ระบายความรัก ที่รักกันมากแต่ เขาบอกเรื่องของเราเป็นไปไม่ได้

เรา ชื่อ เอ  เป็นตู๊ดนะ   เริ่มจาก เราได้เล่นแอพนัดเดทแอพหนึ่ง  เราได้เจอกับพี่ตนหนึ่งที่ชื่อ วี (นามสมมติ )  เรานัดเจอกันวันนั้น แต่ไม่ได้มีอะไรนะ เพราะเรามีธุระที่ต้องไป  เลยนัดเจอแปปเดียว  เขาเป็นคนที่เราชอบมา  รักเลยแหละ รักตั้งแต่แรกที่เจอกัน  เขาเป็นคนที่พูดดีกับเรามาก พูดแบบเอ็นดู  หนู พี่ งี้ ก่อนกลับ เราเลยขอคอนแท็ก เลยได้ Ig มา   ตอนก่อนกลับ พี่เขาขอหอมแก้ม  กอด เราก็ให้  เราคิดละว่าคนนี้มันน่ารักจัง   พอเขากลับไปเราเลยเปิด ig เขาดู ก็เจอรูปเขากะใครอีกคน  แต่ตอนนั้นเราคิดว่า  ถ้าเป็นแฟนทำไมเขาถึงมาทำแบบนี้  เราค้นลงไปลึกเรื่อยๆ  ก็เออ น่าจะแฟน  นับดูเวลา น่าจะคบกันราวๆ 5  6 ปี  แต่เราก็เงียบที่จะไม่พูด เราคุยกับพี่เขาตลอด  เขาก็คุยดีกับเรา  เป็นห่วง  หวงเรา   ช่วงนั้นเราเจอกัน 2 3 ครั้ง และมีอะไรกัน   หลังจากนั้นเรามีธุระจะต้องกลับต่างจังหวัด  แต่ด้วยความที่เขาทำงาน เขาเลยบอกว่า   "ถ้าไม่ติดงานไปส่งแล้ว" เราอะเข้าใจ  แต่ก็ไม่เป็นไรไม่ต้องไปหรอกมันไกล    หลังจากที่เรากลับต่างจังหวัด เราคุยกันตลอด  เราไปเกณฑ์ทหาร เลขที่ข้อมือ เขายังเอาไปซื้อหวยเลย  ซึ้งเราว่ามันเป็นรายละเอียดเล็กน้อย ที่ทำให้เราประทับใจ   ตอนที่เราอยู่ต่างจังหวัดเขาบอกเราว่า  "กลับวันไหนมีเรื่องคุยด้วย"  เราเลยบอกว่า 13 เมษา  ค่อยว่าละกัน  วันที่ 13 เมษาเรากลับมาจากต่างจังหวัด เราเลยบอกให้มารับหน่อย  แต่ตอนนั้นเราคุยกับอีกคนอยู่เหมือนกัน  คุยมา 9 เดือนไปเที่ยว ไปกินข้าวกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน แต่ไม่มีสถานะ   เราส่งไปให้เขา 2 คน เราบอกตัวเอง ถ้าใครมารับคนนั้นคือคนที่เราจะเลือก   ซึ่งวันนั้น พี่วี เป็นคนมารับเรา แต่พี่ บี (นามสามมติ) ไม่มาทั้งที่อยู่ไกล้ๆเรา ถ้าพี่บีมารับเรา เราจะไม่คุยกับพี่วีเลย   แต่พี่วี มารับเรา  ตอนที่มารับเขาถือกระเป๋าให้เราอีก ทั้งที่มันหนักมาก  เราเป็นคนที่เก็บรายละเอียดมาก เราจึงบอกตัวเองคนนี้แหละ เลยทุ่มเทใจทั้งหมดตอนนั้นเลย   จากนั้นพี่วีมาส่งที่ห้องและกลับเลยเพราะพี่เขาอยู่กับแม่ 2 คน  วันรุ่งขึ้นพี่เขาก็เลยมาหา  