น้องคนสนิทเราอายุ14น้องบอกอยากลาออกจากโรงเรียน น้องมีเหตุผลที่จะลาออก เราควรให้คำปรึกษายังไง

คือเรามีน้องสาวคนหนึ่งที่สนิทกัน ตอนนี้น้องอายุ14 น้องเป็นคนไม่ค่อยพูดเป็นคนเงียบๆไม่สูงสิงกับใครชอบอยู่แต่ในห้อง ไม่ค่อยยิ้มและดูเป็นคนคิดมากด้วย เมื่อต้นปีก็เหมือนว่าน้องน่าจะเป็นโรคซึมเศร้าด้วยแต่ไม่ยอมไปรักษาแต่ตอนนี้ก็น่าจะดีขึ้นกว่าเดิมแล้วแต่ก็ไม่ใช่ว่าจะหายเป็นปกติเลย เพราะเราก็แอบดูพฤติกรรมน้องบ้างเวลาได้คุยกับน้องและสีหน้าน้องเพราะอยู่บ้านใกล้กันเลยได้อยู่ด้วยกันบ่อย เราเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าน้องมีปมอะไรอยู่ในใจ จู่ๆวันหนึ่งน้องก็มาหาเราและดูเหมือนน้องจริงจังมากสีหน้าดูเคลียดๆด้วย น้องมาบอกเราว่าอยากลาออกจากโรงเรียน เราเลยถามเหตุผลว่าทำไมถึงอยากลาออกหรอ?พึ่งเปิดเรียนon siteได้ไม่กี่วันนิ น้องก็บอกว่า หนูไม่อยากไปเรียนหนูเหนื่อย หนูท้อ หนูกลัวกับการไปโรงเรียนมาก หนูเกลียดโรงเรียน และหนูไม่รู้ว่าจะเรียนต่อไปเพื่ออะไร เพื่อทรมานตัวเองหรอ? หนูอยู่โรงเรียนเหมือนอยู่ในนรก หนูไม่เคยมีความสุขเลยทุกครั้งที่อยู่โรงเรียนอะ ตอนที่เรียนออนไลน์อยู่บ้าน อาการหนูมันก็ดีขึ้นกว่าเดิมด้วยแถมโอเคกว่าที่ไม่ต้องไปโรงเรียน แต่พอเปิดเรียนมาหนูก็ต้องไปโรงเรียนไปเจอสิ่งที่ทำให้หนูเป็นแบบนั้นทำให้หนูไม่มีความสุข ตอนนี้หนูโอเคขึ้นมากแล้วหนูไม่อยากกลับไปเป็นแบบนั้นอีก มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยกว่าทุกอย่างมันจะดีขึ้นได้ขนาดนี้ เราก็เลยพูดไปว่าพี่อยากรู้สาเหตุว่าทำไมเราถึงไม่อยากไปเรียน น้องร้องไห้แล้วก็เราตอบว่าหนูไม่มีเพื่อน เกรดหนูก็แย่เพราะตามงานไม่ทัน บางวิชาก็ไม่ได้เข้ากลุ่ม ครูสอนหรือสั่งงานอะไรก็ไม่รู้เรื่อง ไม่ทันกับคนอื่นเขา หนูพยายามเข้าหาเพื่อนๆพยายามหาเพื่อนสนิทในห้องแล้ว แต่ก็ไม่มีใครสนใจ หนูอึดอัดมาก หนูไม่ได้เป็นตัวของตัวเองเลย เราก็เลยถามน้องว่าเป็นแบบนี้มานานรึยังหรือพึ่งจะเป็น น้องก็บอกว่าเป็นมาตั้งแต่ม.1แล้วเป็นตั้งแต่เดินเข้ามาเรียนวันแรก และตอนม.1มันแย่กว่านี้อีก พี่คิดดูนะจากที่หนูเคยได้เกรดไม่ต่ำกว่า3.50ต้องมาได้เกรด2.98 เราเลยถามอีกว่าที่เกรดตกอาจจะเพราะเราไม่ตั้งใจเรียนรึเปล่าหรือติดเล่นเกินไป น้องก็พูดอย่างจริงจังเลยว่าพ่อกับแม่หนูก็พูดแบบนี้เหมือนพี่ แต่หนูตั้งใจเรียนทุกวิชานะแต่บางวิชาหนูก็ไม่เข้าใจ ทำไม่ได้บ้างเพราะหนูเป็นคนหัวช้าและที่มันตกเพราะไม่หนูไม่มีเพื่อนในห้องไม่มีใครให้ปรึกษาเวลาไม่เข้าที่ครูสอน เราเลยถามอีก แล้วเพื่อนสนิทที่โรงเรียนเก่าล่ะที่เรียนสายเดียวกัน ไม่มาเล่นด้วยหรอ น้องเราพูดว่า มี แต่ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน เพื่อนกลุ่มที่เล่นด้วยกันมาตั้งแต่โรงเรียนเก่าพวกมันมีเพื่อนในกลุ่มเยอะที่สุดของชั้น ชอบบูลลี่ชอบข่มเหงแล้วก็ชอบสั่งให้หนูทำนู่นทำนี่ให้ทั้งๆที่หนูไม่ได้อยากทำเลยแต่ก็ต้องเพราะถ้าหนูไม่ทำหนูพวกมันก็จะไม่ให้เล่นด้วย พอไม่ให้เล่นด้วยพวกมันก็จะไปบอกเพื่อนคนอื่นๆว่าไม่ต้องคนนี้เล่นด้วยนะทุกคนในชั้น ให้มันเล่นคนเดียวไป หนูต้องไปกินข้าวคนเดียวเล่นคนเดียวหลายวันกว่าพวกมันจะยกโทษให้ พอมาต่อม.1ที่โรงเรียนใหม่ หนูก็ต้องแยกออกจากพวกนั้นเพราะครูบอกให้พยายามเข้าหาเพื่อนในห้องเล่นกับเพื่อนในห้อง หนูเลยต้องมาอยู่กับเพื่อนในห้อง หนูก็พยายามเข้าหาชวนคุยให้เพื่อนสนใจแล้ว หนูพยายามสุดๆแล้วนะแต่มันก็ไม่ได้อะพี่มิน หนูอึดอัด เพื่อนเมินกับสิ่งที่หนูถามหรือพูดไป และเวลาเลิกแถวตอนเช้า เดินไปเรียนหรือไปห้องน้ำหนูก็ต้องไปคนเดียว เราก็เลยถามน้องไปว่า××อดทนให้จบม.3ก่อนไม่ได้หรออีกแค่ปีเดียวเองนะ น้องเราก็บอกว่า ตอนแรกหนูก็กะว่าจะอดทนอยู่ให้มันจบม.3แต่หนูอดทนมาสุดๆแล้วหนูทำไม่ได้ หนูเหนื่อย หนูไม่ไหว มันอาจจะดูไม่ได้ร้ายแรงอะไรต้องถึงขั้นลาออกแต่ความรู้สึกหนู จิตใจหนู มันไม่ไหวแล้วจริงๆ เราก็สงสารน้องอะเลยถามไปว่าแล้ว××จะทำยังไง ถ้าลาออกจากโรงเรียนได้ แต่พี่จะบอกไว้นะว่าถ้า××ลาออกแล้วเราก็จะหางานทำยากนะเพราะสมัยนี้เขาเลือกแต่คนที่มีวุฒิสูงๆเข้าทำงานกันทั้งนั้น หรือจะย้ายไปเรียนที่อื่นดีมั้ยพี่จะคุยกับพ่อกับแม่××ให้ น้องก็พูดว่าหนูคิดมาแล้ว หนูใช้เวลาหลายเดือนเลยนะ กว่าจะคิดได้ หนูคิดว่าถ้าพ่อกับแม่ไม่ยอมให้ลาออกและบอกให้อดทนอยู่หนูก็อาจจะขอพ่อกับแม่ย้ายไปเรียนที่อื่นอีกแค่หนึ่งปีพอให้จบม.3 หลังจากจบม.3หนูก็จะไปสอบgedเอา แต่ใจหนูตอนนี้น่ะหนูไม่อยากไปเรียนแล้ว หนูอยากเอาเวลาหนึ่งปีที่เหลือมาติวรอสอบดีกว่า แต่หนูกลัวว่าพ่อแม่จะไม่เข้าใจหนูเลยอยากมาระบายและอธิบายให้พี่ฟังและเข้าใจหนู เราเลยถามว่าแล้วถ้าสอบgedไม่ผ่านล่ะ××จะได้กลับมาเรียนซ้ำชั้นนะ เราจะไม่ทันเพื่อนด้วย เพื่อนอยู่ม.4แล้วเราจะอยู่ม.3นะ น้องก็บอกว่ามันก็ใช่พี่มินแต่ถ้าหนูตั้งใจทำให้มันผ่านมันก็จะผ่าน แต่ถ้าหนูตั้งใจสุดแล้วละไม่ผ่านหนูก็สามารถลงสอบใหม่ได้และถ้าหนูไม่ผ่านอีกหนูก็จะยอมหยุดละมาเรียนซ้ำชั้นใหม่


