คิดยังไงกับประสบการณ์ที่แชร์ดังกล่าว

ผมขอแชร์ประสบการณ์จากตัวผมเอง  ผมเรียนจบการศึกษาและเข้าหางานทำเลยหลังเรียนจบเพียงแค่อายุ20ปี ในแต่ละวันในการทำงานคือทำ8โมงเช้าเลิก5โมงเย็น แล้วกลับมาบ้านแล้วช่วยทำงานบ้านนู้นนิดนี้หน่อย ซึ่งเวลาเตรียมจะพักผ่อนในช่วงกลางดึกตอนช่วงเวลา2ทุ่มเกือบ3ทุ่มพ่อยังทำงานแต่เตรียมเก็บของ ตัวผมเองก็ก็ออกมาช่วยเก็บของนิดๆหน่อยๆแล้วก็เข้าห้องมานอนเตรียมพักผ่อนต่อ  แล้วคือเราไม่รู้ว่างานมันยังเ็บไม่เรียบร้อย  แล้วผมก็โดนพ่อบ่นบอกว่าไม่ยอมช่วยงานอะไรเลยสักอย่าง  ซึ่งผมพูดเถียงออกไปว่าก็ตอนเย็นกลับมาก็ช่วยงานแล้วไงทำไมบอกว่าไม่ช่วยอีกหละแล้วพ่อก็บ่นว่าเราแบบว่าก็ต้องรู้บ้างสิว่าอะไรมันยังไงต้องช่วยกันบ้างไม่ใช่ว่าไม่ช่วยกันเลย  ผมก็เงียบแต่ผมก็ออกมาเก็บกวาดของที่เหลือต่อ แล้วพ่อก็บอกว่าเนี้ยถ้าพ่อไม่ทำแล้วใครจะทำพ่อทำงานข้าวก็กินไม่เป็นเวลาไม่ครบ3มื้อเลยสักครั้ง(พ่อทำงานเกี่ยวกับซ่อมบ้านของตัวเอง)งานที่ผมทำคือ(งานนอกบ้านงานบริษัทโรงงาน)พ่อก็บ่นต่อว่าเอาแต่เรียกให้พ่อกินข้าวแต่ก็ไม่สนใจคิดที่จะช่วยกันบ้างเลยโตแล้วพ่อก็อยากให้รู้ด้วยตัวเองแต่ถ้าไม่บอกก็ไม่ยอมช่วยอะไรเลย // (ขอย้ำว่าผมอายุ20เรียนจบมาไม่ได้เที่ยวไหนเรียนจบมาแล้วหางานทำเลยตัดเรื่องการเที่ยวเลยตามประสาวัยรุ่นทิ้งเพราะเป็นคนไม่ค่อยเที่ยว ซึ่งทำงานเสร็จผมก็กลับมาช่วยงานบ้านตลอดกวาดบ้านหุ้งข้าวเปิดไฟบ้านิดๆหน่อยๆทุกวัน) ผมก็คิดในใจว่าคือตัวผมเองก็ทำงานนะงานจากที่โรงงานแล้วกลับมาก็มาช่วยงานที่บ้านตลอดเพราะพ่อยุ่งแต่งานนอกบ้านแล้วคือพ่อมาพูดเหมือนว่าผมไม่ได้ช่วยอะไรเลย  ผมโคตรน้อยใจในคำพูดของพ่อตัวเองเลยที่พูดกับผมแบบนี้ซึ่งงานที่ผมทำมันไม่ได้สบายอะไรเลยทำงานก็คือตามประสางานบริษัทงานโรงงาน 

คิดเห็นยังไงบ้างคับกับสิ่งที่ผมแชร์ให้ได้รู้เกี่ยวกับประสบการณ์ของตัวผมเอง

ไม่ให้แชร์หรือทำอะไรเด็ดขาดนะ  

ผมแค่อยากจะหาที่ระบายความรู้สึกในใจผ่านโลกออนไลน์ไม่อยากให้มีปัญหาอะไรตามมา  

แต่คุยแสดงคิดเห็นผ่านหัวข้อการสนทนานี้ได้เลยนะคับ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่