พี่เขาบอกว่าพี่เขามีแฟนอยู่แล้วนะ เรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้  เราคิดอะไรไม่ออกในตอนนั้นเพราะเราให้ใจเขาไปแล้ว  เราเลยโอเค งั้นห่างกันมั้ยห่างกันดีกว่า   เราห่างหัน 1 อาทิตย์ตอนนั้เราทั้งเรียนหนักทั้งเรื่องพี่เขา เราเหนื่อยเราเจ็บ คิดถึงตลอด สุดท้ายเลยทักกลับไป และเราคุยกันว่า คุยได้ว่างค่อยทักมาก็ได้ เพราะตอนนั้นเราเรียนหนักเรายุ่ง   และตลอดมาเราก็คุยกันแบบนั้นมาตลอด    ว่างก็มาหา เลิกงานก็พาเราไปซื้อข้าว เกือบทุกวัน    ห้องที่เราอยู่ตอนแรกเป็นห้องพัดลม มันร้อน  เราสงสารเขาเพราะเขาร้อน เราเลยย้ายหอไปที่ไหม  เราเลยบอกพี่บี ว่ามาย้ายช่วยหน่อย  พี่บี เขาก็นิสัยเป็นคนขี้เกียจมาตลอดแล้ว เราก็เลยบอกไม่เป็นไร  แต่พี่วี เขาบอกจะมาช่วย   ซึ่งตอนนั้นมันต้องทยอยขนออก เราเลยจัดการขนเอง เหลือแค่บางอย่างไว้ของที่ชิ้นใหญ่ๆ   เราเข้าไปอยู่หอใหม่ 5 วัน และวันเสาร์พี่ วี เขาหยุดตลอด เขาเลยมาขนของที่เหลือช่วย และพาไปซื้อของใช้ต่างๆ    เราคุยกันแบบนี้ บอกคิดถึง หอมแก้ม  ทำทุกอย่งเหมือนแฟนเลย  ไปกินข้าว เดินเล่น ดูหนังด้วยกัน ในวันที่ว่าง เราเลือกที่จะถามพี่ บี ว่าระหว่างเรามันคืออะไร พี่ บีเขาบอกว่า ไม่รู้ ยังไม่อยากมีใคร  เราเลยเป็นเพื่อนกันดีกว่า  แต่ดีไงที่มันไม่มีอะไรตั้งแต่แรกแล้วเราเลยไม่คิดอะไร พี่บีก้เลยห่างหายไป        เราคุยกับพี่ วี มาเรื่อยๆ ตอนนั้นเราไม่เคยถามว่าระหว่างเรามันคืออะไร   เราเลยเล่นแอพอยู่  พี่เขาแอบเช็คเราและเห็นเรา ออนอยู่  แต่ที่เราเล่นเราสาบานได้ว่าเราไม่ได้ไปมีอะไรกับใครเลย   ตอนนั้นเราทะเลาะกัน นี่เลยถามว่าระหว่าเรามันคืออะไร  พี่เขาบอกเขาเลือกไม่ได้ เราก็ไม่ถามต่อ เราให้เวลาเขา เพรารู้ว่าการที่เขาจะออกมาเลยมันยาก  ตอนนั้นเราเสียใจมากร้องให้เลย   แต่เราก็บอกตัวเองว่า ให้เวลาเขาหน่อย แล้วเราก็กลับมาเหมือนเดิม   ตั้งแต่นั้นเราก็ลบแอพทุกอย่างไปเลย ไม่เขาไปเล่นอีกจนถึงตอนนั้น   เราอะแค่คิดจะไปมีอะไรกับใครในตอนที่มีเขาเราก็รู้สึกผิดแล้ว   มันเลยทำให้เรารักเขามากๆขึ้นอีก  ระหว่างที่เป็นแบบนี้เราก็มีความทุกข์เหมือนกันนะ  ตอนที่เขาเล่นโทรศัพท์และมีแชทเด้งขั้นมา เป็นแฟนเขา เรานี่เจ็บมากกก   แต่ก็ยังรักอยู่   