เกิด 9 สิงหาคม 1996 อายุ 25 ปีบริบูรณ์
ตำแหน่ง เซตเตอร์
บ้านเกิด โบลซาโน ประเทศอิตาลี
พ่อผมมีอาชีพ เป็นครูสอนเทนนิส
แม่ผมมีอาชีพ เป็นหมอฟัน
ผมมีพี่สาว 1 คน อายุห่างกัน 4 ปี สนิทกันมาก พี่สาวผมเป็นทั้งพี่ที่ใจดีและก็เพื่อนสนิท
ผมเกิดที่เมืองโบลซาโน พอผมอายุ 15 ปี ผมย้ายไปอยู่ที่ Trento คนเดียว ตอนนั้นยังเรียนอยู่มัธยมปลาย และหลังเลิกเรียนก็นั่งรถไฟจาก Trento มาหาพ่อแม่ที่โบลซาโน ช่วงวันหยุด เพราะครอบครัวผมอยู่ที่ โบลซาโน
ตอนเป็นเด็ก ผมเล่นฟุตบอล เทนนิส ที่โบลซาโน ผมใช้เวลาวันอาทิตย์ไปเล่นสกีในฤดูหนาวด้วย พี่สาวของผมเล่นวอลเลย์บอลและผมก็ไปหาเธอทุกสุดสัปดาห์ ผมก็เลยอยากลองเล่นกีฬาชนิดนี้เหมือนกัน ท้ายที่สุดความสูงและร่างกายก็เอื้ออำนวย ทันทีที่ผมเริ่มเล่นวอลเลย์บอล ผมก็รู้ว่ามันเป็นกีฬาที่ตัวเองชอบ เป็นผลให้ผมตัดสินใจวางรองเท้าฟุตบอลและสกีไว้ข้าง ๆ แต่ก็ยังคงเล่นเทนนิสอยู่ เมื่อถึงจุดหนึ่ง ผมพบว่าตัวเองอยู่บนทางแยก และต้องเลือก ระหว่างเทนนิสกับวอลเล่ย์บอล สุดท้ายผมตัดสินใจเดิมพันทุกอย่างด้วยวอลเลย์บอล
จริงๆ เทนนิสผมก็ทำได้ค่อนข้างดี แต่ผมมีปัญหาในการจัดการอารมณ์ด้วยตัวเอง แต่วอลเล่ย์บอลเราเล่นกันเป็นทีม ผมพบวิธีการสื่อสารและใช้ชีวิตร่วมกับคนอื่น ผมชอบห้องล็อกเกอร์มาก ชอบที่ได้อยู่รวมกลุ่มกับเพื่อนๆ ได้แบ่งปันความยากลำบากและความสุขร่วมกัน ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน นี่คือเหตุผลที่ผมเลือกวอลเล่ย์บอลมากกว่าเทนนิส
ผมเข้าร่วม Trentino Volley ตั้งแต่อายุ 13 ปี
ผมติดทีมชาติชุดใหญ่ในปี 2015
กับ Trentino Volley ผมชนะการแข่งขันสองครั้ง ชิงแชมป์โลกสำหรับสโมสรและแชมเปี้ยนส์ลีก
กับทีมชาติอิตาลี ผมได้เหรียญเงินจากการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกที่ริโอ เหรียญเงิน เวิลด์คัพ เหรียญทองแดงชิงแชมป์ยุโรป เหรียญเงินในรายการ Gran Champions Cup ที่ World League ในคราคูฟ เราพลาดเหรียญอย่างหวุดหวิด จบอันดับ 4
เหรียญทั้งหมดแขวนอยู่ที่บ้านผมนี้แหล่ะ (ยิ้ม)
ความทรงจำที่ดีที่สุดของผม คือการได้ไปแข่งโอลิมปิกที่ริโอ ประเทศบราซิล พิธีเปิด ประทับใจที่สุด และผมจะไม่มีวันลืมเลย
(เล่าเรื่องโอลิมปิกที่ริโอ) ช่วงเวลาที่น่าตื่นเต้นที่สุดของผม คือมี 2 ช่วง
ช่วงแรกคือตื่นเต้นสุดๆ คือ บอลลูกสุดท้ายตกลงไป และเราสามารถเอาชนะทีมสหรัฐอเมริกาได้
