คุณเคยชอบเพื่อนไหม ?

เรื่องนี้เกิดขึ้นนานมากแล้ว นานมากจริงๆ เริ่มจากแอบชอบเพื่อนในกลุ่มเพื่อนทั้งกลุ่มก็เชียร์อยากให้คบกัน แต่เหตุการ์ณไม่ได้เป็นดังที่หวังไว้ เพราะคนที่เราไปบอกชอบ ปฏิเสธเรามา ตอนนั้นก็คือ คิดแล้วละว่านอกจากจะเสียเค้าไปก็คือเสียเพื่อน และใช่หลังจากนั้นก็แค่เพื่อน ไม่จำเป็นก็ไม่พูดด้วย มีแค่เรื่องงานเรื่องเรียนที่จะตอบเรื่องอื่นไม่ยุ่งไม่แคร์ แต่เราก็ทำเหมือนปกติก็ชอบไปแล้วรักไปแล้วเรียกว่ารักได้เลยละ เพราะทำแบบนี้ทุกปีทุกครั้ง หลายๆคนก็คือแบบ บ้าหรือป่าว โง่ทำอยู่ได้ เค้าเป็นอะไรไม่ว่าจะป่วยร้องไห้เสียใจกลับบ้านแม่ยังไม่มารับ มีเราอยู่ข้างๆเสมอ แต่เค้าไม่เคยเห็นค่าเรา ป่วยก็ยอมวิ่งไปร้านยาซื้อยามาให้กินเช็ดตัวให้ ร้องไห้เสียใจเพราะเพื่อนเสีย เราวิ่งจากอีกอาคารหนึ่งไปหาเค้าเพราะอยากปลอบเรื่องพวกนี้มันเป้นธรรมดาของธรรมชาติ เลิกเรียนก็นั้งรอเป็นเพื่อนเพราะแม่นางเลิกงานหกโมงมันอันตราย ผู้หญิงอยู่คนเดียวยอมโดนด่าที่บ้านเพราะกลัวเธอเป็นอันตราย ถ้าวันไหนต้องกลับเองก็จะไปส่งให้ถึงทีแล้วเราค่อยกลับ อยากได้อะไรก็เก็บเงินซื้อให้ วันวาเลนไทน์ทุกปี จะซื้อของให้ในปีแรกซื้อดอกกุหลาบสีแดงให้แต่ นางชอบดอกกุหลาบขาวดอกใหญ่เลยบอกนางว่างั้นเอางี้ปีหน้าซื้อแล้วจะซื้อให้ทุกปีเป็นสีขาวดอกใหญ่นะ หลังจากนั้นทุกปีดอกกุหลาบสีขาวดอกใหญ่เราจะซื้อมาให้ถ้าปีไหนไมีมีสีขาวหาซื้อไม่ทันจะเป็นสีแดงเป็นช่อๆ ไปให้ แต่เค้าก็รับในฐานะเพื่อน ไม่พูดไม่คุยด้วยเกือบ2-3ปี จน วันหนึ่งเรามีแฟน เหมือนเค้าไว้ใจเห็นว่าเรามีแฟนแล้วเลยเปลี่ยนไปเข้ามาคุยเล่นด้วยกอดแกล้งเหมือนเพื่อนทุกคนจนเราตกใจ คือเราไม่ได้ตัดใจจากเค้าเลยนะจริงๆขนาดมีแฟนอยู่แล้ว ก็ไม่ได้ทำเหมือนตอนที่ทำให้นางและยังทำทุกอย่างที่สัญญากับนางมาเสมอ การกะทำของนางหลังจากเรามีแฟนอะมันแตกต่างมากเลยมากจนเราคิดไปเองว่าหรือเค้ามีใจให้เราแล้ว จนวันหนึ่งเราเลิกกับแฟนเราไม่ได้รู้สึกเสียใจหรือโหยหาความรักต่อ แต่กลับเป็นว่านางทักมาหาเรา พูดคุยกันสนุกสนาน เราไม่อยากจะบอกรักนางอีกรอบกลัวครั้งนี้อาจเสียเค้าไปจริงๆ 5 ปี ที่แอบหวังแอบดูเค้ามาโดยตลอด เค้ามีอะไรไม่สบายใจเค้าก็ปรึกษาเรา และเราก็พร้อมและสบายใจที่จะให้คำปรีกษา เราไม่อยากให้เค้าเสียใจหรือว่าเก็บไปคิดคนเดียวมีอะไรก็ให้บอกถึงตัวจะห่างกันแต่เราพร้อมที่จะไปหา 5 ปีที่ผ่านมาคือ ไม่เคยไม่เคยหมดรักลงเลยแต่ก็ไม่ได้ปิดกั้นตัวเองที่จะหารักใหม่เสมอไม่มีใครมาแทนที่นางได้ และจะไม่เอาใครมาเทียบกับนาง เราทำทุกอย่างเค้าบอกเราไม่ได้เรื่องเรียนไม่เก่งเราก็พยายามทำให้ตัวเองตั้งใจเรียนให้มากที่สุด ตอนนั้นเรามองว่าเราอ้วนเราเลยออกกำลังกายบ้าออกมากด้วยออกวันนึ่ง1-2ชมต่อวันออกงานวิ่งเพื่อให้เค้าเห็นคุณค่า แต่ไม่เลยไม่เลยจริงๆ แล้วนางก็ไม่มีใครเลยนะจนกะทั้งเมื่อวาลขึ้นคบกับคนๆนึงหัวหน้าห้องจ้า งงๆอยู่เหมือนกันว่าไปคบกันได้ไง ก็คือตื่นมารู้เรื่องก็ซึมเป็นหมาจนถึงตอนนี้ หลายคนก็บอกรักแรกก็งี้ละ ได้แค่ชอบแต่คบไม่ได้ นั้นละนะ โลกหมุนให้เรามาเจอกัน แต่ไม่ได้ให้เราคบกัน เศร้าแท้ วันนี้ก็มาแชร์ประการณ์สั้นๆให้ฟังครับ แล้วเพื่อนๆเคยเป็นแบบผมบ้างไหม มาแชร์ประสบการณ์กันครับ 5-6ปีก็คือตั้งแต่ม.ต้นจนถึงปัจจุบัน