ชอบเพื่อน

คือว่าผมชอบเพื่อน ผ.ญ คนนึ่งเค้าเป็นคนที่หน้าตาใช้ได้ ผมรู้ตัวอีกทีก็ชอบเข้าตั้งแต่มี.2 จนม.3เมื่อ3วันก่อนผมได้ไปบอกชอบเขาเขาบอกให้ผมพยายามหลังจากที่คุยกัน2วันเขากลับมาบอกว่า อะไรที่พยามแล้วรู้สึกไรค่าก็ไม่ต้องฝืน หลังจากนั้นเขาก็ไม่คุยกับผมเหมือนปกติและเฉยชามากผมรู้สึกผิดหลังในตัวเองที่ไม่ดูตัวเองก่อนไปจีบและสาระภาพเขายังเอาผมไปเปรียบเทียบกับคนคุยของเขาที่มีมากมายผมก็พยายามตัดใจ แต่ก็ยังชอบเหมือนเดิม แต่ที่ผมอยากได้กลับมาคือ ความรู้สึกที่เป็นเพื่อนกันคุยปกติ ทุกวันนี้ผมไม่ได้คุยกันเลย
เขาก็ไม่ทักและไม่มองหน้าผมด้วยซ้ำ ผมรู้สึกท้อมากเพราะการกระทำของเขาทำให้ผมต้องเกร็งทุกครั้งที่เจอเขาผมก็รู้ว่าเขาไม่ชอบ ผมก็พยามยามหลีกเหลี่ยงการเจอหน้า เเต่ในใจผมก็ยังรักและชอบเค้าจากใจจริง ผมรู้สึกว่าการพยายามของผมมันไร้ค่ามาก ผมเลยเลือกที่จะปรับตัวและหาคนที่ดี ดีพอที่จะทำให้ผมเลิกชอบเขาได้