ถามตัวเองมาตลอด เราผิดอะไร

เป็นโสดมานานมากตั้งแต่ปี 2554 (คนที่เลิกไปคบเกือบ 10ปี) ก็ไม่มีใครเข้ามาในชีวิต 
จนมาวันนึงของปี 2562 ก็ได้เข้าเจอผู้ชายคนนึง ได้คุยกัน ตกลงคบกันเป็นแฟน
ตลอดเวลาที่คบกัน ช่วงวันหยุด เค้าจะเป็นคนมาที่บ้านเรา เค้าทำงานอยู่ฉะเชิงเทรา เราอยู่ กทม.
เราทำทุกอย่าง จากที่ไม่เคยทำ ซักผ้า รีดผ้า จ่ายกับข้าว ไปตลาด ส่วนมากจะซื้ออาหารสำเร็จ (เราทำไม่ค่อยเป็น)
ด้วยความที่ต่างคนอยู่คนละบ้าน 
เดือน มิย.2564 เราได้คุยกับเค้าเรื่องค่าใช้จ่ายที่บ้านเรา เค้าควรจะช่วยเราออกมั้ย 
เพราะที่ผ่านมา บ้านใครก็จ่ายเอง เวลามาบ้านเรา ทุกอย่างส่วนมาก 90% เราจ่าย
เค้าเป็นคนขี้เหนียว ประหยัด เราเคยตัดความรำคาญ ถ้าอยากกิน เราซื้อเอง
สุดท้าย ที่คุยกันเรื่องค่าใช้จ่าย เค้าก็ใช้วิธีเงียบหายไป ไม่อ่านไลน์ ไม่โทรหา 
ซึ่งตลอดเวลาที่คบกัน เค้าจะเป็นฝ่ายโทรหาเราตลอด เคยมีงอนกัน ก็ไม่เกิน 1-2 วัน
จนผ่านมา 1 เดือน เราทนไม่ไหวไปหาเค้าที่บ้าน ว่าจะเอายังไง
สรุปคือ เค้าขอเลิก บอกเราเป็นภาระ เค้ามีลูกต้องเลี้ยง คงดูแลเราไม่ได้ (เรามีงานทำนะคะ) แต่บ้านไม่มี ที่ผ่านมาอยู่กับน้องสาวมาตลอด
(เค้ามีลูกติด กับภรรยาเก่า 3 คน) คนโตอยู่กับแม่, คนที่ 2 อยู่กับเค้า, คนที่ 3 อยู่กับแม่
พอระยะเวลาผ่านไป เดือน สค. เค้าก็กลับมาคุยกันอีก บอกว่า เป็นเพื่อนกัน เราก็ยังไง เพื่อนก็เพื่อน
ก็โทรหากัน คุยกัน 
จนมาล่าสุด วันที่ 4 ธค.64 โทรมาคุยปกติ แล้วหลังจากนั้นก็เงียบหายไป ไลน์ไปไม่อ่าน msn ไปไม่อ่าน จนถึงวันนี้ก็ยังไม่อ่าน ไม่ติดต่อมา
** เราก็ตั้งคำถามกับตัวเองมาตลอด ว่าเราทำอะไรผิดอีก 
เราไม่เข้าใจว่าทำไม เกิดอะไรขึ้น นึกอยากคุยก็คุย นึกอยากหายก็หาย
ครั้งนี้คงต้องหยุด จริง ๆ แล้วค่ะ

คำว่า "เพื่อน" ก็คงเหลือให้ไม่ได้จริง ๆ