รับคำท้า(หัวใจ)ยัยตัวแสบ ตอนที่ 41 แฟนฉัน?

รับคำท้าฯ
ตอนที่ 41
 
“ได้”  ปริมาแอบซ่อนยิ้มเอาไว้  หลังจากที่หนุ่มผมยาวสะกดคำว่า แฟน  ขอเป็นแฟนกับเธอ

“จริงหรอ”  น้ำเสียงของปฏิการตื่นเต้นดีใจเป็นพิเศษแทบไม่เชื่อหูของตัวเอง  แต่เอะใจ!  ทำไมมันง่ายผิดปกตินะ!

“แต่…กับคนอื่นนะ  ไม่ใช่แฟนฉัน”   ปริมาหัวเราะเสียงดังอย่างสะใจ  เขาทำดีด้วย ก็เพราะอยากเป็นแฟนกับเธอเท่านั้นหรือ? ถ้าไม่อยากเป็นแฟน
กัน คงจะไม่อยากทำดีกับเธอสินะ! จะมีใครที่ทำดีกับใครโดยไม่หวังผลตอบแทนเป็นอะไรเลยได้ไหม?  หญิงสาวแอบสงสัยอยู่ลึก ๆ ในใจ

“ปริม! พูดแบบนี้ได้ไง!”  หนุ่มผมยาวโวยวาย โกรธเธอจริง ๆ  ทำไมเอาความรู้สึกของเขามาล้อเล่นอย่างนี้ อารมณ์ที่พุ่งขึ้นด้วยความดีใจสุด ๆ  ลดลงดิ่งพสุธา ยิ่งกว่าความผันผวนของตลาดหุ้นเสียอีก   พลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือเฉยเลย

 “ฉันอยากเป็นแฟนกับเธอคนเดียว คนที่ชื่อ ปริมา” หนุ่มนักดนตรีย้ำให้เธอเข้าใจให้ถูกต้องอีกครั้ง

คำตอบนั้นทำให้คนฟังนิ่งอึ้ง พูดไม่ออกบอกไม่ถูก ไปต่อไม่ได้เลย  ก่อนจะรีบแก้เก้องัดเงื่อนไขข้อสุดท้าย
“แล้วนายตัดผมหรือยังล่ะ!  ถ้าทำไม่ได้ก็อย่ามาเป็นแฟนกับฉัน!”  น้ำเสียงของเธอชัดถ้อยชัดคำ แล้วขยับตัวลุกขึ้นทันที
“ถ้าจะคุยเรื่องนี้ ฉันไปนอนก่อนนะ”

สายลมเย็นพัดมาต้องกายทั้งคู่อย่างอ่อนโยน  แต่หัวใจของหนุ่มหน้าหวานกลับหนักอึ้ง 
“ทำไม!!  ผมของฉันมันมีความผิดตรงไหน  มันเกี่ยวอะไรกับผมด้วยล่ะ” 

“เก๊าะ!! ไม่เกี่ยวหรอก” ปริมายักไหล่  พลางลอยหน้าลอยตาอย่างยียวน  เหมือนมันไม่สำคัญอะไรนักหนาจริง ๆ

“แต่ไม่ชอบ!  คำเดียว  เข้าใจมั้ย?”  ประโยคสุดท้ายเน้นคำแข็งห้วนขึ้นมาทันที  ยัยตัวแสบรีบเดินอ้าว ๆ หนีไปเฉยเลย  อดรู้สึกกลุ้มใจไม่ได้  เวลาที่จะต้องยอมรับหมอนี่เป็นแฟนตามสัญญามันใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว  เหลืออีกเพียงข้อเดียวจะต้องเป็นแฟนกับเขาแล้ว  หมดกัน! ชีวิตที่เคยอิสระของเธอ

ปฏิการรีบลุกขึ้นตามไป
“เดี๋ยวสิ!  ปริม  ผมของฉันมันไม่มีความผิดนะ  อย่าเพิ่งไป”

“อะแฮ่ม!!”  ปรามส่งเสียงกระแอมไอ  แล้วคว้าแขนเพื่อนหนุ่มเอาไว้ 

“น้องข้าควรจะนอนได้แล้ว  ดึกมากแล้วนะ” แล้วดึงแขนเพื่อนหนุ่มให้นั่งลง  เขามีเรื่องอยากคุยกับปฏิการเรื่องน้องสาวของเขาเสียที 

“นี่แก  หยุดมองตามตาละห้อยได้แล้ว  หันมาคุยกันหน่อย”  ปรามตบบ่าเพื่อนแรง ๆ ทีหนึ่งเป็นการเตือนสติ

