ก่อนที่จะเจอผญคนนี้ผมมีงานประจำของผมอยู่แล้วรายได้ไม่ได้แย่อยู่ได้สบายมีกอนมรเก็บมีเที่ยวตลอดแต่มาวันนึงผญคนนี้ได้เข้ามาตีสนิทจนมีอะไรกันเค้าบุกก่อน ด้วยความเป็นผช ก็ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ทำเลยตัดสินใจคบกันทั้งที่รู้ว่ามีลูกอยู่แล้ว2คน
งานที่ผมทำผมเข้า9.00-17.30น.ส่วนแฟนทำธุระกิจส่วนตัวกับแม่เค้า 7.00-20.00น.แม่เค้าตื่นตี5ปลุกลูก2คนไปรร.ผญตื่น10.00-12.00น. และเค้าก็มีรายได้เสริมจากการทำขนม คบกันไม่ถึง2สัปดาห์เค้าชวนให้ไปอยู่ที่บ้านเค้าผมก็ตอบตกลง ทุกวันหลังจากเลิดงานผมต้องกลับมาล้างจานมำขนมกับเค้าในช่วงแรกส่วนใหญ่ทำคนเดียวเพราะเค้าทำธุระกิจกับแม่ กว่าจะเสร็จประมาณ4ทุ่ม เตเาก็จะดึงผมไปร้านเหล้า ด้วยที่ความเฟรนลี่ของแฟนผม มีผช คนไหนมาคุยก็จะคุยด้วยไปหมดคุยสนิทง่ายไปหมด เราเป็นคนขี่หึงเลยต้องอยู่ด้วยถึงร้านปิดถึงจะกลับ เป็นแบบนี้มา6เดือน ตอนทำขนมช่วงนั้นก็ไม่ได้แบ่งเงินให้นะ เวลาออกไปไหรก็เราออกบ้างหารบ้างเค้าออกบ้าง แบบนี่เป็นเวบา6เดือน ร่างกายไม่ไหวเลยลองปรึกษาแฟนแฟนพูดประมาณชวนมาทำงานด้วยกันเต็มตัว เราก็ตอบตกลงไป
เรานิสัยเราเต็มที่กับสิ่งที่รักกล้าได้กล้าเสีย
ช่วงแรกเราก็ทำขนมกันแหละแต่ไม่ได้เอาออกไปขายข้างนอกทำขายแค่ในร้านของแม่แฟนพอเรามาทำกันเต็มตัวเราก็เสนอให้ทำเป็นสินค้าฝากขายไปฝากขายตามร้านค้าอื่นๆตอนที่เราออกมาเราก็มีเงินอยู่ก้อนนึง พอทำขนมฝากขายเสร็จเราก็จะไปเที่ยวกัน ไปกิน ไปดื่ม แบบนี้ตลอด
จนพอเงอนเก็บเราใกล้หมดเราก็บอกให้พักเรื่องเที่ยวแล้วเก็บงานสร้างอนาคตกัน เค้าบอกได้แต่ต้องเที่ยวเดือนละครั้งเราก็โอเครับได้ที่นี้ขนมที่ทำต้องรอระยะเวลาในการขายเราเลยลงทุนกันทำร้านปิ้งย่างกันเช่าที่ตลาดแถวบ้านก่อนซักพักแล้วก็กลับมาขายหน้าบ้านแฟนผมได้เอาเงินที่เหลือทั้งหมดลงทุนไปกะบขายพระเพื่อเอาเงอนมาลงทุนยืมเงินคนที่รู้จักใช้บัตรเงินสดลงทุนด้วยกันซื่อเตาตู้เย็น3ประตูให้เลือกวัตถุดิบสดๆใหม่ๆไว้ที้บ้านแฟน ก็ขายดีอยู่มีรายได้เข้ามาตลอดแต่แฟนก็จะชอบชวนไปกินข้าวในห้างตลอดครั้งละ1000-2000บ้างทั้งที่เราไม่ชอบแต่ก็ตามใจแฟน บางครั้งแม่แฟนก็พาไปกินข้าวนอกบ้านด้วยกัน เรานานจะได้สั้งอาหารที่ส่วนใหญ่สั่งข้าวเปล่าเพราะลูกเค้าไปด้วยสั่งที่เยอะมากจนเราไม่สั่งดีกว่าเสียดาย