และครั้งที่สองเมื่อผมกอดครอบครัวเมื่อสิ้นสุดการแข่งขันกับทีมสหรัฐอเมริกา และอิตาลีได้เข้าชิงทอง
เป็น 2 เหตุการณ์ที่ทั้งตื่นเต้น ทั้งดีใจ
ในช่วงเวลานั้นผมมีความสุขมาก ผมรู้ว่าผมกำลังทำสิ่งที่สวยงาม .. รอบชิงชนะเลิศโอลิมปิกเป็นอารมณ์ที่ไม่มีนักกีฬาทุกคนโชคดีพอที่จะได้สัมผัส
ผมเป็นกัปตันที่อายุน้อยที่สุด รู้สึกดีมาก! เป็นประสบการณ์ที่น่าสนใจ สโมสรและโค้ชให้ความมั่นใจกับผม และสิ่งนี้ทำให้ผมมีความรับผิดชอบมากมาย ผมยังสนุกเพราะมีทีมที่ดีมากๆ ที่ไม่มีปัญหาใหญ่ในการจัดการและช่วยเหลือผมได้อย่างดี ตำแหน่งกัปตันต้องบอกว่าไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรมาก ยังคงทำในสิ่งที่เคยทำ
นิสัยของผมคือเป็นผู้ชายที่สนุกเสมอเวลาเล่นวอลเล่ย์บอลและเล่นด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า แต่เมื่อไหร่ที่ผมต้องการจะพูด ผมก็พูดออกมาตรงๆ โดยไม่มีปัญหาอะไร สิ่งนี้ช่วยผมได้ในทุกสถานการณ์ในชีวิต
ผมคิดว่า ไม่ว่าจะทำอะไรก็ต้องสนุกกับมัน เพราะถ้าไม่สนุกกับสิ่งที่ทำ สิ่งนั้นมันจะกลายเป็นภาระและเป็นสิ่งที่น่าเบื่อ ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ คุณก็ยิ่งอยากทำอย่างอื่นมากขึ้นเท่านั้น และอยากจะหนีห่างจากสิ่งที่คุณไม่ชอบ ในทางกลับกัน ผมมีความสุขเสมอกับทางเลือกที่ผมเลือก นั่นคือการเล่นกีฬาเป็นอาชีพ
หลายคนคิดว่าพ่อผมรู้สึกถูกหักหลังหรือเปล่า ที่ลูกชายเลือกวอลเล่ย์บอลแต่ไม่ใช่เทนนิส
ผมอยากจะบอกว่า พ่อของผมเขาปล่อยให้ผมเลือกทางที่จะเดินเสมอ เมื่อผมเลือกแล้ว เขายังมีความสุขอยู่เพราะเขารู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ผมชอบและสนุก ตอนนี้เขารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับทุกสิ่งในโลกของวอลเลย์บอล เขากำลังศึกษาและเขามีเทคนิคพิเศษจริงๆมาแนะนำผม ถึงแม้ว่าชีวิตของเขายังคงผูกติดอยู่กับแร็กเกตก็ตาม
คุณพ่อที่สนิทกับลูกชายมาก
ติดตามลูกชายและเข้ามาเชียร์ในสนามตลอด
เมื่อได้เล่นกีฬาที่อายุยังน้อย ยังมีความสำเร็จอีกมากมายรออยู่ข้างหน้า ผมเห็นความหมายของการเล่นโอลิมปิก นักกีฬาทุกคนอยู่ในความฝันที่จะคว้าเหรียญที่โตเกียว และกระหายในชัยชนะเป็นเรื่องปกติ แต่ต้องใช้ชีวิตเพื่ออนาคต มองหาอารมณ์ที่สวยงามอยู่ตลอดเวลา เช่น ความสุขที่ได้อยู่ในสนาม ความอยากรู้อยากเห็นในการเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ และความปรารถนาที่จะเป็นส่วนที่ดีที่สุดเสมอ รวมถึงมิตรภาพกับเพื่อนๆ ทั้งในทีมและคู่แข่ง
