ตั้งแต่มัธยมผมกลัวมาตลอดเลยครับ จนตอนนี้ผมปี2แล้ว ผมมักปฏิเสธการบอกความในใจกับใครสักคนที่ชอบ กลัวการเปิดเผยตัวตนที่แท้จริง กลัวการแสดงออกที่จะเป็นตัวเอง เช่น เวลาอยู่คนเดียวสามารถร้องเพลงได้ แต่พออยู่กับผู้คนผมไม่อยากร้องออกมา หรือผมชอบเต้น พออยู่หน้าคนอื่นมันกลับทำได้ไม่ดีเท่าที่คิด ผมกลัวความล้มเหลวหรือความผิดพลาดที่จะน้อนกลับมาเป็นพาพจำในหัว ผมไม่อยากเห็นภาพเหตุการณ์ในอดีตนั้นอีก ผมไม่อยากมีแผลในใจเพิ่มอีก เวลาภาพเห็นการมันถูกฉายซ้ำในความทรงจำมันเจ็บปวดอย่างไรไม่รู้ครับ

และความกลัวในวันนี้สิ่งที่ผมกลัวคือการมีเซ็กซ์ ผมชอบผู้ชายนะครับ ซึ่งตอนที่อยู่กับตัวเองผมคิดว่าผมพร้อมแล้ว แต่พอมีเหตุการณ์นั้นมาถึงผมกังวลมากครับ กังวลว่าเราจะทำพลาด กังวลในรูปลักษณ์ กังวลในคำพูด หรืออะไรก็ตาม ซึ่งที่ผ่านมาผมพยายามมองข้ามมันตลอด แต่มันก็ไม่ได้ผลเสมอไป ผมควรทำยังไงดีครับ ให้ตัวมีความกล้า มีความพร้อม ผมควรเปลี่ยนแปลงตัวเองยังไงดีครับ