เกริ่นก่อนว่าเราเป็นคนชอบหนังแนวนี้มาก แนว90คือที่สุด เพราะหลงรักในยุคนั้น หลงรักทุกๆอย่างเกี่ยวกับ 90 รสชาติของยุค90ที่มองกลับไปกี่ครั้งก็ทำให้คิดถึงไม่เปลี่ยนแปลง ขอบอกก่อนว่านี่เป็นคหสต.ของเรานะหลังจากดูมา ไม่ได้เหมารวม แค่อยากจะแชร์คห.หลังจากที่ไปดูมาสดๆร้อนๆ มาเข้าถึงเนื้อเรื่องกันเลย

ส่วนตัวรู้สึกขัดใจหลายๆอย่างๆ ตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงตอนจบ เข้าใจนะว่ามันเป็นหนัง อาจจะไม่ต้องสมจริงมากไปหมดทุกอย่าง อันนี้ก็พอเข้าใจ เริ่มต้นตอนที่ลูกของบิลลี่กระโดดลงจากรถ ตอนบิลลี่เปิดประตู ออกไม่ได้ทำไมไม่ออกอีกฝั่ง ไอ่คนขับมอไซต์ ถ้ากลัวจริงไม่ยืนดูอยู่ตรงนั้นหรอก ทั้งระเบิด ทั้งดาบ ทั้งปืน บิลลี่เปิดประตูดันไปยังไม่หลบอีก อันนี้รู้สึกขัดใจครั้งที่1ละ

อย่างที่2 ขัดใจตรงที่แม่ค้าขายเตี๋ยว (ไม่รู้ว่าขายเตี๋ยวถูกมั้ยนะ) เห็นวัยรุ่นออกมากันซะขนาดนั้น ยังยืนจัดโต๊ะ ยังจะขายของ ไม่รู้สึกกลัวหรืออะไรเลย ขนาดตีกันอันนี้ก็ไม่รู้ว่าหายไปไหนแล้ว เป็นนี่หลบตั้งแต่เห็นเดินออกมากันละ ไหนจะตอนหลบตำรวจอีก ตอนที่แกล้งตีกันแล้วหลบ

อย่างที่3 ตอนอยู่ในคุก รู้สึกว่าเรื่องมันกระชับมาก แบบมันควรจะมีเรื่องราวมากกว่านี้ ให้รู้แบบความสัมพันธ์ของเพื่อนต่างแก๊งกัน อันนี้ก็คือรวบรัดไปมากๆ ตั้งแต่ตีกับอันธพาล แอบลุ้นว่าจะมีตีกันในคุกอัดไอ่อัลธพาลหน่อย เห็นแล้วปากดีมากๆ แต่นี่ไม่ได้รับผลกรรมอะไรเลย โดนแต่ฝ่ายแก๊งที่โดนทำโทษ

อย่างที่4 ตอนที่อยู่ในคอน หิน เหล็ก ไฟ คนตีกันขนาดนั้นไม่คิดจะหยุดเลยหรอ ตำรวจก็คือแบบไม่ได้มีบทบาทอะไรเลย เหมือนมีก็เหมือนไม่มีทำอะไรไม่ได้เลย ยิ่งเพลงหวาละแวงขึ้น ยิ่งบิ้ว ยิ่งตี แทงกันใหญ่ แต่ส่วนตัวชอบฉากนี้นะ ชอบในความคอนที่ไม่มีใครถือโทรศัพมาถ่ายรูปเหมือนสมัยนี้ที่ ดูคอนผ่านหน้าจอกัน คือมันทำให้รู้สึกเหมือนอยู่คอนจริงๆ ไปฟังเพลง ร้องเพลง อินตามกันไปในยุค90 มองหาเพื่อนหาคนที่ถูกใจกัน แต่สมัยนี้คือคอนผ่านมือถือจริงๆถึงแม้จะอยู่ในคอนก็ตาม รู้สึกเห็นแล้วหงุดหงิดเวลาตาเหลือบไปมอง คหสต.555

