สวัสดีครับ คือผมมีความที่ผมแบกมาช่วงเวลานึงแล้วครับ
ต้องบอกก่อนเลยว่าผมเป็นคนชอบดนตรีมาก ซึ่งผมก้ได้พยายามเข้าหาสิ่งที่มันเกี่ยวกับเรื่องนี้ให้มากที่สุดคือการมีวงของตัวเอง ได้ขึ้นเวทีซักครั้ง
แต่มันไม่เคยเกิดขึ้นกับผมเลยครับ ผมอยากรู้ว่ามันเป็นผมที่พยายามไม่พอ หรือโชคชะตามันแกล้งอะไรแบบนี้กับผมรึเปล่าครับ
ช่วง ป.1-6 ครูได้เปิดชมรมดนตรีขึ้นมาผมก็เข้าไปเรียนในชมรมนั้น ตอนนั้นผมยังเล่นดนตรีไม่เป็นเลยครับ ช่วงเวลานี้ก้ไม่มีอะไรมากหรอกครับครูเขาก้เปิดชมรมเพื่อสอนอะไรเล็กน้อยๆนี่แหละ ผมยังไม่คิดว่าจะมีวงตั้งแต่ตอนนั้นหรอกครับ คงเด็กไป 5555 แค่อยากเล่นให้เป็นเฉยๆครับ
พอมาช่วง ม.1-3 ก้มีชมรมเหมือนเดิมนี่แหละครับ แต่ผมขอยอมรับตามตรงเลยครับ พอไม่มีเพื่อนผมก้ไม่กล้าไปคนเดียวครับ เพราะคนที่อยู่ในชมรมเขาอยู่กันมาก่อนแล้วครับ กลัวไปแล้วจะไม่มีเพื่อน
ช่วงเวลาหลังจาก ม.3 ผมก้ขอแม่ซื้อกีต้าไฟฟ้ามาตัวนึงครับ ฝึกเล่นแบบหนักมากๆ จนเล่นได้ประมาณนึงเลยครับ
ช่วงปัจจุบันนี้เนี่ย คืออยู่ ปวช.3 แล้วครับ
เล่นย้อนไปช่วง ปวช.1ครับ เหมือนเดิมเลยครับมีอาจารย์สอนดนตรีมาถามหาเด็กเข้าชมรมดนตรี พอทีนี้ผมจึงฮึ้ดกล้าเข้าไปเลยครับ ผมไม่รู้จักใครเลยด้วยซ้ำ พอเข้าไปรุ่นพี่ที่อยู่ชมรมเขาก้ถามๆตำแหน่งอะครับ ว่าใครเล่นเครื่องอะไรบ้าง ผมก้แอบดีใจแล้วครับ มันดูเป็นไปได้ว่าผมจะได้มีวงอะไรแบบนี้ 5555
พอจับเป็นกลุ่มได้ก้คือ ก้คือผมก้ได้เพื่อนกลุ่มนี้นี่แหละ เป็นเพื่อนเรียน เพื่อนกิน ไปไหนมาไหนด้วยกันเป็นกลุ่มนี่แหละครับ
จุดสำคัญมันอยู่ตรงนี้แหละครับ เพื่อนที่มันเข้าชมรมมา คือไม่มี ทักษะในด้านนี้เลย เหมือนต้องมาฝึกตั้งแต่หนึ่ง ซึ่งพูดตามตรงว่าผมก้ฝึกเล่นมาจนผมพร้อมที่จะไปได้ไกลกว่านี้แล้ว
ผมก้ได้ซ้อมดนตรีกับเพื่อนๆกลุ่มนี้แหละครับ เล่นแบบงูๆปลาไป ผมก้ช่วยแนะทางให้เพื่อนๆบ้างว่ามันควรเล่นแบบไหน สอนอะไรแบบนี้
