สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาว pantip ทุกคน วันนี้เราอยากมาเล่าเรื่องประสบการณ์ล่าสุดของครอบครัวเราที่เพิ่งผ่านพ้นมาหมาดๆส่งท้ายปีเก่าเลยก็ว่าได้ ถือซะว่าเป็นการฟาดเคราะห์ไปนะกันปีหน้าฟ้าใหม่ขอให้มีแต่เรื่องราวๆดีๆเข้ามานะกันเนอะ
คือจากความคิดของเราตั้งแต่มีโควิดมานี้เราก็รู้สึกว่าประกันต่างๆสำคัญ มีไว้ดีกว่าไม่มีเพราะในยามเจ็บป่วยหรือเกิดเหตุไม่คาดคิด หากไม่มีเงินในการรักษาคงเครียดกันมากช่วงต้นปีที่ผ่านมา เราก็เลยพยายามไล่ทำประกันให้คนในครอบครัว ครอบครัวของเรามีกันอยู่สี่คนค่ะ คือ พ่อ แม่ พี่ชาย และตัวเราเอง ตอนนั้นได้โบนัสมาเราก็แบ่งเงินส่วนหนึ่งทำประกันทั้งโควิดและและประกันอุบัติเหตุให้คนในบ้านตอนแรกก็ไม่ได้กะเปย์จ่ายเองหมดหรอกค่ะ กะว่าจะชวนพี่ชายหารกันคนละครึ่งก็ไม่แพงมาก แต่พี่ชายไม่เห็นด้วยเค้ามองว่าไม่ใช่สาระสำคัญ ไม่เกิดขึ้นหรอก อุบัติเหตุไม่ได้เกิดกันง่ายๆถ้าเราระวัง เถียงกันอยู่พักใหญ่ เหนื่อยใจเลยตัดสินใจจ่ายเองหมดเลยเพราะตอนนี้คนหาเงินในบ้านก็มีแค่เรากับพี่ชาย และฐานะทางบ้านก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร แต่การดำเนินชีวิตมันก็ควรต้องวางแผน เราเลยคิดว่าการทำประกันไว้หากเราไม่ใช้ก็ไม่เป็นไรกับดีซะอีกแค่ทำใว้ให้อุ่นใจเฉยๆเท่านั้นเอง 
ตอนแรกเราเองก็ไม่รู้หลอกว่าจะทำประกันที่ไหนดี ทำของอะไรดี หาข้อมูลเปรียบเทียบอยู่พักนึงจนได้ข้อสรุป ก็ทำของเจ้านึง ตอนนั้นมันตกต่อคนปีละพันกว่าๆมั้ง โอ้ยตอนทำตอนนั้น โดนที่บ้านทั้งพ่อทั้งพี่ชายพูดไม่หยุดบอกไร้สาระโอกาสน้อยมากที่จะได้ใช้เดี๋ยวคอยดูทำไปสูญเปล่า เรานี่ก็ไม่เข้าใจจริงๆ ใครเค้าทำประกันแล้วอยากใช้ให้คุ้มกันบ้างไม่ใช้อะดีแล้ว อยู่ๆใครสักคนเกิดอุบัติเหตุขึ้นมาเราไม่ต้องวิ่งวุ่นไปยืมเงินคนอื่นเหรอถ้าตอนนั้นไม่มีเงิน เอาเหตุผลขนาดนี้มาพูดก็ยังจะบ่นไม่หยุด เรานี่หงุดหงิดใจ
แต่แล้วจ๊ะ เมื่อช่วงต้นเดือนธันวาที่ผ่านมาพี่ชายกับเราขับมอเตอร์ไซค์ไปซื้อของกันใกล้ๆบ้านกันสองคน ช่วงเย็นๆอากาศดีๆเราก็มัวแต่ดื่มด่ำชมวิวมองไปเรื่อยแต่ไม่รู้พี่ชายเราทำอีท่าไหนขี่มอเตอร์ไซค์เสียหลัก เรารู้ตัวอีกทีก็ลงไปนอนแอ้งแม้งอยู่ที่พื้นแล้ว  เจ็บแขนมาก เดาว่าไม่ร้าวก็หักแน่ๆ สรุปใช่ แขนต้องเข้าเฝือก 
ส่วนพี่ชายเราจ้ะกระดูกหน้าแข้งหัก ต้องผ่าตัดใส่แผ่นเหล็กดามกระดูกอีก พอเราเข้าเฝือกเสร็จก็ไปจัดการเรื่องค่ารักษาของพี่ชายและของตัวเองเพราะพ่อกับแม่ทำไม่เป็น แม่เจ้า!!! รวมค่ารักษาสองคนเกือบหมื่น งงแพงไรขนาดนั้น! เรางี้เหงื่อแตกเลยตอนเห็นราคา ตอนแรกเราเองก็เกือบลืมว่ายังมีประกันอยู่ ก็เลยให้แม่เอาบัตรประชาชนพี่ชายมาให้ที่ รพ. และเราก็เอาไปยื่นแจ้งกับรพ.ว่าเราสองคนมีประกันให้เค้าลองเช็คให้ เห้อ ถ้าไม่มีประกันอุบัติเหตุ เรามั้ยที่ต้องรูดบัตรเป็นหนี้อีกหรือถ้าเลวร้ายขนาดไม่มีเงิน ก็คงเราอีกแหละต้องไปหยิบยืมชาวบ้านเขามา ชีวิตมนุษย์เงินเดือนอย่างเราก็ใช่ว่าจะมีเงินถุงเงินถัง สวัสดิการก็ไม่ได้จะมากพอจ่าย ได้แต่หวังว่าคนในบ้านจะเข้าใจกันบ้าง ส่วนตัวเรามองว่าการวางแผนชีวิต ทั้งการใช้ชีวิต การเงิน ต่างๆในยุคนี้สำคัญมากจริงๆนะคะ เพราะเศรฐกิจจะเป็นยังไงต่อไป งานที่ทำอยู่จะมั่นคงขนาดไหน จะมีรายจ่ายอะไรมาเพิ่มอีกหรือเปล่าคาดเดาไม่ได้จริงๆ ยุคนี้อยู่ยากจริงๆ T-T 

ปล.ขอพื้นที่เล็กๆที่ได้ระบายบ้างเพราะพูดกับคนในครอบครัวคงจะมีขุ่นเคืองกันแน่ๆ ขอบคุณค่ะที่อ่านจนจบ