เราทั้งรักทั้งเจ็บแบบนั้นมาตลอด  แต่เราก็ทำใจ    ระหว่างที่อยู่ด้วยกันมันมีความสุขสุดๆเลย แบบที่ไม่เคยมีมาก่อน   ทำกับข้าวให้กิน อยากกินอะไรก็บอก ทำให้ ซึ่งเราไม่เคยทำบบนี้ให้ใครเลย ขนาดเพื่อนเรายังไม่เคยได้กิน   เราจำทุกอย่างของเขาได้ ชอบอะไรไม่ชอบอะไร   เขาบอกเรื่องราวชีวิต เปิดใจกับเราทุกอย่างอะ  นั้นเป็นสิ่งที่เรายิ่งเทใจไปมากมาย จนถอนกลับไม่ได้      เราทั้งรักทั้งเจ็บมาเป็น เดือนจนเราแบบว่า เราจะถามว่า จริงๆเขาเลือกใคร  แต่เราคิดในใจอยู่แล้วว่าคำตอบนั้นไม่ใช่เรา แน่ๆ   แค่อยากให้คำตอบมันกระแทกใจ  พอเราได้คำตอบ คำตอบนั้นมันก็ไม่ใช่เราจริงๆ   พี่เขาบอก พอเถอะ  ให้มันเป็นความทรงจำดีๆ  เราเลยออกมาทำใจ   เราเสียใจมากๆ  กินไม่ได้นอนไม่หลับเลย   หลับตาลงทุกครั้งก็เห็นแต่ความทรงจำดีๆของกันและกัน  ทุกอย่างเลย ทุกที่ที่เราไปด้วยกัน  จำกลิ่นยังได้เลย คิดถึงแต่สิ่งดีๆที่เขาทำให้  เราลองออกไปกับเพื่อน ไปเที่ยวกับเพื่อน ให้มันเหนื่อยสุดจะได้หลับ  แต่พออยู่คนเดียวมันคิดถึงแต่เขา  เราเป็นแบบนั้นอยู่ 3 วัน  แบบคือมันจะตาย  ข้าวไม่กิน ไม่หลับไม่นอน อ๊วกบ้าง  กระวนกระวายเลย  เราทนเห็นตัวเองแบบนั้นไม่ไหวแล้ว    เราเลยทักกลับไปหา พี่ วี   เราทักไปแต่เช้า  ผ่านมาจนเที่ยงเราคงไม่ตอบเราแล้วแหละ คงทำใจ เราเลยทักหาพี่ บี ว่าปลอบเราหน่อย  ตอนที่เรามีปัญหาเราบอกพี่บีตลอดเลยนะ เขารับรู้  จะบอกว่าพี่ วี เขาไม่ชอบที่เราคุยกับพี่ บี เพราะเขารู้ว่าเป็นคนเก่า แต่เราบอกพี่ วี ตลอดว่าคือเพื่อน ซึ่งพี่ บี เขาคือเพื่อนจริงๆ  ตอนนั้นพี่บีเขาจะมา กทม ด้วยแหละ เราเลยตกลงว่า เดี๋ยวไปเล่นด้วย ไปเที่ยวเผื่อจะหายคิดถึงพี่วี   เรารับปากพี่บีไปแล้ว   และพี่วีนั้นเขามาตอบ  เราก็ยังเป็นเหมือนเดิมกับเขาตลอดไปไหนมาไหน บอกหมด  เราบอกเขาเดี๋ยวไปหาเพื่อนนะที่ไกล้ๆที่ทำงาน  เขาจึงบอกว่าเพื่อนนี่ บี ใช่ไหม เราบอก ใช่  เราบริสุทธิ์ใจกับเขามากเลยเราเลยบอก   เราบอกเดี๋ยวจะไปกินข้าวนะเขาบอกว่าได้  เราเลยโอเคร     วันนั้นเราเลยหยุดแค่นั้เพราพี่ วี เขารีบ     วันต่อมาเขาจึงบอกว่า ถ้าไปกินข้าวกับเขาก็หยุดคุยกับเขาไปเลย  เราเลยบอกพี่ บี ว่า ไม่ได้ไปกินข้าวด้วยนะ  