“อย่าลืมเอาหน้ากากอนามัยไปหลายๆชิ้นนะ สเปรย์แอลกอฮอล์เอาไปหรือยัง ขึ้นรถแท็กซี่ทุกครั้งอย่าลืมฉีดสเปรย์ก่อนล่ะ ไม่จำเป็นก็ไม่ต้องออกไปข้างนอกนะ....” เสียงของแม่พูดย้ำฉันหลายครั้งระหว่างที่ฉันกำลังจัดกระเป๋าเพื่อเตรียมเดินทางไปปฏิบัติราชการที่ต่างจังหวัด
“เอาไปแล้ว รู้แล้วน่า” เฮ้อ...แม่กลับมาเป็นเหมือนสมัยที่ฉันยังเป็นเด็กอีกแล้ว คอยถามย้ำๆประหนึ่งว่าฉันเป็นคนความจำสั้นอย่างนั้นแหละ แต่คิดอีกที...นานเท่าไหร่แล้วนะที่ฉันไม่ได้ยินเสียงแม่คอยจ้ำจี้จ้ำไชแบบนี้ คงจะประมาณ 9 ปีนับตั้งแต่ฉันเข้ามหาวิทยาลัยปีหนึ่งกระมัง จะว่าไปก็รู้สึกแปลกๆดีเหมือนกันนะ เพราะตั้งแต่ที่มีการระบาดของโรค COVID-19 ฉันก็รู้สึกว่าฉันกลับไปเป็นเด็กอีกครั้งหนึ่ง เพราะอะไรน่ะหรือ?
แม่กลับมาทำกับข้าวให้พวกเราทานอีกครั้ง ในตอนที่ฉันยังเด็ก แม่จะทำอาหารเย็นให้ทานทุกวัน แม่เป็นคนทำอาหารอร่อยมาก ไม่แปลกเลยที่ตอนเด็กฉันจะตัวกลม แต่เมื่อลูกทุกคนต่างแยกย้ายกันไปเรียนหนังสือที่ต่างจังหวัด ในบ้านที่มีเพียงพ่อกับแม่จึงทำให้แม่ยุติการทำอาหารเย็น และหันออกไปรับประทานอาหารนอกบ้านแทน
พวกเราอยู่บ้านด้วยกันมากขึ้น ได้ดูหนัง ทานข้าว และแลกเปลี่ยนเรื่องราวระหว่าง ซึ่งต่างจากก่อนที่โควิดจะมาเพราะฉันต้องไปราชการบ่อยๆจนไม่มีเวลาให้กับครอบครัว
แบบนี้จะไม่ให้บอกว่ากลับไปเป็นเด็ก ได้ยังไงกัน?
#ชมรมนักเขียนกฟผ
Back to be a child เพราะโควิด...ฉันจึงกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง
“เอาไปแล้ว รู้แล้วน่า” เฮ้อ...แม่กลับมาเป็นเหมือนสมัยที่ฉันยังเป็นเด็กอีกแล้ว คอยถามย้ำๆประหนึ่งว่าฉันเป็นคนความจำสั้นอย่างนั้นแหละ แต่คิดอีกที...นานเท่าไหร่แล้วนะที่ฉันไม่ได้ยินเสียงแม่คอยจ้ำจี้จ้ำไชแบบนี้ คงจะประมาณ 9 ปีนับตั้งแต่ฉันเข้ามหาวิทยาลัยปีหนึ่งกระมัง จะว่าไปก็รู้สึกแปลกๆดีเหมือนกันนะ เพราะตั้งแต่ที่มีการระบาดของโรค COVID-19 ฉันก็รู้สึกว่าฉันกลับไปเป็นเด็กอีกครั้งหนึ่ง เพราะอะไรน่ะหรือ?
แม่กลับมาทำกับข้าวให้พวกเราทานอีกครั้ง ในตอนที่ฉันยังเด็ก แม่จะทำอาหารเย็นให้ทานทุกวัน แม่เป็นคนทำอาหารอร่อยมาก ไม่แปลกเลยที่ตอนเด็กฉันจะตัวกลม แต่เมื่อลูกทุกคนต่างแยกย้ายกันไปเรียนหนังสือที่ต่างจังหวัด ในบ้านที่มีเพียงพ่อกับแม่จึงทำให้แม่ยุติการทำอาหารเย็น และหันออกไปรับประทานอาหารนอกบ้านแทน
พวกเราอยู่บ้านด้วยกันมากขึ้น ได้ดูหนัง ทานข้าว และแลกเปลี่ยนเรื่องราวระหว่าง ซึ่งต่างจากก่อนที่โควิดจะมาเพราะฉันต้องไปราชการบ่อยๆจนไม่มีเวลาให้กับครอบครัว
แบบนี้จะไม่ให้บอกว่ากลับไปเป็นเด็ก ได้ยังไงกัน?
#ชมรมนักเขียนกฟผ