มาวันนึงช่วงเริ่มโควิท แม่ผมกับตัวเค้าไม่ถูกกันหลายๆเรื่องมีการด่ากันโดยแฟนพูดประมาณว่า
ก็
หนูแม่จะมายุ่งอะไรด้วย เพราะแม่ไปพูดถึงพ่อของลูกเค้า แล้วเค้าเป็นคนที่นิสัยเคยเจ้าชู้มากมาก่อนคนแถวนี้เลยไปพูดใหม่แม่ฟังแม่เลยกลัวเป็นห่วง แถมเรากับแม่ก็ไม่ค่อยถูกกันเพราะเค้าจะคอยห้ามทุกอย่างที่เราอยากทำมาตั้งแต่เด็ก พอผมมาอนู่กับผญคนนี้ผมทำอะไรก็ได้เลยรู้สึกสบายใจ เลยบอกว่าต่างคนต่างอยู่
พอโควิทหนักๆเข้ารายได้ขอธุรกิจต่องหยุดให้บริการเราเปิดแต่ปิ้งย่างกันก็พออยู่ได้ขนมก็ไม่ค่อยได้ทำเพราะทำแต่ปิ้งย่างที่นี้ผญมีความคิดอยากทำโน้นนี้นั้นเพิ่มเติมเค้าเลยเอาเงินบางส่วนที่ทำด้วยและเงินประกันสุขภาพเค้าไปซื้อแฟรนไชด์อื่นๆมาทำเสริมด้วย พอหนักเข้าๆรายได้ลดลงเรื่อยๆเค้าก็มีความคิดจะทำร้านนวดหลังบ้านเค้าแต่ให้ผมขายรถผมเอาเงินมาลงที่บ้านแต่ผมเลทอกไม่ขายไม่เอาเพราะมีวันนึงเราคุยกันเรื่องแต่งงาน บ้านผมอยู่กทม.ใกล้บ้านเค้ามีพื้นที่กว้างพอประมาณเค้าพูดว่า แต่งงานกันแล้วย้ายไปอยู่ที่บ้านผมทำบ้านใหม่แต่ให้มีชื่อเค้าลงในที่ดินด้วยผมว่ามันเริ่มแปลกๆ
ช่วงนึงผมต้องเข้าออกบ้านบ่อยไปเจอแม่กลับมาหาแฟนผมก็จะเครียดๆนอยๆเพราะแม่บ่น ผมก็เล่าให้เคเาฟังประมาณว่า ชีวิตผมตั้งแต่เด็กแม่คอยห้ามทุกอยากไม่ได้ทำอะไรที่อยากทำเลยโตมาจนจบมหาลัยก็ยังห้ามอยู่กดดันตลอดไม่โอเคเลยทำไม่แม่ต่องเป็นแบบนี้ ส่วนพ่อ พ่อผมทิ้งผมกับแม่ไปตั้งแต่ป.4พึ่งกลับมาบ้านช่วงปวช.1
พอย่าผมเสียพอได้รับมรดกที้งหมดล้านกว่าๆหมดภายใน1ปีก็มาพึ่งพาผมมาตลอดขอเงินบ้างอะไรบ้าง
ประมาณนี้
มาวันนึงพอผมป่วยหนักต้องเข้ารพ.ต้องใช้เงินในการเดินทางไปส่งพ่อ ผมก็ขอเงินเค้าเงินทุกบาทผมให้เค้าเก็บมีแค่บางครั้งที่มีเงินเข้าบัญชีแต่ไม่เคยเกิน2000ก็ต้องเอาไปกินเที่ยวซื้อของลงทุนหมด เค้าก็ให้แค่ก็บ่นประมาณว่าก็พ่อไม่ได้ให้อะไรไม่ได้ดูแลอะไรปล่อยให้ตายไปสิ