สุดท้ายขัดใจตรงที่อยู่ร้านหมูจุ่ม เข้าใจเนื้อเรื่องนะ แต่แบบทำไมไอ่พวกอันธพาลถึงไม่ได้รับผลอะไรเลย เหมือนลอยนวลทำตัวแบบสบาย อยากให้ทำแบบโดนกลับหรืออะไรบ้าง ตั้งแต่อยู่ในคุกละ คือมันควรจะโดนเล่นหรือโดนอะไรหน่อย ตอนอยู่ในโลงแอบคิดให้พีคแบบทั้ง2พวกยกพวกไปตีพวกนั้นกัน แต่ก็ไม่ ไม่ได้เห็นจุดจบของคนพวกนั้นเลย

ส่วนตัวชอบมากๆนะ ให้เรื่องนี้ 9/10 เนื้อเรื่องดี สื่อเรื่องได้ดี แม้จะไม่ค่อยชอบบางฉากก็ตาม บางฉากก็จำไม่ได้เหมือนกัน เหมือนออกโรงมาก็ลืม ชอบภาพ แสง สี เสียง สื่อถึงยุค90จริงๆ ออกเหลืองๆ ถึงแม้จะมึนหัวกับกล้องนิดๆ เวลาวิ่งฟรือตีอะไรกัน แบบจอออกดากๆอยู่แล้ว กล้องสั่นอีก ทำให้แบบมึนๆนิดๆ แต่โดยรวมคือชอบมากๆ มันทำให้รู้สึกคิดถึงในยุคนั้นจริงๆ เพื่อนแท้คือตายแทนกันได้ ยอมกันทุกอย่าง เพื่อนกันมันต้องแบบนี้จริงๆ (แอบคิดถึงตอนส่งเพจเจอด้วย ชอบในความ 90 ที่ไม่ลืมเพจเจอเพราะคือเสน่ของยุคนั้นจริงๆ) ตอนร้องเพลงก็คือชอบมาก สนุกมาก บิลลี่ร้องเพลงกับดาคือสนุกมากๆ ชอบความแสบของแปงด้วย และอีกหลายๆมุม ไม่แปลกใจทำไมรุ่นยุค90ถึงรักสถาบัน รักศักศรีกัน แบบจบไปแล้วก็ยังกลับมาหา มาบริจาคเงิน ส่งลูกส่งหลานเข้าไปเรียน คือมันทำให้เห็นว่าสถาบันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ไม่ใช่แบบทุกวันนี้จ่ายเงินเพื่อจ้างคนมาสอนจบแล้วเพื่อใบจบใบเดียวอะไรแบบนี้อะ มันดูไม่เข้าถึงแก่นแท้ของความรักสถาบันจริงๆ (อันนี้คหสต. เหมือนกันนะ)

หลังจบแล้วทุกคนคิดว่ากันอย่างไร ตกหล่นอย่างไรหรือผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยจริงๆ ก็อย่างที่คนรีวิวกันว่า 30%ตีกัน 70%ดราม่า อันนี้จริงแบบ99% 55555 ยังไงก็แอบรู้สึกว่ามันได้มากกว่านี้ ได้มากกว่านี้จริงๆ มันสุดได้กว่านี้ เหมือนแบบรวบรัดอะไรหลายๆตอนไปหน่อย จริงๆยาวไป2ชมก็ได้ แต่ภาพรวมก็อย่างที่บอก ควรไปดู เด็กยุค90ไม่ควรพลาด เอาจริงๆไม่ควรพลาดการดูเรื่องนี้ เพราะมันให้ข้อคิดหลายอย่างมากๆจริงๆ ความรักของแม่ ความรักของเพื่อน ความรักของสถาบัน ความรักของแฟน สะท้อนสังคมได้หลายมุมมากๆ หนังดีสิ้นปีแนะนำควรดูแบบ100%