไปดี เราอยากมีแพชชั่นในทุกๆวัน มันจะได้เหนื่อยน

ชีวิตที่เคยบวกตลอดไม่ว่า งาน การเงิน สังคม อยู่ๆจนวันนี้เราล้ม แต่คนที่ค่อยซัพพอตเราไม่ฮีลใจเราเลย หั่นหน้าไปทางไหนก็ไม่ได้ ปรึกษาก็มีแต่คำพูดไม่ดี เฮ้อ

คือตอนนี้เราเรียนอยู่แต่รู้สึกว่าเราเริ่มหมดแพสชั่นในการเรียนไปเลยทำอะไรก็เบื่อไปหมดท้อหมดกำลังใจเพราะเรียนมาทั้งวันกลับบ้านมาแม่ก็คอยด่าอีกเราควรทำยังไงคะให้มีความสุข

คือเราอยู่ในวัยทำงาน อายุ 25 ปี เรารู้สึกหมดแพชชั่นในการใช้ชีวิตมาก  เมื่อเวลามีปัญหาเรื่องงานหรือท้อ ก็ไม่รุ้จะหันไปหาใคร  เราเหนื่อยมากกับชีวิตตอนนี้ ทุกคนช่วยคิดหน่อยว่าเราจะหาแรงบรรดาลใจ

เราอยู่ต่างประเทศนะคะ คลอดลูกเมื่อปลายมีนาที่ผ่านมา เอาจริงๆทุกอย่างในชีวิตดีมาก ออกรพปุป ก็ไปอยู่บ้านสามี จนถึงสิ้นเดือนพค ที่ผ่านมาค่ะ ถือว่าดีมาก บ้านแม่สามีทุกคนใจดี เรามีหน้าที่ดูลูกอย่างเดียวเลย

ตามหัวข้อเลยครับผมรู้ว่าสิ่งที่ผมทำมันผิดเเม่ผมเขาเป็นคนติดเหล้าผมเหนื่อยมากเเละไม่รู้จะทำยังไงผมคิดคิดว่าผมทำดีที่สุดเเล้วผมไม่ได้เรียนจบเเค่ป.5ผมเลิกเรียนล่ะออกมาทำงานหาเงินผมคิดมาตลอดว่าถ้าผมทำไปเล

คือผมทำงานทุกวันแต่เเฟนเรียนผมทำงานทุกวัน09:00-17:00ผมทำงานขับรถส่งเครื่องมือแพทบางที่ผมต้องยกของขึ้นตึกโทรมาผมก็รับตลอดแต่เขาบอกผมว่าผมปล่อยให้รอรับตลอดบางทีก็รับช้าผมเพราะยกของอยู่ผมก็อธิบายให้ฟังแต