สิ่งที่ทำให้ผมมีความสุขในชีวิตนอกยิม ครอบครัวคือสิ่งที่สำคัญมาก เมื่อผมจบการแข่งขันชิงแชมป์และก่อนที่จะเริ่มภาระผูกพันกับทีมชาติ ผมพยายามไปเที่ยวพักผ่อนกับพวกเขาเสมอ ตอนนั้นพี่สาวของผมกำลังศึกษาอยู่ที่บัลแกเรีย และผมต้องเดินทางไปทั่วโลกพร้อมกับกีฬา การเดินทางด้วยกันกับครอบครัวเป็นสิ่งที่ให้อะไรมากมายแก่ผม แล้วอีกอย่างที่ผมพยายามทำทุกวันคือการเป็นคนใจดีและไม่เห็นแก่ตัวกับทุกคนทั้งจากมุมมองของมนุษย์และต่อโลกและสิ่งต่างๆ
ผมสรุปได้ว่าความรักเป็นสิ่งที่หล่อเลี้ยงเราในฐานะมนุษย์และสามารถทำได้ในทุกรูปแบบ นั่นคือแรงผลักดันที่จะผลักให้เราทำสิ่งที่สวยงามและบ้าคลั่งในชีวิตของเรา ไม่ใช่เฉพาะแค่กีฬา
## พูดถึงเรื่องอาหารในฐานะนักกีฬาอาชีพ##
จริงๆ ผมมักจะหมกมุ่นอยู่กับเรื่องโภชนาการอยู่เสมอ ผมคิดว่ามันเป็นสิ่งสำคัญสำหรับนักกีฬาอย่างเราและสำหรับทุกคนด้วย ผมได้อ่านหนังสือหลายเล่มและตัดสินใจเปลี่ยนมันให้เป็นแนวทางศึกษา ผมเรียนวิทยาศาสตร์การอาหารอยู่ที่มหาวิทยาลัย ผมคิดว่ามันมีประโยชน์มากในอนาคตผมอยากเป็นนักโภชนาการหรือดูแลด้านอาหารให้กับนักกีฬา
ผมยอมรับว่า เป็นคนขาดสติเกี่ยวกับอาหาร ถ้าพิซซ่าอยู่ตรงหน้า ผมอดใจไม่ไหวทานคนเดียวหมดถาด มารู้ตัวอีกที สภาพร่างกายก็แย่แล้ว ผมจึงได้เรียนรู้ที่จะจัดการตัวเองและโดยทั่วไปแล้วผมจะระมัดระวังเกี่ยวกับอาหารที่ทานอย่างมีสติ
## เขาจบการศึกษาจาก Liceo Scientifico Sportivo ในเมือง Toniolo ตัดสินใจที่จะศึกษาต่อโดยลงทะเบียนที่ Telematic University of Food Sciences ในกรุงโรม ในช่วงล็อกดาวน์ เขาใช้โอกาสนี้เผชิญบททดสอบที่ยากที่สุด Giannelli เชื่อมั่นว่า "กินอย่างไรได้อย่างนั้น" เขาเพลิดเพลินการทำอาหารและเลือกวัตถุดิบตามฤดูกาลและมีคุณภาพ เขามักจะพยายามทำอาหารร่วมกับแฟนสาวเสมอ ##
Giannelli หมั้นหมายกับแฟนสาวมานานเกือบห้าปีกับสาวสวยจากเมือง Trentino ชื่อ Selly Montibeller ซึ่งเรียนภาษาและการไกล่เกลี่ยทางภาษาศาสตร์เธอเป็นนักกีฬาและเป็นแชมป์กระโดดสูงประจำจังหวัด นอกจากนี้ Selly ยังเป็นราชินีแห่งความงามเพราะในปี 2014 เธอกลายเป็น Miss Linea Sprint Lona Lases ในปี 2015 เธอได้รับเลือกให้เป็น Miss Sport Lotto Trentino Alto Adige จากนั้นอีกสองปีต่อมาเธอก็กลายเป็น Miss Beauty Rocchetta ทั้งสองอาศัยอยู่ด้วยกันที่ใจกลาง Trento ปัจจุบันเขาเพิ่งซื้ออพ้าตเม้นต์