สุดท้ายพ่อกลายเป็นผู้ป่วยติดเตียงผมต้องเข้าออกบ้านบ่อยมากเหนื่อยมาก ป้อนข้าวป้อนยาเช็ดขี้ทำความสะอาดร่างกายพ่อ เจ้าไปประมาณ1-1.30ชม.กลับมาโดนบ่นทำไมไปนานจังแล้วงานเราละจะทำยังไง ผมไม่เป็นไรทนได้ทน
ฝืนไปเรื่อยๆจนถึงช่วงเวลานึงทุกครั้งที่เค้าเมา เค้าจะด่าพ่อกับแม่ผมด้วยคำหยาบคายมากๆที่รับไม่ได้เลย
บ้าง จิตไม่ปกติ บ้า ต้องเข้ารพ.บ้า ปล่อยให้ตาย ควาย และอื่นๆเป็นแบบนี้มา6เดือน กว่าจะมาถึงจุดนี้ก็คบกันมาเกือบ3ปี
ตอนนี้ผมไปพาพ่อไปอยู่ที่บ้านพักฟื้นผู้ป่วยแล้วโดยทางผมกับแฟนไม่ได้ออกเงินช่วยเหลืออะไรเลยแม่จ่ายหมดแต่มีค่าเช่าบ้านของพออยู่แม่เลยจ่ายไปเดือนละ4500บาท ผมอยากจะขอแบ่งเงินไปช่วยแม่แต่เค้าก็บอกว่าให้พี่น้องพ่อเค้าจัดการกันเองสิ เราก็ทำมาหากินยากลำบากนะ แต่ก็ออกไปกินข้าวกินเหล้าที่เป็น1000 ทั้งที่ห้ามก็ไม่ได้
ผมอดทนมาตลอดอดทนมานานมากกับการใช้ชีวิตแบบสิ้นเปลืองบอกแล้วบอกอื่นเตือนอะไรก็ไม่เคยทำตามมาถึงวันที่ผมกำลังคิดว่าจะบอกเค้า วันนั้นผมมีธุระกับแม่ผมผลัดแม่มาหลายวันละคิดว่าวันนี่เข้าไปหาแม่แปบนึง พอผมจะไปเค้าถามไปไหน ผมบอกไปหาแม่แปบนึงเรื่องพ่อเรื่องอื่นๆเค้าบ่นยาวเลยว่าเรายุ่งนะไหนจะงานเราอื่นไหนจะโน้นนี้นั้นจะกลับมาทันมั้ย แล้วจะได้ทำงานได้มรเงินมั้ยโน้นนี้นั้น ผมโมโหเลยขึเนเสียงว่า ผมขอเข้าไปหาแม่ได้มั้ย
ผญตอบกลับมาว่าอะไรนะ ผมก็พูดอีกครั้ง ผมของกลับไปหาแม่ได้มั้ยผลัดมาหลายวันแล้ว เค้าตอบไม่ได้ ผมเลยออกมาจากชีวิตเค้าเลยโดยที่ไม่มีเงินเลย
ปกติการใช้จ่ายของเราจะใช้บัตรเครดิตผมใยการผ่อนจ่ายอะไรหลายๆอย่างด้วยกันตอนลงทุนเราทำจนจ่ายหนหมดแล้วมาวุดท้ายนี้คือลู่วิ่งที่เค้าอยากได้ผ่อนกันจนถึงเดือนสุดท้ายแล้วเลิกกัน ผมต้องจ่ายเองโดยที่ทางเค้าไม่ได้ช่วยอะไรเลยผมก็ไม่ได้อะไรที่ลงแรงไปเลย มีให้เงินผมมาแค่2000บาทกับหนี้ประมาณ4000บาท
หลังจากนี้จะเป็นการเล่ารายละเอียดการใช่จ่ายกับคำที่เค้าพูดกับผมตอนเลิกกันแล้วนะ