“แกชอบปริมจริงหรอวะ  คิดดี ๆ นะ”  ปรามถามด้วยน้ำเสียงเป็นการเป็นงาน

 “ฉันรู้สึกดี มีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ ๆ ปริม”

“เขาดื้อและเอาแต่ใจนะ  จะบอกให้  แกไม่เคยเห็นฤทธิ์หรือไง  โดนอะไรมาตั้งเยอะแยะ  ยังไม่เข็ดอีกเหรอ”  แล้วเอนตัวพิงกองฟางอย่างสบายใจ  สายตาจับเพชรสุกใสที่กำลังส่องแสงเจิดจรัสบนท้องฟ้า

“ตกลงแกจะมาให้กำลังใจฉัน หรือว่ายังไงกันแน่วะ”

“แกจะเล่น ๆ กับน้องข้าไม่ได้นะเว้ย”  เขาหันมาจ้องหน้าเพื่อนสนิทอย่างจริงจัง 

“ถ้าแกทำให้น้องข้าเสียใจล่ะก้อ  น่าดู!!”  ปรามเน้นเสียงเข้ม

“แล้วข้าเคยจีบใครเล่น ๆ หรือเปล่าวะ”  ปฏิการพูดเสียงเครียดขึ้นมาทันที

ปรามเงียบเสียงลง สัมผัสได้ถึงความจริงจังจากน้ำเสียงนั้น  ตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมา  เขาไม่เคยเห็นเพื่อนคนนี้สนใจผู้หญิงคนไหนเลย  และไม่เคยมีเรื่องเสียหายเกี่ยวกับผู้หญิงแม้แต่ครั้งเดียว  แม้จะมีสาว ๆ ตามชอบมากมาย ก็เห็นเอาแต่หลบหน้า เดินหนีตลอดมา

“แล้วปริมเขาเคยถามอะไรถึงฉันบ้างมั้ย”  หนุ่มนักดนตรีหันมาจ้องหน้าเพื่อนซี้

ปรามยิ้ม  “ไม่เคยเลยว่ะ”

สีหน้าเพื่อนหนุ่มหงอยลงทันที

“เฮ้ย!  อย่าทำเป็นหงอย  เหมือนไก่คอตกอย่างงั้นสิวะการ  หรือว่าแกเป็นไข้หวัดนกวะ  แบบนี้แกต้องอยู่ห่าง ๆ น้องข้านะเว้ย” ปรามแกล้งแหย่เพื่อน

“ปราม!  อย่าเพิ่งเล่นมุกสิวะ  คนยิ่งจ๋อย ๆ อยู่”

ปรามตบต้นแขนเพื่อนป้าบใหญ่  “ปริมเขาเป็นคนเก็บความรู้สึกนะ  แต่ก็มีมาแอบถามถึงแกบ้างเหมือนกัน”

“แล้ว…ถามอะไรถึงฉันบ้างล่ะ”  สีหน้าหนุ่มนักดนตรีแจ่มใสขึ้นมาอย่างออกนอกหน้าทันที  แววตาที่มองเพื่อนซี้นั้นอยากรู้เต็มที่ มือรีบเขย่าแขนเพื่อนจนหัวสั่นหัวคลอน

“ก็เวลาแกหายหน้าไปนาน ๆ  เขาก็มาเลียบ ๆ เคียง ๆ ถามถึงแกแหละ  แต่ไม่ถามตรง ๆ หรอก  ลีลาเยอะจะตายไป  แต่ข้ารู้  เขาถามถึงแกแหละ” 

ปฏิการจึงยิ้มแก้มปริออกมาได้

“ข้าจะบอกให้ว่า   ปริมรักใครยากนะ  แล้วก็มีปมในใจเกี่ยวพ่อ ที่เลิกกับแม่ไปแต่งงานใหม่  ที่สำคัญความรักบังคับกันไม่ได้นะ  ข้ากลัวแกจะทุ่มเทเปล่าประโยชน์  น้องข้าเป็นคนใจแข็ง กับพ่อ เขายังไม่ยอมใจอ่อนเลย ยังโกรธพ่ออยู่จนถึงทุกวันนี้”

“ฉันไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ หรอก   แต่ก็จะไม่บังคับปริม  เพียงแค่จะทำให้รู้ว่า  ฉันจะพยายามอย่างเต็มที่  และจะทำเพื่อเขาอย่างดีที่สุดแล้วเท่านั้น”  หนุ่มหน้าหวานหันไปยิ้มให้เพื่อนอย่างมั่นใจ