บทส่งท้าย
ผมได้ออกคู่มือวอลเลย์บอลฉบับแรก ซึ่งเป็นหนังสือการ์ตูนที่จัดพิมพ์โดย BeccoGiallo ที่นำแสดงโดย Simone Giannelli ผ่านตารางที่สร้างขึ้นโดยนักวาดภาพประกอบ Salvatore Callerami จะพาผู้อ่านไปพบกับกีฬาที่กำลังเติบโตอย่างต่อเนื่อง วอลเลย์บอล เล่าถึงกฎเกณฑ์ ความอยากรู้ และแชมป์ที่สร้างประวัติศาสตร์ แต่เน้นไปที่ค่านิยมที่ควรแยกความแตกต่างของนักกีฬาทุกคน: จิตวิญญาณของทีม ความสำคัญของการรู้จักวิธียอมรับความพ่ายแพ้ และความสามารถในการจัดการอารมณ์ของตัวเอง
ผมเป็นคนรักการ์ตูนมาโดยตลอด และผมไม่เคยคิดว่าจะเป็นตัวละครหลักของหนังสือเล่ม ทุกอย่างในหนังสือการ์ตูนบอกความเป็นตัวของผม ดังนั้นผมอยากให้ทุกคนได้อ่าน ผมรู้สึกขอบคุณมาก และผมจะยังอยู่ที่ Trentino Volley ผมอยากขอบคุณทุกอย่างเสมอสำหรับสิ่งที่พวกเขามอบให้และทำกับผม ที่ผมจะไม่มีวันลืมเลย
ผมหวังว่าทุกท่านที่ได้อ่านหนังสือเล่มนี้ จะเพลิดเพลิน สนุก และเป็นประโยชน์สำหรับทุกคน ขอบคุณมากๆ ครับ (ยิ้ม)
Simone Giannelli มือเซตอัจฉริยะของทีมชาติอิตาลี
เกิด 9 สิงหาคม 1996 อายุ 25 ปีบริบูรณ์
ตำแหน่ง เซตเตอร์
บ้านเกิด โบลซาโน ประเทศอิตาลี
พ่อผมมีอาชีพ เป็นครูสอนเทนนิส
แม่ผมมีอาชีพ เป็นหมอฟัน
ผมมีพี่สาว 1 คน อายุห่างกัน 4 ปี สนิทกันมาก พี่สาวผมเป็นทั้งพี่ที่ใจดีและก็เพื่อนสนิท
ผมเกิดที่เมืองโบลซาโน พอผมอายุ 15 ปี ผมย้ายไปอยู่ที่ Trento คนเดียว ตอนนั้นยังเรียนอยู่มัธยมปลาย และหลังเลิกเรียนก็นั่งรถไฟจาก Trento มาหาพ่อแม่ที่โบลซาโน ช่วงวันหยุด เพราะครอบครัวผมอยู่ที่ โบลซาโน
ตอนเป็นเด็ก ผมเล่นฟุตบอล เทนนิส ที่โบลซาโน ผมใช้เวลาวันอาทิตย์ไปเล่นสกีในฤดูหนาวด้วย พี่สาวของผมเล่นวอลเลย์บอลและผมก็ไปหาเธอทุกสุดสัปดาห์ ผมก็เลยอยากลองเล่นกีฬาชนิดนี้เหมือนกัน ท้ายที่สุดความสูงและร่างกายก็เอื้ออำนวย ทันทีที่ผมเริ่มเล่นวอลเลย์บอล ผมก็รู้ว่ามันเป็นกีฬาที่ตัวเองชอบ เป็นผลให้ผมตัดสินใจวางรองเท้าฟุตบอลและสกีไว้ข้าง ๆ แต่ก็ยังคงเล่นเทนนิสอยู่ เมื่อถึงจุดหนึ่ง ผมพบว่าตัวเองอยู่บนทางแยก และต้องเลือก ระหว่างเทนนิสกับวอลเล่ย์บอล สุดท้ายผมตัดสินใจเดิมพันทุกอย่างด้วยวอลเลย์บอล
