ชีวิตที่ไร้แรงบันดาลใจ

ดำเนินชีวิต ทำงาน หาแรงบันดาลใจ หาเป้าหมายในชีวิตให้ตัวเองตลอดเวลา หาคุณค่าของตัวเอง หาตัวตนแต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร วิ่งไล่ตามความฝันวิ่งเท่าไหร่ก็ไม่เจอจุดหมาย ไม่มีใครเข้าใจและไ

เราห้ามปากใครไม่ให้มา บ่น ด่า ตำหนิ ดูถูก ด้อยค่า เราได้ เราก็แค่ไม่ต้องไปใส่ใจคำพูดเหล่านั้น แต่ถ้าเราไม่ใส่ใจ แต่เหตุการณ์มันเกิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าล่ะครับ วนลูป ซ้ำๆ อยู่แบบเดิม ไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไ

การดูถูกเหยียดหยาม (Contempt/Belittlement) คือ การแสดงออกซึ่งพฤติกรรม คำพูด หรือทัศนคติที่ ด้อยค่า ลดทอนคุณค่าและศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ ของผู้อื่น โดยมีเจตนาที่จะทำให้ผู้ถูกกระทำรู้สึกต่ำต้อย ไร้ค่า

สำหรับเราตอนนี้ "เป้าหมายในชีวิต" จำเป็นกับตัวเรามาก มันยากที่จะใช้ชีวิตโดยไร้เป้าหมาย ไม่รู้ว่าเป้าหมายของเราหล่นหายไปตอนไหน ความสุขในการใช้ชีวิตมันเริ่มน้อยลงเรื่อยๆ ไม่รู้เลยว่าจะตามหาเป้

ได้ยินหลายคนบอกว่า ก่อนมีลูก รู้สึกอยู่ไปไร้จุดหมาย พอมีลูกแล้ว ก็รู้สึกชีวิตมีความหมายขึ้นมา ลูกคือเป้าหมาย ฯลฯ แต่สงสัยว่าจะมีบ้างไหม ที่คนที่มีลูกแล้ว ก็รู้สึกว่าชีวิตมันก็เท่านั้นอยู่ดี เพียงแต่เร