และเย็นวันนั้นพี่ วี เขาจึงมาหา เราเลยตกลงกันว่า เราจะถ่อยกันคนละก้าวนะ  เราไปมีใครรึอะไรห้ามรู้สึก     วันต่อมาเราคุยกันปกติ เราเลยบอกว่าเดี๋ยวทำข้าวไปส่งให้แต่เขาบอกตั้งใจเอาข้าวมาให้เขาใช่มั้ย เราเลยบอกว่าใช่ ตั้งใจ     และเรารอกลับด้วย   วันรุ่งขึ้นเราทำข้าวไปส่งเขา  เราไปกินข้าวกัน พี่เขาเห็นแชทเรากับ พี่ บี เขามีเคืองๆนิดหน่อย   แต่เราบอกไม่มีอะไรจริงๆ เขาก็ยังเคือง   จนถึงบ่ายเขาต้องไปทำงาต่อ เราเลยเดินไปส่งเขาแล้วบอกเดี๋ยวไปเที่ยวรอกลับด้วย   ตอนนั้นพี่ บี ทักมาพอดี เราเลย ไปเจอหน่อย  จะไปทวงเงินที่เขายืมด้วย      เราไปเจอพี่ บี เราได้เงินจริงๆ   เราก็กำลังจะไปเที่ยวที่สยาม พี่เขาเลย เออไปด้วย  เราก็ได้ไม่ว่าอะไร   เรากะพี่บีก็ไปเดินเล่นด้วยกัน  แต่แบบพูดกันน้อยมาก เดิน นั้ง ห่างเป็นวา   เรากะพี่ บีเดินเล่น จน เห็นว่าเย็นแล้ว พี่ วี จะเลิกงานแล้วเลยกลับ   เราเลยมาเจอกับพี่ วี ตรงที่นัดว่ามารับตรงนี้  และกลับห้อง เราเลยบอกว่าขึ้นไปส่งห้องห่อย พี่เขาเลยขึ้นมา พอถึงห้องเราไปเข้าห้องน้ำ เขาเลยเอาโทรศัพท์เรามาดู เขาเลยเห็แชท พี่เขาจึงโกรธ  และเขากลับห้องไป เราทนรอไปง้อเขาวันจันทร์ เพราะวันสูกเขาบอกว่าเขาไปฉีดวัคซีน กันแฟนเขา   เราเลยอดทนรอ  เราไปซื้อของมาง้อเขาทำทุกอย่าง   ซึ่งนิสัยเราจริงๆไม่เคยง้อใครเลย   วันจันทร์มาถึง เราไปง้อเขา เรายอมไปนั่งรอหน้าที่ทำงาน บอกเขาว่ามาเจอหน่อย แต่เขานั้นไล่เรากลับไม่อยากเจอ  เราพยายามตื้อเขา ตั้งแต่ 9 โมง จนถึง 11 โมง จนเราท้อแล้ว เราเลยกลับก็ได้  เราเดินมารอรถเมล์รอกลับ  เรานั้นทักกลับมาว่าไปกินข้าว  เราก็ดีใจขึ้นมาหน่อย   เราไปกินข้าวกัน เขาบอกว่า กินข้าวครั้งนี้คือครั้งสุดท้าย    เราว่าทุกอย่างมันจะดีแล้วแต่แบบ ทำให้เรากินอะไรไม่ลงเลย  และเขาบอกกินข้าวแล้วกลับไปซะ จะเอาของที่ให้ไปคืนตอนเย็น  ตอนที่นั่งอยู่ตรงนั้นแบบ จะร้องไหเคนก็เยอะ เราเลยเลือกที่จะไม่รู้แต่ในใจเรานี่แบบ เจ็บจะตาย   พอกินข้าวเสร็จเราก็กลับ   เรารอเขาจนถึงตอนที่เขาเลือกงาน จนถึงเวลาที่เขาจะถึงปกติ  แต่เขาก็ไม่มี เราโทรปรึกษาพี่ บี  ตอนนันคือเราไม่ไหวแล้ว เราคิดฟุ้งส้างมากก  เราเล่าเรื่องทุกอย่างให้พี่ บี ฟังหมดเลย  