เราเป็นพี่คนโตค่ะ มีน้อง1คน เราอายุ21น้อง16
เราเป็นคนที่รักสวยรักงามตั้งแต่เด็ก เป็นคนที่มีความคิดเป็นของตัวเองสูง และมีความเชื่อมั่นในตัวเองสูงค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่าน้องชอบทำในสิ่งที่น้องเคยพูดกับเราว่าจะไม่ทำค่ะ
เช่น ปีที่แล้ว เราชอบการต่อเล็บทำเล็บมากๆ มีบางครั้งเราไว้เล็บยาวบ้าง
น้องก็จะพูดว่า “ทำเล็บอะไรอ่ะ? เหมือนปีศาจเลย ไว้เล็บยาวสกปรก ถ้าเป็นน้อง น้องจะไม่ทำ” เรารู้สึกจึ๊กมากๆ รู้สึกเหมือนคนมาดูถูกความชอบของเรา
เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว น้องเราไปต่อเล็บมา เราเลยถามว่า “อ่าว ไหนบอกต่อเล็บมันเหมือนเล็บปีศาจไง?” น้องก็ทำไม่รู้ไม่ชี้ ทำหูทวนลม
เราชอบใส่กางเกงขาสั้นอยู่บ้าน ใส่มานานแล้วตั้งแต่มัธยมเลย เพราะรู้สึกสบาย
น้องก็จะชอบพูดว่า “ใส่ไปได้ไงขาสั้น เป็นน้อง น้องไม่ใส่หรอก” เขาก็อ่าววว เรื่องของใคร เรื่องของเราไง ขาที่ใส่ก็ขาเรา
ไม่นานน้อก็หันมาใส่ขาสั้นเหมือนเรา ทรงกางเกงเดียวกันเป๊ะๆ เราก็เลยรู้สึกว่าอ่าวเอาอีกแล้ว น้องกลืนน้ำลายตัวเองอีกละ
กลางปีเราซื้อเสื้อเชิ๊ตผู้ชายมาใส่ ใส่แบบเป็นเดรสอยู่บ้าน น้องเราก็ทักอีกว่าเป็นมันมันจะไม่ใส่ ทักให้เสียความารู้สึกเฉย
วันนี้กลายเป็นว่ามันซื้อมาเกมือนของเราเลยแค่คนละสี
เรื่องการแต่งตัวมีหลายๆอย่างที่น้องชอบทักให้รู้สึกแย่สุดท้ายมันก็กลืนน้ำลายตัวเองมาชอบในสิ่งที่ด่าคนอื่นเอาไว้
นอกจากนี้ ยังมีเรื่องพฤติกรรมการใช้ชีวิตของเรา
เราชอบนอนเปลือยกลางคืนแล้วล๊อคห้องนอน เพราะ เรารู้สึกว่านอนเปลือทำให้หลับเร็วขึ้น ร่างกายมันสบายตัวมากกว่า
แรกๆน้องพูดให้เราเสียความมั่นใจ หาว่าเราบ้าบ้าง ไม่ปกติบ้าง สุดท้ายตอนนี้น้องก็มานอนเปลือยเหมือนกัน
เรารู้สึกว่าเราไม่โอเค + รำคาญที่ต้องมาเห็นคนๆนึงทำสิ่งที่มันเคยด่าเราว่ามันไม่ชอบ
เราปรึกษาแม่ แม่บอกว่า เราคิดมากเกินไป น้องอาจจะเห็นเราเป็นไอดอลและเราก็ควรจะเป็นตัวอย่างที่ดีให้น้อง
เรานี่ วดฟ มาก ทำไมน้องไม่สามารถเป็นคนดีด้วยตัวเองได้?อายูน้องก็สามาถคิดเองได้แล้วว่าอะไรดีอะไรชั่ว ทำไมต้องเป็นเราที่ต้องเป็นตัวอย่างที่ดีชี้แนะให้น้อง
ทั้งๆที่เราก็โตมาเดป็นคนดีไม่ทำตัวผิดกฏหมายได้โดยไม่ต้องมีใครเป็นไอดอลให้ลอกเลียนแบบ
ตอนนี้กลายเป็นว่าแม่บอกเราเห็นแก่ตัว มองโลกในแง่ร้าย และไม่เห็นใจหรือเข้าใจน้อง
นี่เราเป็นตัวร้ายของเรื่องนี้ไปแล้วเหรอคะ? คือเราโดนกระทำนะ ทำไมกลายเป็นเราที่ต้องทำตัวเป็นคนดีให้คนอื่นทำร้ายจิตใจเราต่อไปด้วยล่ะคะ???
