เรากับสามีแต่งงานกันมีลูก 2 คน อายุ 5 ขวบ กับ 6 เดือน อาศัยเป็นครอบครัวใหญ่กับพ่อแม่เรา เรากับสามีดูแลรับผิดชอบ ค่าใช้จ่ายในบ้านทุกอย่าง ลูกทั้งสองเราจะจ้างพี่เลี้ยงมาช่วยดูแลโดยมาเช้าเย็นกลับ ทุกๆ วันเราต้องตื่นแต่เช้ามาเตรียมอาหารให้ทุกคนในบ้าน รวมทั้งทำงานบ้านทุกอย่าง ตกตอนเย็นก็ต้องรีบกลับมารับช่วงดูแลลูกต่อก่อนพี่เลี้ยงจะกลับ เราทำแบบนี้มาตลอด จนตอนนี้รู้สึกเหนื่อยมาก เพราะเหมือนร่างกายตัวเองเริ่มส่งสัญญาณเตือนว่ามันไม่ไหว มันอยากพัก เราเลยขอความช่วยเหลือต่กแม่เรา ให้ท่านช่วนแบ่งเบางานบ้านเราบ้าง เล็กๆ น้อยๆ เช่น ล้างจาน กวาดบ้าน ถูบ้านในระหว่างวันที่เราไปงาน ไม่ใช่ปล่อยทิ้งไว้ รอเรามาจัดการตอนเย็น (ซึ่งแม่อยู่บ้านเฉยๆ ไม่ทำอะไร ติดเล่นโทรศัพท์ ทีวี นอนดึก ตื่นสาย ) แต่ท่านก็ยังไม่ช่วยเรานะ จนผ่านมาเราก็เริ่มบ่น อาจจะแรงไปหรือเปล่า เราบ่นว่า ทำไมไม่ช่วยงานบ้านเราบ้าง ไม่รู้สึกบ้างเหรอ ว่าบ้านมันสกปรก อยู่ไปได้ยังไง ไม่ปัดเช็ดถูบ้าง จะรอเรากลับมาทำตอนเย็นตลอดเลยหรือไง แม่แกก็บ่นกลับมาว่า เราเป็นลูกไม่มีสิทธิ์มาใช้งานพ่อแม่มันบาป เราโกรธมากก็เลยพูดจาไม่ดีกลับไป เราบอกว่าเราเหนื่อยมากทั้งหาเงินนอกบ้านและยังต้อง ดูแลทุกคนในบ้าน งานบ้านอีกเยอะแยะ แม่ก็บอกว่าเราเนรคุณ ไม่สำนึกบุญคุณที่ท่านเลี้ยงดูมา ฟังท่านพูดแล้วรู้สีกแย่มากกับสิ่งที่ท่านพูดมา เราอยากแยกครอบครัวออกไป แต่อีกใจก็สงสารท่าน แต่ตอนนี้อยู่ด้วยกันแล้วมันก็ไม่มีความสุข เหมือนมันมีแผลเป็นในใจ เราไม่รู้ว่าจะทำยังไงต้อไปดี
มีปัญหากับแม่ตัวเอง