ในช่วงที่จะเลิกกันผมได้ถามว่าพอจะช่วยอะไรได้มั้ยเพราะไม่มีอะไรเลย เค้าก็ตอบไม่มีเหมือนกันเพราะเราพึ่งเอาเงินไปลงทุนซื้อวัตถุดิบของธุระกิจทั้งหมดที่ทำมามีเงอนติดตัวเหลือกันแค่3000 แต่ที่ลงทุนซื้อไปสามารถเอามาขายได้นานมากๆๆ2เดือนได้
และเค้าพูดว่า เงินที่ทำด้วยกันแทบไม่มีเลยรู้มั้ย ที่อยู่ได้เพราะเงินประกันสุขภาพ ที่เค้า แฟนเป็นคนซุ่มซามมีแผลบ่อยได้เงินประกันบ่อยแต่ก็เดือนนึงไม่เกิน3000 บางเดือนหนักหน่อยก็เกือบ10000 และก็พูดต่อมาว่า แทนที่จะเอาเงินประกันของเค้าไปโน้นนี้นั้นของตัวเองบ้างก็ทำไม่ได้เลยต้องเอามาจ้ายมาลงทุนกันหมด แล้วจะเอาอะไรอื่น เราก็เสียเงินให้เธอมาเยอะนะทั้งเงินทำผมเงินทำขนม ไปเที่ยวกินเหล้าอีก แล้วบางครั้งที่แม่พาไปเลี้ยงข้าว ไปเที่ยวอีก ไม่เห็นได้คืนเลย ค่าน้ำค่าไฟก็ไม่ต้องออก ผมก็okจบกันแหละ ไม่เป็นไรยกทุกอย่างให้
แต่ผมขอพูดต่อนิดนึงเงินทั้งหมดที่ทำขนม ขายของ ที่คุณทำผม เงินประกัน ทั้งหมดอยู่ที่เค้า ทำไมเค้าไม่จัดการให้แม่เค้าในยามที่เค้ามี ผมที่อยู่กับเค้ามา ผมทำงานบ้านเก็บกวาดบ้าน จัดบ้านให้มีห้องทำขนม ดูแลลูกเค้า ใช้เงินเราซื้อของเข้าบ้านเค้าไม่ว่าจะเป็นอาหารการกิน อุปกรณ์ต่างๆวัตถุดอบลงทุนทั้งหมดยังอยู่ที่เค้าเป็นชิ้นเป็นอันอยู่เลยยังไม่ได้แปลรูปเลย ที่บ้านก็มีแค่ของพี่เพิ่มขึ้น รถก็เแาไปซ่อม เครื่องมือทำธุรกิจอยู่ที่เค้าหมด ผมไม่ได้อะไรเลยที่สำคัญผมแทบไม่ได้เอาเงินที่เราทำกับกลับไปใช้ที่บ้ายเลยแม้แต่นิดเดียวใช้แค่ซื่อพระที่อยากได้กับเงินที่ไปส่งพ่อตอนป่วยรวมแล้วไม่ถึง4000บาท แต่เค้าเคยพาลูกเค้าไปกินข้าวซื้อโน้นนี้นั้นที่7-11ครั้งนึงก็เกิน500หลาย10ครั้งแต่ผมไม่เคยได้ซื่ออะไรให้ที่บ้านเลย รถของผมที่ต้องต่อพรบ.ต้องซ่อม เค้าบอกว่าไม่ได้ใช้ก็ำม่ต้องซ่อมสิ พรบ.ก็ไม่ต้องต่อก็ได้ แต่รถผมใช้บ้างบางครั้งก่อนหน้านี้ก็ใช้จนเรียนจบป.ตรีจะให้ทิ้งไปหรอ
สุดท้ายผมก็ไม่ได้อะไรเลยนอกจากเงิน2000นั้น กับความทรงจำที่ได้ไปเที่ยวกันมา ผมต้องมานั้น1ใหม่ในช่วงอายุ29 ตอนนี้ตัดสินใจไปบวชสงบสติก่อน ไม่ได้เสียใจมากเพราะผมเดินออกมาเองอยู่แล้วฝืนแล้วทุกข์ศีลไม่เสมอกันอยู่ไม่ได้เค้ามีความสุขแต่ผมมีแต่ความทุกข์แถมไม่มีรายได้เข้าบ้านไม่มีเงินเก็บของตัวเองมา3ปี