เป็นแบบนี้มา ถึง ปวช.2 ครับ ก็มีเด็ก ปวช.1 เข้ามาใหม่ครับ ซึ่งเด็กที่เข้ามาใหม่นั้น... คือเขาพร้อมมากเลยครับ มีทุกตำแหน่งเล่นเป็นกันหมดไม่ได้นัดกันมาเรียนที่นี่ด้วย พอผมเห็นเด็กๆเขาเล่นกันเป็นทีมได้ผมก้อยากมีโมเม้นต์อะไรแบบนั้นบ้างครับ ;-; เด็กเขาได้เล่นในงานวิลัย ได้เล่นเป็นเหมือนวงดนตรีวิลัยไปแล้วครับ ตัดมาที่ผม ผมเข้ามาไม่เคยได้ทำอะไรแบบนี้เลย รู้ทั้งรู้ว่าผมเองก้มีฝึมือ
ปัจจุบันผมอยู่ปี 3 จะจบแล้วครับ เพื่อนผมเหมือนไม่อยากเล่นดนตรีอีกแล้ว ตั้งแต่ช่วง ปี 2 ใกล้ๆเข้าปี 3 นี่แหละครับ อีกคนก้อยากไปเป็นตากล้อง อีกคนก็อยากไปเป็นประธานนักเรียน เหลือผมกับเพื่อนอีกคนที่ยังอยากเล่นอยู่
และปัจจุบันวงน้องๆ ก้ได้อาจารย์ชมรมปั้นไปแข่งบนเวทีประกวดดนตรีอะไรทำนองนี้ครับ
ซึ่งผมยังอยู่จุดเดิม ไม่ใช่สิ ผมไม่ได้ทำอะไรที่ผมอยากทำซักที วงก็ไม่มี เพื่อนก็ไม่ไปกับผม ผมรู้ว่าผมจะไปบังคับให้เพื่อนผมมาเล่นให้ได้ เพราะเขาอาจจะไม่มีไฟอีกแล้วไม่อยากเล่นดนตรีอีกแล้ว
ผมแบกมาจนผมเหนื่อยแล้วครับ ผมกลัวที่จะไม่มีช่วงเวลาที่จะได้เล่นดนตรีกับเพื่อนในช่วงวัยเรียนแล้วรึเปล่าครับ... ;-; เพราะผมเชื่อว่าดนตรีในวัยเรียนนี่สนุกที่สุดแล้วครับ
มีความฝันที่กลัวว่าจะไม่เกิดขึ้นในชีวิต
ต้องบอกก่อนเลยว่าผมเป็นคนชอบดนตรีมาก ซึ่งผมก้ได้พยายามเข้าหาสิ่งที่มันเกี่ยวกับเรื่องนี้ให้มากที่สุดคือการมีวงของตัวเอง ได้ขึ้นเวทีซักครั้ง
แต่มันไม่เคยเกิดขึ้นกับผมเลยครับ ผมอยากรู้ว่ามันเป็นผมที่พยายามไม่พอ หรือโชคชะตามันแกล้งอะไรแบบนี้กับผมรึเปล่าครับ
ช่วง ป.1-6 ครูได้เปิดชมรมดนตรีขึ้นมาผมก็เข้าไปเรียนในชมรมนั้น ตอนนั้นผมยังเล่นดนตรีไม่เป็นเลยครับ ช่วงเวลานี้ก้ไม่มีอะไรมากหรอกครับครูเขาก้เปิดชมรมเพื่อสอนอะไรเล็กน้อยๆนี่แหละ ผมยังไม่คิดว่าจะมีวงตั้งแต่ตอนนั้นหรอกครับ คงเด็กไป 5555 แค่อยากเล่นให้เป็นเฉยๆครับ
พอมาช่วง ม.1-3 ก้มีชมรมเหมือนเดิมนี่แหละครับ แต่ผมขอยอมรับตามตรงเลยครับ พอไม่มีเพื่อนผมก้ไม่กล้าไปคนเดียวครับ เพราะคนที่อยู่ในชมรมเขาอยู่กันมาก่อนแล้วครับ กลัวไปแล้วจะไม่มีเพื่อน
ช่วงเวลาหลังจาก ม.3 ผมก้ขอแม่ซื้อกีต้าไฟฟ้ามาตัวนึงครับ ฝึกเล่นแบบหนักมากๆ จนเล่นได้ประมาณนึงเลยครับ
ช่วงปัจจุบันนี้เนี่ย คืออยู่ ปวช.3 แล้วครับ