รู้สึกไม่เข้าใจว่าทำไมน้องชอบทำตามเรา?
เราเป็นคนที่รักสวยรักงามตั้งแต่เด็ก เป็นคนที่มีความคิดเป็นของตัวเองสูง และมีความเชื่อมั่นในตัวเองสูงค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่าน้องชอบทำในสิ่งที่น้องเคยพูดกับเราว่าจะไม่ทำค่ะ
เช่น ปีที่แล้ว เราชอบการต่อเล็บทำเล็บมากๆ มีบางครั้งเราไว้เล็บยาวบ้าง
น้องก็จะพูดว่า “ทำเล็บอะไรอ่ะ? เหมือนปีศาจเลย ไว้เล็บยาวสกปรก ถ้าเป็นน้อง น้องจะไม่ทำ” เรารู้สึกจึ๊กมากๆ รู้สึกเหมือนคนมาดูถูกความชอบของเรา
เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว น้องเราไปต่อเล็บมา เราเลยถามว่า “อ่าว ไหนบอกต่อเล็บมันเหมือนเล็บปีศาจไง?” น้องก็ทำไม่รู้ไม่ชี้ ทำหูทวนลม
เราชอบใส่กางเกงขาสั้นอยู่บ้าน ใส่มานานแล้วตั้งแต่มัธยมเลย เพราะรู้สึกสบาย
น้องก็จะชอบพูดว่า “ใส่ไปได้ไงขาสั้น เป็นน้อง น้องไม่ใส่หรอก” เขาก็อ่าววว เรื่องของใคร เรื่องของเราไง ขาที่ใส่ก็ขาเรา
ไม่นานน้อก็หันมาใส่ขาสั้นเหมือนเรา ทรงกางเกงเดียวกันเป๊ะๆ เราก็เลยรู้สึกว่าอ่าวเอาอีกแล้ว น้องกลืนน้ำลายตัวเองอีกละ
กลางปีเราซื้อเสื้อเชิ๊ตผู้ชายมาใส่ ใส่แบบเป็นเดรสอยู่บ้าน น้องเราก็ทักอีกว่าเป็นมันมันจะไม่ใส่ ทักให้เสียความารู้สึกเฉย
วันนี้กลายเป็นว่ามันซื้อมาเกมือนของเราเลยแค่คนละสี
เรื่องการแต่งตัวมีหลายๆอย่างที่น้องชอบทักให้รู้สึกแย่สุดท้ายมันก็กลืนน้ำลายตัวเองมาชอบในสิ่งที่ด่าคนอื่นเอาไว้
นอกจากนี้ ยังมีเรื่องพฤติกรรมการใช้ชีวิตของเรา
เราชอบนอนเปลือยกลางคืนแล้วล๊อคห้องนอน เพราะ เรารู้สึกว่านอนเปลือทำให้หลับเร็วขึ้น ร่างกายมันสบายตัวมากกว่า
แรกๆน้องพูดให้เราเสียความมั่นใจ หาว่าเราบ้าบ้าง ไม่ปกติบ้าง สุดท้ายตอนนี้น้องก็มานอนเปลือยเหมือนกัน
เรารู้สึกว่าเราไม่โอเค + รำคาญที่ต้องมาเห็นคนๆนึงทำสิ่งที่มันเคยด่าเราว่ามันไม่ชอบ
เราปรึกษาแม่ แม่บอกว่า เราคิดมากเกินไป น้องอาจจะเห็นเราเป็นไอดอลและเราก็ควรจะเป็นตัวอย่างที่ดีให้น้อง
เรานี่ วดฟ มาก ทำไมน้องไม่สามารถเป็นคนดีด้วยตัวเองได้?อายูน้องก็สามาถคิดเองได้แล้วว่าอะไรดีอะไรชั่ว ทำไมต้องเป็นเราที่ต้องเป็นตัวอย่างที่ดีชี้แนะให้น้อง
ทั้งๆที่เราก็โตมาเดป็นคนดีไม่ทำตัวผิดกฏหมายได้โดยไม่ต้องมีใครเป็นไอดอลให้ลอกเลียนแบบ
ตอนนี้กลายเป็นว่าแม่บอกเราเห็นแก่ตัว มองโลกในแง่ร้าย และไม่เห็นใจหรือเข้าใจน้อง
นี่เราเป็นตัวร้ายของเรื่องนี้ไปแล้วเหรอคะ? คือเราโดนกระทำนะ ทำไมกลายเป็นเราที่ต้องทำตัวเป็นคนดีให้คนอื่นทำร้ายจิตใจเราต่อไปด้วยล่ะคะ???