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ อาจจะมีเขียนผิดๆถูกๆต้องขออภัยพี่ๆเพื่อนๆมีความคิดเห็นยังไงบ้างครับกับเรื่องแบบนี้
เขียนเพื่อแนะนำความคิดให้รับฟังหน่อยนะครับ
คิดยังไงกับการทำธุระกิจกับแฟนพอแยกทางกันกลับไม่ได้อะไรเลย
งานที่ผมทำผมเข้า9.00-17.30น.ส่วนแฟนทำธุระกิจส่วนตัวกับแม่เค้า 7.00-20.00น.แม่เค้าตื่นตี5ปลุกลูก2คนไปรร.ผญตื่น10.00-12.00น. และเค้าก็มีรายได้เสริมจากการทำขนม คบกันไม่ถึง2สัปดาห์เค้าชวนให้ไปอยู่ที่บ้านเค้าผมก็ตอบตกลง ทุกวันหลังจากเลิดงานผมต้องกลับมาล้างจานมำขนมกับเค้าในช่วงแรกส่วนใหญ่ทำคนเดียวเพราะเค้าทำธุระกิจกับแม่ กว่าจะเสร็จประมาณ4ทุ่ม เตเาก็จะดึงผมไปร้านเหล้า ด้วยที่ความเฟรนลี่ของแฟนผม มีผช คนไหนมาคุยก็จะคุยด้วยไปหมดคุยสนิทง่ายไปหมด เราเป็นคนขี่หึงเลยต้องอยู่ด้วยถึงร้านปิดถึงจะกลับ เป็นแบบนี้มา6เดือน ตอนทำขนมช่วงนั้นก็ไม่ได้แบ่งเงินให้นะ เวลาออกไปไหรก็เราออกบ้างหารบ้างเค้าออกบ้าง แบบนี่เป็นเวบา6เดือน ร่างกายไม่ไหวเลยลองปรึกษาแฟนแฟนพูดประมาณชวนมาทำงานด้วยกันเต็มตัว เราก็ตอบตกลงไป
เรานิสัยเราเต็มที่กับสิ่งที่รักกล้าได้กล้าเสีย
ช่วงแรกเราก็ทำขนมกันแหละแต่ไม่ได้เอาออกไปขายข้างนอกทำขายแค่ในร้านของแม่แฟนพอเรามาทำกันเต็มตัวเราก็เสนอให้ทำเป็นสินค้าฝากขายไปฝากขายตามร้านค้าอื่นๆตอนที่เราออกมาเราก็มีเงินอยู่ก้อนนึง พอทำขนมฝากขายเสร็จเราก็จะไปเที่ยวกัน ไปกิน ไปดื่ม แบบนี้ตลอด
จนพอเงอนเก็บเราใกล้หมดเราก็บอกให้พักเรื่องเที่ยวแล้วเก็บงานสร้างอนาคตกัน เค้าบอกได้แต่ต้องเที่ยวเดือนละครั้งเราก็โอเครับได้ที่นี้ขนมที่ทำต้องรอระยะเวลาในการขายเราเลยลงทุนกันทำร้านปิ้งย่างกันเช่าที่ตลาดแถวบ้านก่อนซักพักแล้วก็กลับมาขายหน้าบ้านแฟนผมได้เอาเงินที่เหลือทั้งหมดลงทุนไปกะบขายพระเพื่อเอาเงอนมาลงทุนยืมเงินคนที่รู้จักใช้บัตรเงินสดลงทุนด้วยกันซื่อเตาตู้เย็น3ประตูให้เลือกวัตถุดิบสดๆใหม่ๆไว้ที้บ้านแฟน