เราโทรคุยกับพี่ บี ที่ระเบียง แต่พอเรากันกลับมา เราเห็นเขานั่งอยู่แล้ว   เรานี่ตกใจมากและเขาก็ไปแบบโกรธเราเหมือนเดิม   เขาบอกว่า เขาผิดหวังในตัวเรา   และบอกไม่ต้องยุ่งกับแฟนเขา   เรารู้คนแท็กแฟนเขาอะ  เราไม่ได้หานะเราแค่จำภาพได้ แต่มันเด้งเพื่อนแนะนำเอง  เราส่งแฟนเขาตลอกแต่เขาล๊อคไว้ ส่งไปก็ไม่ได้อะไร   เขาได้ยินที่เราคุยกับพี่ บี เรื่องนี้แหละ อีกอย่างเราบอกพี่ บี ว่าอยากให้แฟนเขารู้จังเลย  เราไม่มีอะไรจะเสีย   แต่พี่ บี ยังช่วยเตือนสติเราไว้   เพราะว่าถ้าเราจะทำเราทำนานแล้ว  เรารู้ใจตัวเอง    พอพี่เขากลับไปเราก็แต่โทษตัวเองว่าทำอะไรลงไป   จากนั้นเขาบล๊อค ig เรา   เราจึงส่งที่เราอธิบายทุกอย่างไป ทาง เฟสว่าเราไม่ได้เป็นคนแบบนั้น แล้วเขาก็บล๊อคเรา  จะบอกว่าเราไม่เคยเป็นคนแบบที่เขาคิดเลย  เราไม่เคยด่าหรือไล่เขาด้วยซ้ำเพราะเราเคยพูดเล่นๆแล้วเขาน้อยใจ เราเลยไม่เคยพูดอีกเลย     เราเลยรอก่อน 1 วันรอให้เขาใจเย็นก่อน   เราเลยส่งข้อความไปทาง เบอร์เขา  เราแค่อยากอธิบายแค่นั้นเพราะเราไม่อยากให้เขาเข้าใจเราผิด   และวันต่อมาอีกเราเลยโทรหาเขาและอธิบายทุกอย่างให้เขาฟัง เราขอให้เขาเลิกบล๊อค ig เรา เขาก็ทำให้  และเราบอกเขาว่าตอนเย็นมาหาหน่อย เขามาจริงๆ   เขาจึงบอกเราเขาไม่ได้โกรธที่เราพูดแบบนั้นเขาไม่ชอบให้เอาเรื่องของเขาไปคนอื่นฟัง   แต่ว่าเราเก็บไว้คนเดียวเราไม่ไหวหรอกแน่นอน   และเราก็รู้ว่าที่เขาทำแบบนั้นเขาแค่แสดง   และเรากับเขากลับมาคุยกัน แต่ครั้งนี้เราเองเป็นคนพยายามคนเดียว ทั้งชวนคุย  เป็นแบบนี้มา 1 อาทิตย์ เขาเลยถามว่า โกรธเขามั้ยที่เขา ไม่เอาใจใส่ไม่รัก เหมือนเมื่อก่อน  เราไม่เคยโกรธเขาเลย เราไม่เคยโกรธเขาจริงๆหรอก แต่เราน้อยใจ    เขาเลยว่าอยากให้วด่าเขาด้วยซ้ำ เราบอกว่าถ้าด่ามันจะไม่ใช่แค่ด่า เราจะบอกแฟนเขาด้วย  เรื่องนี้เราคิดมานานละ แต่เราทำไม่เคยได้  ตอนนั้นเราก็โมโหเขาด้วย   เราฟิวขาดมาก  ถามว่าทำแล้วได้ไร ก็ไม่ได้อะไร  แต่ได้ความสะใจ   เราบอกเขาว่าจะทำจริงๆนะ  แต่เราก็ไม่ทำหรอก เรารอตัวเองใจเย็นก่อน  พี่เขาบอกความคิดเราเป็นความคิดที่เด็ก  แต่เราคิดทบทวนมามากมายเลย   เขาบอกให้เราทิ้งเขา  พูดมันง่ายนะ แต่คนที่รักอยู่มันทำยาก