หลังจากที่เราฟังทุกอย่างที่น้องพูดแล้วเราก็รู้สึกว่าบางทีน้องก็อาจจะไม่ไหวแล้วจริงๆเพราะความอดทนเราทุกคนมันย่อมมีขีดจำกัดเพราะน้องมันก็ทนมาตั้ง2ปีแล้วไหนจะเจอปัญหาตอนโรงเรียนเก่าอีกเราก็คิดว่าน้องคงวางแผนชีวิตของนางและคิดมาดีแล้ว ถึงกล้าที่จะมาพูดกับเรา แต่เราก็ไม่รู้จะให้คำแนะนำยังไง มืดตึ๊บไปหมดเลย เพราะเราก็กลัวว่าถ้าเราไปช่วยพูดกับพ่อกับแม่น้องแล้วและแนะนำน้องให้ลาออกตามที่น้องต้องการเรากลัวว่าน้องจะสอบไม่ติดกลัวน้องจะผิดหวังกับตัวเอง ทุกคนคิดว่ายังไงกันบ้าง อย่าดราม่ากันนะทุกคน เราแค่อยากรู้อยากได้คำปรึกษาก็แค่นั้นเอง

เราขอขอบคุณล่วงหน้านะคะถ้าตอบ🙏🏻❤️

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่