ก็ขายดีอยู่มีรายได้เข้ามาตลอดแต่แฟนก็จะชอบชวนไปกินข้าวในห้างตลอดครั้งละ1000-2000บ้างทั้งที่เราไม่ชอบแต่ก็ตามใจแฟน บางครั้งแม่แฟนก็พาไปกินข้าวนอกบ้านด้วยกัน เรานานจะได้สั้งอาหารที่ส่วนใหญ่สั่งข้าวเปล่าเพราะลูกเค้าไปด้วยสั่งที่เยอะมากจนเราไม่สั่งดีกว่าเสียดาย
มาวันนึงช่วงเริ่มโควิท แม่ผมกับตัวเค้าไม่ถูกกันหลายๆเรื่องมีการด่ากันโดยแฟนพูดประมาณว่า
พอโควิทหนักๆเข้ารายได้ขอธุรกิจต่องหยุดให้บริการเราเปิดแต่ปิ้งย่างกันก็พออยู่ได้ขนมก็ไม่ค่อยได้ทำเพราะทำแต่ปิ้งย่างที่นี้ผญมีความคิดอยากทำโน้นนี้นั้นเพิ่มเติมเค้าเลยเอาเงินบางส่วนที่ทำด้วยและเงินประกันสุขภาพเค้าไปซื้อแฟรนไชด์อื่นๆมาทำเสริมด้วย พอหนักเข้าๆรายได้ลดลงเรื่อยๆเค้าก็มีความคิดจะทำร้านนวดหลังบ้านเค้าแต่ให้ผมขายรถผมเอาเงินมาลงที่บ้านแต่ผมเลทอกไม่ขายไม่เอาเพราะมีวันนึงเราคุยกันเรื่องแต่งงาน บ้านผมอยู่กทม.ใกล้บ้านเค้ามีพื้นที่กว้างพอประมาณเค้าพูดว่า แต่งงานกันแล้วย้ายไปอยู่ที่บ้านผมทำบ้านใหม่แต่ให้มีชื่อเค้าลงในที่ดินด้วยผมว่ามันเริ่มแปลกๆ
ช่วงนึงผมต้องเข้าออกบ้านบ่อยไปเจอแม่กลับมาหาแฟนผมก็จะเครียดๆนอยๆเพราะแม่บ่น ผมก็เล่าให้เคเาฟังประมาณว่า ชีวิตผมตั้งแต่เด็กแม่คอยห้ามทุกอยากไม่ได้ทำอะไรที่อยากทำเลยโตมาจนจบมหาลัยก็ยังห้ามอยู่กดดันตลอดไม่โอเคเลยทำไม่แม่ต่องเป็นแบบนี้ ส่วนพ่อ พ่อผมทิ้งผมกับแม่ไปตั้งแต่ป.4พึ่งกลับมาบ้านช่วงปวช.1
พอย่าผมเสียพอได้รับมรดกที้งหมดล้านกว่าๆหมดภายใน1ปีก็มาพึ่งพาผมมาตลอดขอเงินบ้างอะไรบ้าง
ประมาณนี้
มาวันนึงพอผมป่วยหนักต้องเข้ารพ.ต้องใช้เงินในการเดินทางไปส่งพ่อ ผมก็ขอเงินเค้าเงินทุกบาทผมให้เค้าเก็บมีแค่บางครั้งที่มีเงินเข้าบัญชีแต่ไม่เคยเกิน2000ก็ต้องเอาไปกินเที่ยวซื้อของลงทุนหมด เค้าก็ให้แค่ก็บ่นประมาณว่าก็พ่อไม่ได้ให้อะไรไม่ได้ดูแลอะไรปล่อยให้ตายไปสิ
สุดท้ายพ่อกลายเป็นผู้ป่วยติดเตียงผมต้องเข้าออกบ้านบ่อยมากเหนื่อยมาก ป้อนข้าวป้อนยาเช็ดขี้ทำความสะอาดร่างกายพ่อ เจ้าไปประมาณ1-1.30ชม.กลับมาโดนบ่นทำไมไปนานจังแล้วงานเราละจะทำยังไง ผมไม่เป็นไรทนได้ทน