จริงๆ เทนนิสผมก็ทำได้ค่อนข้างดี แต่ผมมีปัญหาในการจัดการอารมณ์ด้วยตัวเอง แต่วอลเล่ย์บอลเราเล่นกันเป็นทีม ผมพบวิธีการสื่อสารและใช้ชีวิตร่วมกับคนอื่น ผมชอบห้องล็อกเกอร์มาก ชอบที่ได้อยู่รวมกลุ่มกับเพื่อนๆ ได้แบ่งปันความยากลำบากและความสุขร่วมกัน ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน นี่คือเหตุผลที่ผมเลือกวอลเล่ย์บอลมากกว่าเทนนิส
ผมเข้าร่วม Trentino Volley ตั้งแต่อายุ 13 ปี
ผมติดทีมชาติชุดใหญ่ในปี 2015
กับ Trentino Volley ผมชนะการแข่งขันสองครั้ง ชิงแชมป์โลกสำหรับสโมสรและแชมเปี้ยนส์ลีก
กับทีมชาติอิตาลี ผมได้เหรียญเงินจากการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกที่ริโอ เหรียญเงิน เวิลด์คัพ เหรียญทองแดงชิงแชมป์ยุโรป เหรียญเงินในรายการ Gran Champions Cup ที่ World League ในคราคูฟ เราพลาดเหรียญอย่างหวุดหวิด จบอันดับ 4
เหรียญทั้งหมดแขวนอยู่ที่บ้านผมนี้แหล่ะ (ยิ้ม)
ความทรงจำที่ดีที่สุดของผม คือการได้ไปแข่งโอลิมปิกที่ริโอ ประเทศบราซิล พิธีเปิด ประทับใจที่สุด และผมจะไม่มีวันลืมเลย
(เล่าเรื่องโอลิมปิกที่ริโอ) ช่วงเวลาที่น่าตื่นเต้นที่สุดของผม คือมี 2 ช่วง
ช่วงแรกคือตื่นเต้นสุดๆ คือ บอลลูกสุดท้ายตกลงไป และเราสามารถเอาชนะทีมสหรัฐอเมริกาได้
และครั้งที่สองเมื่อผมกอดครอบครัวเมื่อสิ้นสุดการแข่งขันกับทีมสหรัฐอเมริกา และอิตาลีได้เข้าชิงทอง
เป็น 2 เหตุการณ์ที่ทั้งตื่นเต้น ทั้งดีใจ
ในช่วงเวลานั้นผมมีความสุขมาก ผมรู้ว่าผมกำลังทำสิ่งที่สวยงาม .. รอบชิงชนะเลิศโอลิมปิกเป็นอารมณ์ที่ไม่มีนักกีฬาทุกคนโชคดีพอที่จะได้สัมผัส
ผมเป็นกัปตันที่อายุน้อยที่สุด รู้สึกดีมาก! เป็นประสบการณ์ที่น่าสนใจ สโมสรและโค้ชให้ความมั่นใจกับผม และสิ่งนี้ทำให้ผมมีความรับผิดชอบมากมาย ผมยังสนุกเพราะมีทีมที่ดีมากๆ ที่ไม่มีปัญหาใหญ่ในการจัดการและช่วยเหลือผมได้อย่างดี ตำแหน่งกัปตันต้องบอกว่าไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรมาก ยังคงทำในสิ่งที่เคยทำ
นิสัยของผมคือเป็นผู้ชายที่สนุกเสมอเวลาเล่นวอลเล่ย์บอลและเล่นด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า แต่เมื่อไหร่ที่ผมต้องการจะพูด ผมก็พูดออกมาตรงๆ โดยไม่มีปัญหาอะไร สิ่งนี้ช่วยผมได้ในทุกสถานการณ์ในชีวิต