เล่นย้อนไปช่วง ปวช.1ครับ เหมือนเดิมเลยครับมีอาจารย์สอนดนตรีมาถามหาเด็กเข้าชมรมดนตรี พอทีนี้ผมจึงฮึ้ดกล้าเข้าไปเลยครับ ผมไม่รู้จักใครเลยด้วยซ้ำ พอเข้าไปรุ่นพี่ที่อยู่ชมรมเขาก้ถามๆตำแหน่งอะครับ ว่าใครเล่นเครื่องอะไรบ้าง ผมก้แอบดีใจแล้วครับ มันดูเป็นไปได้ว่าผมจะได้มีวงอะไรแบบนี้ 5555
พอจับเป็นกลุ่มได้ก้คือ ก้คือผมก้ได้เพื่อนกลุ่มนี้นี่แหละ เป็นเพื่อนเรียน เพื่อนกิน ไปไหนมาไหนด้วยกันเป็นกลุ่มนี่แหละครับ
จุดสำคัญมันอยู่ตรงนี้แหละครับ เพื่อนที่มันเข้าชมรมมา คือไม่มี ทักษะในด้านนี้เลย เหมือนต้องมาฝึกตั้งแต่หนึ่ง ซึ่งพูดตามตรงว่าผมก้ฝึกเล่นมาจนผมพร้อมที่จะไปได้ไกลกว่านี้แล้ว
ผมก้ได้ซ้อมดนตรีกับเพื่อนๆกลุ่มนี้แหละครับ เล่นแบบงูๆปลาไป ผมก้ช่วยแนะทางให้เพื่อนๆบ้างว่ามันควรเล่นแบบไหน สอนอะไรแบบนี้
เป็นแบบนี้มา ถึง ปวช.2 ครับ ก็มีเด็ก ปวช.1 เข้ามาใหม่ครับ ซึ่งเด็กที่เข้ามาใหม่นั้น... คือเขาพร้อมมากเลยครับ มีทุกตำแหน่งเล่นเป็นกันหมดไม่ได้นัดกันมาเรียนที่นี่ด้วย พอผมเห็นเด็กๆเขาเล่นกันเป็นทีมได้ผมก้อยากมีโมเม้นต์อะไรแบบนั้นบ้างครับ ;-; เด็กเขาได้เล่นในงานวิลัย ได้เล่นเป็นเหมือนวงดนตรีวิลัยไปแล้วครับ ตัดมาที่ผม ผมเข้ามาไม่เคยได้ทำอะไรแบบนี้เลย รู้ทั้งรู้ว่าผมเองก้มีฝึมือ
ปัจจุบันผมอยู่ปี 3 จะจบแล้วครับ เพื่อนผมเหมือนไม่อยากเล่นดนตรีอีกแล้ว ตั้งแต่ช่วง ปี 2 ใกล้ๆเข้าปี 3 นี่แหละครับ อีกคนก้อยากไปเป็นตากล้อง อีกคนก็อยากไปเป็นประธานนักเรียน เหลือผมกับเพื่อนอีกคนที่ยังอยากเล่นอยู่
และปัจจุบันวงน้องๆ ก้ได้อาจารย์ชมรมปั้นไปแข่งบนเวทีประกวดดนตรีอะไรทำนองนี้ครับ
ซึ่งผมยังอยู่จุดเดิม ไม่ใช่สิ ผมไม่ได้ทำอะไรที่ผมอยากทำซักที วงก็ไม่มี เพื่อนก็ไม่ไปกับผม ผมรู้ว่าผมจะไปบังคับให้เพื่อนผมมาเล่นให้ได้ เพราะเขาอาจจะไม่มีไฟอีกแล้วไม่อยากเล่นดนตรีอีกแล้ว
ผมแบกมาจนผมเหนื่อยแล้วครับ ผมกลัวที่จะไม่มีช่วงเวลาที่จะได้เล่นดนตรีกับเพื่อนในช่วงวัยเรียนแล้วรึเปล่าครับ... ;-; เพราะผมเชื่อว่าดนตรีในวัยเรียนนี่สนุกที่สุดแล้วครับ