ฝืนไปเรื่อยๆจนถึงช่วงเวลานึงทุกครั้งที่เค้าเมา เค้าจะด่าพ่อกับแม่ผมด้วยคำหยาบคายมากๆที่รับไม่ได้เลย
ตอนนี้ผมไปพาพ่อไปอยู่ที่บ้านพักฟื้นผู้ป่วยแล้วโดยทางผมกับแฟนไม่ได้ออกเงินช่วยเหลืออะไรเลยแม่จ่ายหมดแต่มีค่าเช่าบ้านของพออยู่แม่เลยจ่ายไปเดือนละ4500บาท ผมอยากจะขอแบ่งเงินไปช่วยแม่แต่เค้าก็บอกว่าให้พี่น้องพ่อเค้าจัดการกันเองสิ เราก็ทำมาหากินยากลำบากนะ แต่ก็ออกไปกินข้าวกินเหล้าที่เป็น1000 ทั้งที่ห้ามก็ไม่ได้
ผมอดทนมาตลอดอดทนมานานมากกับการใช้ชีวิตแบบสิ้นเปลืองบอกแล้วบอกอื่นเตือนอะไรก็ไม่เคยทำตามมาถึงวันที่ผมกำลังคิดว่าจะบอกเค้า วันนั้นผมมีธุระกับแม่ผมผลัดแม่มาหลายวันละคิดว่าวันนี่เข้าไปหาแม่แปบนึง พอผมจะไปเค้าถามไปไหน ผมบอกไปหาแม่แปบนึงเรื่องพ่อเรื่องอื่นๆเค้าบ่นยาวเลยว่าเรายุ่งนะไหนจะงานเราอื่นไหนจะโน้นนี้นั้นจะกลับมาทันมั้ย แล้วจะได้ทำงานได้มรเงินมั้ยโน้นนี้นั้น ผมโมโหเลยขึเนเสียงว่า ผมขอเข้าไปหาแม่ได้มั้ย
ผญตอบกลับมาว่าอะไรนะ ผมก็พูดอีกครั้ง ผมของกลับไปหาแม่ได้มั้ยผลัดมาหลายวันแล้ว เค้าตอบไม่ได้ ผมเลยออกมาจากชีวิตเค้าเลยโดยที่ไม่มีเงินเลย
ปกติการใช้จ่ายของเราจะใช้บัตรเครดิตผมใยการผ่อนจ่ายอะไรหลายๆอย่างด้วยกันตอนลงทุนเราทำจนจ่ายหนหมดแล้วมาวุดท้ายนี้คือลู่วิ่งที่เค้าอยากได้ผ่อนกันจนถึงเดือนสุดท้ายแล้วเลิกกัน ผมต้องจ่ายเองโดยที่ทางเค้าไม่ได้ช่วยอะไรเลยผมก็ไม่ได้อะไรที่ลงแรงไปเลย มีให้เงินผมมาแค่2000บาทกับหนี้ประมาณ4000บาท
หลังจากนี้จะเป็นการเล่ารายละเอียดการใช่จ่ายกับคำที่เค้าพูดกับผมตอนเลิกกันแล้วนะ
ในช่วงที่จะเลิกกันผมได้ถามว่าพอจะช่วยอะไรได้มั้ยเพราะไม่มีอะไรเลย เค้าก็ตอบไม่มีเหมือนกันเพราะเราพึ่งเอาเงินไปลงทุนซื้อวัตถุดิบของธุระกิจทั้งหมดที่ทำมามีเงอนติดตัวเหลือกันแค่3000 แต่ที่ลงทุนซื้อไปสามารถเอามาขายได้นานมากๆๆ2เดือนได้