ผมคิดว่า ไม่ว่าจะทำอะไรก็ต้องสนุกกับมัน เพราะถ้าไม่สนุกกับสิ่งที่ทำ สิ่งนั้นมันจะกลายเป็นภาระและเป็นสิ่งที่น่าเบื่อ ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ คุณก็ยิ่งอยากทำอย่างอื่นมากขึ้นเท่านั้น และอยากจะหนีห่างจากสิ่งที่คุณไม่ชอบ ในทางกลับกัน ผมมีความสุขเสมอกับทางเลือกที่ผมเลือก นั่นคือการเล่นกีฬาเป็นอาชีพ
หลายคนคิดว่าพ่อผมรู้สึกถูกหักหลังหรือเปล่า ที่ลูกชายเลือกวอลเล่ย์บอลแต่ไม่ใช่เทนนิส
ผมอยากจะบอกว่า พ่อของผมเขาปล่อยให้ผมเลือกทางที่จะเดินเสมอ เมื่อผมเลือกแล้ว เขายังมีความสุขอยู่เพราะเขารู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ผมชอบและสนุก ตอนนี้เขารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับทุกสิ่งในโลกของวอลเลย์บอล เขากำลังศึกษาและเขามีเทคนิคพิเศษจริงๆมาแนะนำผม ถึงแม้ว่าชีวิตของเขายังคงผูกติดอยู่กับแร็กเกตก็ตาม
คุณพ่อที่สนิทกับลูกชายมาก
ติดตามลูกชายและเข้ามาเชียร์ในสนามตลอด
เมื่อได้เล่นกีฬาที่อายุยังน้อย ยังมีความสำเร็จอีกมากมายรออยู่ข้างหน้า ผมเห็นความหมายของการเล่นโอลิมปิก นักกีฬาทุกคนอยู่ในความฝันที่จะคว้าเหรียญที่โตเกียว และกระหายในชัยชนะเป็นเรื่องปกติ แต่ต้องใช้ชีวิตเพื่ออนาคต มองหาอารมณ์ที่สวยงามอยู่ตลอดเวลา เช่น ความสุขที่ได้อยู่ในสนาม ความอยากรู้อยากเห็นในการเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ และความปรารถนาที่จะเป็นส่วนที่ดีที่สุดเสมอ รวมถึงมิตรภาพกับเพื่อนๆ ทั้งในทีมและคู่แข่ง
สิ่งที่ทำให้ผมมีความสุขในชีวิตนอกยิม ครอบครัวคือสิ่งที่สำคัญมาก เมื่อผมจบการแข่งขันชิงแชมป์และก่อนที่จะเริ่มภาระผูกพันกับทีมชาติ ผมพยายามไปเที่ยวพักผ่อนกับพวกเขาเสมอ ตอนนั้นพี่สาวของผมกำลังศึกษาอยู่ที่บัลแกเรีย และผมต้องเดินทางไปทั่วโลกพร้อมกับกีฬา การเดินทางด้วยกันกับครอบครัวเป็นสิ่งที่ให้อะไรมากมายแก่ผม แล้วอีกอย่างที่ผมพยายามทำทุกวันคือการเป็นคนใจดีและไม่เห็นแก่ตัวกับทุกคนทั้งจากมุมมองของมนุษย์และต่อโลกและสิ่งต่างๆ
ผมสรุปได้ว่าความรักเป็นสิ่งที่หล่อเลี้ยงเราในฐานะมนุษย์และสามารถทำได้ในทุกรูปแบบ นั่นคือแรงผลักดันที่จะผลักให้เราทำสิ่งที่สวยงามและบ้าคลั่งในชีวิตของเรา ไม่ใช่เฉพาะแค่กีฬา
## พูดถึงเรื่องอาหารในฐานะนักกีฬาอาชีพ##
จริงๆ ผมมักจะหมกมุ่นอยู่กับเรื่องโภชนาการอยู่เสมอ ผมคิดว่ามันเป็นสิ่งสำคัญสำหรับนักกีฬาอย่างเราและสำหรับทุกคนด้วย ผมได้อ่านหนังสือหลายเล่มและตัดสินใจเปลี่ยนมันให้เป็นแนวทางศึกษา ผมเรียนวิทยาศาสตร์การอาหารอยู่ที่มหาวิทยาลัย ผมคิดว่ามันมีประโยชน์มากในอนาคตผมอยากเป็นนักโภชนาการหรือดูแลด้านอาหารให้กับนักกีฬา
