เรื่องสั้น คนทรยศ : Happy Birthday TO ล็อคอิน Psycho G





ผีเสื้อน้ำส้มของขวัญแตงโมกระเช้ากระดิ่งsurpriseต้นคริสต์มาสดาวbeerlove

ในวันคล้ายวันเกิดปีนี้ 
ขอให้อาจารย์ Psycho G มีแต่ความสนุกสนาน
ผองภัยใดใด ไม่ผ้องพาล
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ดลบันดาลให้แข็งแรง
ให้อายุยืนหมื่นปี
ให้มั่งมีเงินทองมหาศาล
ให้สุขีมีความรักทุกวันวาร
ให้พบพานแต่สิ่งดีทุกวี่วัน


เค้กวันเกิดเค้กวันเกิดเค้กวันเกิดเค้กวันเกิดเค้กวันเกิดเค้กวันเกิดเค้กวันเกิดเค้กวันเกิดเค้กวันเกิดเค้กวันเกิด



ในฐานะลูกศิษย์ก้นกุฏิคนหนึ่ง ลิขออาราธนาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ดลบันดาลให้ อ. จี มีสุขภาพแข็งแรง ร่ำรวยเงินทอง สมหวังในสิ่งที่ปรารถนานะคะ




คนทรยศ

ล. วิลิศมาหรา

ฉันพยายามลากขาที่อ่อนเปลี้ยเสียจนแทบจะก้าวขาออกเดินต่อไม่ไหว เข้าหาต้นไม้ใหญ่ริมถนนลูกรังแคบ ๆ ทันที เมื่อได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์สองคันแผดสนั่นมุ่งตรงมาหา นึกไปถึงพาหนะของตัวเองที่จอดทิ้งไว้ไกลกว่าสี่กิโลเมตร ก่อนตัดสินใจเดินเท้ามา ซึ่งก็คือรถมอเตอร์ไซค์วิบากที่ฉันขี่หนีออกจากที่พักอันหรูหราของตัวเอง ย่านใจกลางเมือง หลังเกิดภาวะฉุกเฉิน ทันสวมชุดเซฟตี้เพื่อการเดินทางไกลด้วยพาหนะสองล้อ กับคว้าเงินสดติดมือมาด้วยจำนวนหนึ่ง ก่อนตัดสินใจบ่ายหน้าเข้าสู่เส้นทางอันคุ้นตา มุ่งหน้าสู่จุดหมายปลายทางที่จากมากว่ายี่สิบปี โดยไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะต้องกลับไปหามันอีก 

และบัดนี้พาหนะของฉันที่จอดแอบไว้ข้างทาง เพราะน้ำมันหมด หลังจากแวะเติมน้ำมันครั้งสุดท้าย รวมทั้งที่บรรจุใส่ภาชนะมาในช่องเก็บของทั้งหมด คงถูกพบโดยคนขับมอเตอร์ไซค์สองคันนั่นเข้าแล้ว ระยะทางกว่าหนึ่งพันกิโลเมตร ทำให้ฉันกะน้ำมันไม่ถูก กะผิดไปเกือบสิบกิโลเมตรทีเดียว

พระเจ้า! ใจฉันตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเสียบกุญแจรถคาไว้ก่อนสละรถ หนึ่งในเสียงเครื่องยนต์ที่ได้ยิน จึงเป็นเสียงพาหนะคู่ใจของฉันเอง หันตัวเข้ากำบังหลังต้นไม้ สายตาจ้องไปทางเสียงเครื่องยนต์ครางกระหึ่ม ที่ดังใกล้เข้ามาทุกขณะ ภาวนาขอให้คนขับขี่ที่ต้องมีไม่ต่ำกว่าสองคน เป็นชาวบ้านแถวนี้ที่ฉันคุ้นเคยดี ด้วยใจอันเต้นระทึก

ถนนสายเปลี่ยวทอดยาวคดเคี้ยวท่ามกลางขุนเขาน้อยใหญ่เส้นนี้ ตัดไปหาหมู่บ้านเล็ก ๆ ติดชายแดนมลรัฐที่ฉันอาศัยอยู่ ซึ่งเมื่อก่อนฉันเคยมาทำงานเป็นแพทย์อาสาให้กับองค์กรเอกชน ในค่ายผู้อพยพลี้ภัยจากประเทศเพื่อนบ้าน ที่มีพรมแดนอยู่อีกฟากของแม่น้ำหลังหมู่บ้าน ค่ายผู้อพยพตั้งอยู่ไม่ไกล คนในหมู่บ้านจึงพลอยได้รับอานิสงส์ด้านการรักษาพยาบาล คนเจ็บไข้ได้ป่วย สตรีมีครรภ์ ตลอดจนลูกเด็กเล็กแดง พากันมารับการรักษาจากทีมแพทย์และ พยาบาลอาสาสมัคร ซึ่งพวกเรายินดีอนุเคราะห์ให้ ก็ในเมื่อแม้แต่คนต่างแดนเอง เรายังให้การช่วยเหลือ นี่คนประเทศเดียวกันแท้ ๆ ที่ไหนจะปฏิเสธได้ลงคอ มิหนำซ้ำเรายังพากันไปเยี่ยมคนป่วยในหมู่บ้านบ่อย ๆ จึงรู้จักกับหลายคน โดยเฉพาะคนเป็นผู้นำ มิตรไมตรีของชาวบ้านต่อทีมแพทย์อาสาฯ จึงมีแต่ความน่าประทับใจ 



(มีต่อ)
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่