และเค้าพูดว่า เงินที่ทำด้วยกันแทบไม่มีเลยรู้มั้ย ที่อยู่ได้เพราะเงินประกันสุขภาพ ที่เค้า แฟนเป็นคนซุ่มซามมีแผลบ่อยได้เงินประกันบ่อยแต่ก็เดือนนึงไม่เกิน3000 บางเดือนหนักหน่อยก็เกือบ10000 และก็พูดต่อมาว่า แทนที่จะเอาเงินประกันของเค้าไปโน้นนี้นั้นของตัวเองบ้างก็ทำไม่ได้เลยต้องเอามาจ้ายมาลงทุนกันหมด แล้วจะเอาอะไรอื่น เราก็เสียเงินให้เธอมาเยอะนะทั้งเงินทำผมเงินทำขนม ไปเที่ยวกินเหล้าอีก แล้วบางครั้งที่แม่พาไปเลี้ยงข้าว ไปเที่ยวอีก ไม่เห็นได้คืนเลย ค่าน้ำค่าไฟก็ไม่ต้องออก ผมก็okจบกันแหละ ไม่เป็นไรยกทุกอย่างให้
แต่ผมขอพูดต่อนิดนึงเงินทั้งหมดที่ทำขนม ขายของ ที่คุณทำผม เงินประกัน ทั้งหมดอยู่ที่เค้า ทำไมเค้าไม่จัดการให้แม่เค้าในยามที่เค้ามี ผมที่อยู่กับเค้ามา ผมทำงานบ้านเก็บกวาดบ้าน จัดบ้านให้มีห้องทำขนม ดูแลลูกเค้า ใช้เงินเราซื้อของเข้าบ้านเค้าไม่ว่าจะเป็นอาหารการกิน อุปกรณ์ต่างๆวัตถุดอบลงทุนทั้งหมดยังอยู่ที่เค้าเป็นชิ้นเป็นอันอยู่เลยยังไม่ได้แปลรูปเลย ที่บ้านก็มีแค่ของพี่เพิ่มขึ้น รถก็เแาไปซ่อม เครื่องมือทำธุรกิจอยู่ที่เค้าหมด ผมไม่ได้อะไรเลยที่สำคัญผมแทบไม่ได้เอาเงินที่เราทำกับกลับไปใช้ที่บ้ายเลยแม้แต่นิดเดียวใช้แค่ซื่อพระที่อยากได้กับเงินที่ไปส่งพ่อตอนป่วยรวมแล้วไม่ถึง4000บาท แต่เค้าเคยพาลูกเค้าไปกินข้าวซื้อโน้นนี้นั้นที่7-11ครั้งนึงก็เกิน500หลาย10ครั้งแต่ผมไม่เคยได้ซื่ออะไรให้ที่บ้านเลย รถของผมที่ต้องต่อพรบ.ต้องซ่อม เค้าบอกว่าไม่ได้ใช้ก็ำม่ต้องซ่อมสิ พรบ.ก็ไม่ต้องต่อก็ได้ แต่รถผมใช้บ้างบางครั้งก่อนหน้านี้ก็ใช้จนเรียนจบป.ตรีจะให้ทิ้งไปหรอ
สุดท้ายผมก็ไม่ได้อะไรเลยนอกจากเงิน2000นั้น กับความทรงจำที่ได้ไปเที่ยวกันมา ผมต้องมานั้น1ใหม่ในช่วงอายุ29 ตอนนี้ตัดสินใจไปบวชสงบสติก่อน ไม่ได้เสียใจมากเพราะผมเดินออกมาเองอยู่แล้วฝืนแล้วทุกข์ศีลไม่เสมอกันอยู่ไม่ได้เค้ามีความสุขแต่ผมมีแต่ความทุกข์แถมไม่มีรายได้เข้าบ้านไม่มีเงินเก็บของตัวเองมา3ปี
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ อาจจะมีเขียนผิดๆถูกๆต้องขออภัยพี่ๆเพื่อนๆมีความคิดเห็นยังไงบ้างครับกับเรื่องแบบนี้
เขียนเพื่อแนะนำความคิดให้รับฟังหน่อยนะครับ