บรรทึกของเพื่อน

เราเคยคิดมาตลอดมาว่าไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเเค่ไหนยังไงเราก็ยังจะเป็นเพื่อนที่รู้จักเเละเข้ากันได้ดีเสมอเเต่เอาจริงๆลึกๆข้างในเราก็เข้าใจเเละรู้ดีว่าสักวันเราคงต้องแยกย้ายกันไปเติบเเละต่างคนก็จะต่างเปลี่ยนไปเเต่เวลาผ่านมาก็หลายปีเเล้วนะสำหรับเราคำว่าเพื่อนกับเพื่อนคนนี้มันยังคงเพื่อนๆเดิมจริงเเล้วรักเเละเเคร์เพื่อนคนนี้มากๆเป็นคนที่ทำให้เราได้รู้จักเเละมองเห็นตัวเองมากขึ้นวันหนึ่งเราต้องเเยกย้ายกันไปเรียนคนละสายด้วยต่างคนต่างเข้าใจกันระหว่างนั้นเราก็หาเวลามาเจอกันตลอดจนกระทั้งเพื่อนของเรามีแฟนเราก็ได้เข้าใจในสิ่งที่เราคิดไว้จริงต่างคนต่างเติบโตในแบบลองเราเองเราก็เข้าใจดีว่าต้องมีสักวันที่เราต้องก่างกันไปเรื่อยๆเหมือนเพื่อนคนที่เคยอยู่ข้างๆเราคนที่รู้จักเราดีมากๆคือเพื่อนที่เคยอยู่ข้างๆเราใน3ปีที่เเล้วไม่ใช่เราในตอนนี้เเละตัวเราเองก็เหมือนกันที่รู้จักเขาดีคือเขาเมื่อ3ปีที่เเล้วเราติดต่อกันน้อยลงต่างคนก็ต่างเปลี่ยนไปในเเบบของตัวเองเเต่ส่วนตัวเรายังคิดถึงเเละรักเพื่อนคนนี้มากๆด้วยความที่เราเป็นintrovert เเต่เวลาเราอยู่กับเพื่อนคนนี้เหมือนเราดึงตัวเองด้านextrovert ออกมาได้ดีมากเเต่ด้วยสภาพเเวดล้อมเพื่อนในปัจจุบันที่เราอยู่ค่อนข้างtoxic เราว่าคงเป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่เรายังmove on หรืออยู่กับปัจจุบันได้ดีคือหลังๆมาเพื่อนรอบๆตัวเรายิ่งtoxic มากขึ้นคือสภาพเเวดล้อมเพื่อนของเราค่อนข้างเเย่จึงยากที่จะไว้ใจเเละเชื่อใจได้เหมือนกับเพื่อนคนนั้นซึ่งต่างจากสังคมของเพื่อนของเราที่เขาอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดีมีแฟนอยู่ข้างๆคือเอาจริงเราดีใจมากที่เห็นเพื่อนได้อยู่คบคนนั้นที่เพื่อนยากอยู่ด้วยคือเราคิดมาตลอดว่าเรากับเพื่อนคงจะติดต่อกันน้อยลงแหละเเต่ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้อ่ะคือเราเคยมีกันออกมาได้ดีมากเเต่ด้วยสภาพเเวดล้อมเพื่อนในปัจจุบันที่เราอยู่ค่อนข้างtoxic เราว่าคงเป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่เรายังmove on หรืออยู่กับปัจจุบันได้ดีคือหลังๆมาเพื่อนรอบๆตัวเรายิ่งtoxic มากขึ้นคือสภาพเเวดล้อมเพื่อนของเราค่อนข้างเเย่จึงยากที่จะไว้ใจเเละเชื่อใจได้เหมือนกับเพื่อนคนนั้นซึ่งต่างจากสังคมของเพื่อนของเราที่เขาอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดีมีแฟนอยู่ข้างๆคือเอาจริงเราดีใจมากที่เห็นเพื่อนได้อยู่คบคนนั้นที่เพื่อนยากอยู่ด้วยคือเราคิดมาตลอดว่าเรากับเพื่อนคงจะติดต่อกันน้อยลงแหละเเต่ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้อ่ะคือเราเคยมีจังหวะที่ตรงกันตลอดคุยกันได้เยอะมากแต่ตอนนี้มันไม่ใช่เเล้วอ่ะบวกกับสภาพเเวดล้อมของเราในตอนนี้ที่ไม่ดีเลยคือเราจะจบม.ปลายเเเล้วเราอยากจะจบเเบบมีความทรงจำกับเพื่อนสนุกกับเพื่อนเหมือนตอนม.ต้นเเต่ตอนนี้มันไม่ใช่แบบที่เคยคิดไว้เลยอ่ะห้องเรียนเเละร.รที่มันเคยน่าอยู่ขนาดนั้นเเต่มันกับน่าเบื่อสำหรับเราไปเเล้วเพราะเราจะจบเเล้วเราไม่อยากจบด้วยความรู้สึกเเบบนี้เลนอ่ะในเวลา6ปีที่เราอยู่ที่ร.รนี้มันมีค่ามากเราไม่อยากให้มันเป็นเเบบนี้เลยจริงๆ
 
ขอบคุณที่อ่านมาจนจบนะคือจริงๆเราไม่ได้อยากมาถามอะไรหรอกเเต่เเค่อยากระบายความรู้สึกข้างในของเราให้ใครสักคนฟังที่มาพิมพ์ในนี้ก็เพราะเรารู้สึกว่าเพื่อนรอบตัวในชีวิตจริงไว้ใจใครไม่ได้เลยมันอึดอัดเเละน่าเสียดายทั้งที่เราเคยมีเพื่อนกลุ่มนึงที่รักเเละให้เกียติมากเเต่ตอนนี้เราก็ต่างเเยกย้ายกันไปเติบโตซึ่งเราเข้าใจเเละกับเพื่อนที่เราเเคร์เเเละรักเขามากตอนนี้เขาไม่ได้อยู่ข้างๆเราในยามที่เราต้องการเหมือนเมื่อก่อนอีกเเล้วเเต่เราเพียงเเค่เสียดายในสภาพเเวดล้อมของเพื่อนรอบตัวที่มันtoxicในตอนนี้ความทรงจำตลอดที่อยู่ที่นี่มันดีเเละมีค่ามากๆเราอยากเก็บมันไว้เป็นช่วงเวลาดีๆแต่มันกลับยากไปเเล้วขอบคุณที่สู้มาถึงตอนนี้ในทุกๆเรื่องนะแต่ปีนี้หนักหนามากจริงๆทุกเรื่องในชีวิตเลยเเต่กลับพูดกลัวเพื่อนคนไหนไม่ได้เลยยังก็ขอบคุณที่อ่านมาจนจบนะใครอยากแชร์เรื่องช่วงเวลาในช่วงมัธยมให้เพื่อนคนนี้ฟังก็ได้นะขอบคุณนะ