ผมยอมรับว่า เป็นคนขาดสติเกี่ยวกับอาหาร ถ้าพิซซ่าอยู่ตรงหน้า ผมอดใจไม่ไหวทานคนเดียวหมดถาด มารู้ตัวอีกที สภาพร่างกายก็แย่แล้ว ผมจึงได้เรียนรู้ที่จะจัดการตัวเองและโดยทั่วไปแล้วผมจะระมัดระวังเกี่ยวกับอาหารที่ทานอย่างมีสติ
## เขาจบการศึกษาจาก Liceo Scientifico Sportivo ในเมือง Toniolo ตัดสินใจที่จะศึกษาต่อโดยลงทะเบียนที่ Telematic University of Food Sciences ในกรุงโรม ในช่วงล็อกดาวน์ เขาใช้โอกาสนี้เผชิญบททดสอบที่ยากที่สุด Giannelli เชื่อมั่นว่า "กินอย่างไรได้อย่างนั้น" เขาเพลิดเพลินการทำอาหารและเลือกวัตถุดิบตามฤดูกาลและมีคุณภาพ เขามักจะพยายามทำอาหารร่วมกับแฟนสาวเสมอ ##
Giannelli หมั้นหมายกับแฟนสาวมานานเกือบห้าปีกับสาวสวยจากเมือง Trentino ชื่อ Selly Montibeller ซึ่งเรียนภาษาและการไกล่เกลี่ยทางภาษาศาสตร์เธอเป็นนักกีฬาและเป็นแชมป์กระโดดสูงประจำจังหวัด นอกจากนี้ Selly ยังเป็นราชินีแห่งความงามเพราะในปี 2014 เธอกลายเป็น Miss Linea Sprint Lona Lases ในปี 2015 เธอได้รับเลือกให้เป็น Miss Sport Lotto Trentino Alto Adige จากนั้นอีกสองปีต่อมาเธอก็กลายเป็น Miss Beauty Rocchetta ทั้งสองอาศัยอยู่ด้วยกันที่ใจกลาง Trento ปัจจุบันเขาเพิ่งซื้ออพ้าตเม้นต์
บทส่งท้าย
ผมได้ออกคู่มือวอลเลย์บอลฉบับแรก ซึ่งเป็นหนังสือการ์ตูนที่จัดพิมพ์โดย BeccoGiallo ที่นำแสดงโดย Simone Giannelli ผ่านตารางที่สร้างขึ้นโดยนักวาดภาพประกอบ Salvatore Callerami จะพาผู้อ่านไปพบกับกีฬาที่กำลังเติบโตอย่างต่อเนื่อง วอลเลย์บอล เล่าถึงกฎเกณฑ์ ความอยากรู้ และแชมป์ที่สร้างประวัติศาสตร์ แต่เน้นไปที่ค่านิยมที่ควรแยกความแตกต่างของนักกีฬาทุกคน: จิตวิญญาณของทีม ความสำคัญของการรู้จักวิธียอมรับความพ่ายแพ้ และความสามารถในการจัดการอารมณ์ของตัวเอง
ผมเป็นคนรักการ์ตูนมาโดยตลอด และผมไม่เคยคิดว่าจะเป็นตัวละครหลักของหนังสือเล่ม ทุกอย่างในหนังสือการ์ตูนบอกความเป็นตัวของผม ดังนั้นผมอยากให้ทุกคนได้อ่าน ผมรู้สึกขอบคุณมาก และผมจะยังอยู่ที่ Trentino Volley ผมอยากขอบคุณทุกอย่างเสมอสำหรับสิ่งที่พวกเขามอบให้และทำกับผม ที่ผมจะไม่มีวันลืมเลย
ผมหวังว่าทุกท่านที่ได้อ่านหนังสือเล่มนี้ จะเพลิดเพลิน สนุก และเป็นประโยชน์สำหรับทุกคน ขอบคุณมากๆ ครับ (ยิ้ม)