คือเราเลิกกับแฟนค่ะ แฟนไม่ให้เราติดต่อลูกเลย เราทำได้แต่แอบส่งเสื้อผ้าไปผ่านชื่อแม่แฟนคนใหม่ถึงแม่แฟนคนเก่า แล้วก็มึนๆส่งเงินไปในบัญชีเขาผ่านแม่เราแล้วให้แม่โกหกว่าไม่ใช่เงินเรา เพราะอยากให้เงินลูก มันเป็นนิสัยที่เคยทำกับลูกมาตลอด5ปีที่เลี้ยงดูเขาเราชอบแต่งตัวให้ลูก และก็มาถึงจุดๆหนึ่งที่เราเริ่มหมดรักพ่อของลูกและปัญหาที่มันยื่ดเยื้อจากครอบครัวเก่าแฟนและทางบ้านที่เข้ากันไม่ได้ เราเป็นทุกข์นะแต่ไม่เคยพูดตลอด7ปีที่อยู่ด้วยกันมันน้อยใจทางครอบครัวเขามากๆ และเราก็มีชู้ทางใจเพื่อจะเดินออกมาจากความรู้สึกที่มันถูกกระตุ่นจากหลายๆสิ่ง วันนึ่งมาถึงเราตัดสินใจจะเลิกจริงๆเราก็ตั้งใจให้เขาเห็นและยอมรับผิดทุกอย่าง และขอเลิกแต่โดยดี และคุยเรื่องลูกตั้งแต่วันแรกที่เดินออกมาโดยไม่เอาลูกมาลำบากด้วย แต่เราติดต่อขอลูกไว้ตลอดทุกวันว่าขอลูกนะถ้าตั้งต้นชีวิตได้จะมารับลูกไปเลี้ยงเอง และกลัวลูกเจอแม่เลี้ยงไม่ดี แต่เขาไม่ยอมเพราะโกรธที่เรามีแฟนใหม่ เลยจะแก้แค้ให้เราอกแตกตายเพราะคิดถึงลูกเขาบอกพี่สาวหนูแบบนั้น เราขอคุยด้วยดีเพราะเราไม่อยากให้ลูกมีชีวิตที่เปลี่ยนไปมากกว่านี้ จะช่วยทุกอย่างที่ช่วยได้เรื่องลูก เรื่องเรียนหรือจ่ายหนี้สินทุกอย่างเราจะทำหน้าที่เดิมที่เคยทำ เราพูดตลอดว่าอย่าเอาความรักของพ่อแม่มาเกี่ยวกับลูก และอย่าเอาลูกมาเป็นเครื่องมือในการแก้แค้นกันเพราะคนที่ทุกข์คือลูก ทางออกมีให้เห็นแต่เขาไม่ฟังเลย ตอนนี้ห่วงมากๆเพราะเราไม่อยากให้ใครเลี้ยงลูกให้ เรากลัวพ่อของลูกทิ้งลูกเราไว้กับย่าแล้วไปอยู่กับครอบครัวใหม่มากๆเลย🥺 เราไม่โกรธอะไรเขาเลยนะถ้าจะพูดเรื่องเราในทางที่ไม่ดีเรารู้เราผิด เพียงแต่เราอยากขอแค่ให้ลูกได้รับรักและความใส่ใจเหมือนเดิมได้ไหม เรากลัวลูกน้อยใจที่เราไม่ดีต่อเขา และถ้าลูกรู้ว่าพ่อปิดกั้นเขาจะน้อยใจขนาดไหน และเด็กทุกวันนี้คิดเองเป็นกลัวเขาจะเกียดการแตกแยกเพราะพ่อแม่ไม่ให้เห็นผลเขาได้ เพราะถูกปิดกั้นแบบนี้ เราก็หวังแต่ว่าให้เขานึกถึงลูกมากกว่าความรักของ2เรานะคะ🙏✌️
เวลาคิดถึงลูกทำยังไงถึงจะหายคิดถึงค่ะ