หนุ่มผมยาวไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่า  ทำไมถึงรู้สึกอยากทุ่มเทเพื่อเธอขนาดนี้   ไม่ว่าจะยากเย็นแค่ไหนก็ตาม  เหมือนมีสิ่งหนึ่งคอยบอกตัวเองมาตลอดว่า  หัวใจของปริมามีค่ามากพอที่เขาจะต้องฝ่าฟันเอามาครอบครองให้ได้  และรู้ดีว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย  ที่คนอย่างเธอจะยอมรับใครในฐานะคนพิเศษของหัวใจสักคน  เพราะนั่นหมายถึง  คน ๆ นั้นจะเป็นคนที่เธอแคร์ที่สุด  ใส่ใจที่สุด  และได้รับความพิเศษที่สุดจากเธอ    เป็นคนแรกที่เธอจะคิดถึงก่อนใคร  เหมือนที่เขาเคยเห็นยัยตัวแสบคอยดูแลเอาใจใส่พี่ชายคนเดียวของเธอมาตลอดเป็นอย่างดีเสมอ

“ไม่ว่าปริมจะยอมรับข้าฐานะไหน  ข้าก็พร้อมจะยอมรับทั้งนั้นแหละ จะไม่เสียใจกับสิ่งที่ได้ทุ่มเทลงไปแน่นอน” 

“งั้นต่อไป  ข้าก็จะได้เห็นแกตัดผมสั้นซักทีสิวะ”  ปรามพูดพลางหัวเราะร่วน  แกล้งเย้าเพื่อนเล่น  เพราะรู้ดีว่าปฏิการรักผมยาวมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว

“ข้าก็กำลังหนักใจอยู่เหมือนกัน  ผมมันเกี่ยวอะไรด้วยวะ”  คิ้วเข้มขมวดย่นขึ้นมาทันทีกับคำถามที่ยังหาคำตอบไม่ได้

“แต่ถ้าข้าแน่ใจว่า  ข้ารักเขาจริง ๆ เมื่อไหร่  เมื่อนั้นข้าจะยอมตัดผม”  ประกายสายตานั้นดูจริงจังเป็นพิเศษ เรื่องเดียวที่เขารู้สึกอึดอัดใจหากจะต้องตัดผมทิ้ง  คงรู้สึกเสียดาย  และคงต้องขอทำใจอีกสักระยะหนึ่ง

“พรุ่งนี้เราจะไปสมทบกับทีมค่ายจิตอาสา  ได้ข่าวว่า คุณษาของแกก็มาด้วยนะ”  เขานึกถึงพิธีกรสาวสวยรายการสุขภาพดีวิถีไทย

ปฏิการหันขวับมามองหน้าเพื่อนทันที

“อะไร!  ของข้าที่ไหน  ข้ากับเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน เป็นแค่เพื่อนร่วมงานกันเท่านั้น”  หนุ่มนักดนตรีโวยวายลั่น

“ระวัง! รถไฟชนกันล่ะ!”  เจ้าของรีสอร์ทอดแซวเพื่อนไม่ได้

“เขาเคยเจอกันแล้ว  ไม่เห็นปริมหึงฉันบ้างเลย”  คนพูดทำหน้างออย่างน้อยใจ  อยากรู้เธอมีใจให้เขาบ้างหรือเปล่า?

“รอดูพรุ่งนี้แล้วกัน  แกอย่าลืม...เหยียบเบรกรถไฟล่ะ คุณษาคงจะพุ่งชนแกเต็ม ๆ แน่”  เพื่อนหน้าหวานมักมาบ่นรำคาญลูกสาวผู้อำนวยการให้ฟังอยู่บ่อย ๆ

“แกมาเป็นกันชนให้ทีสิ!”

“ไม่ได้! เดี๋ยวปิ่นเข้าใจผิด” เจ้าของบ้านไร่ทะเลฝันรีบปฏิเสธทันที

ปรามมองหน้าเพื่อนพลางยิ้มอย่างให้กำลังใจ  เขารู้สึกดีใจที่เห็นเพื่อนเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นเรื่อย ๆ  ความรักมีพลังและอนุภาพขนาดนี้เชียวหรือ  ทำให้คน ๆ หนึ่งเปลี่ยนแปลงได้ขนาดนี้   อดรู้สึกขำและแปลกใจไม่ได้  ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาและเพื่อนทุกคนเฝ้าบอกปฏิการ   ให้หยุดใส่ใจเรื่องทางบ้านของเขาเสียทีมาตลอด  ให้หันมาทำตามหน้าที่ของตัวเอง  แต่เพื่อนหน้าหวานก็ไม่เคยเชื่อถ้อยคำของเขาและเพื่อน ๆ เลย   แต่กลับมาเชื่อคำพูดไม่กี่คำของน้องสาวตัวแสบของเขาได้
 
*******************
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่