เพื่อนในกลุ่มเรามี 10 คนค่ะเพื่อนที่สนิทจริงๆมี 3 และก็ค่อยๆลดมาเหลืออ1 ปัจจุบันเหลือตัวคนเดียว....(โดยไม่ทราบสาเหตุ)
ความรู้สึกเราตอนนี้คือทั้งน้อยใจและค้างคา ว่าเพราะอะไรทำไมถึงไม่มีใครคุยกับเราเลยเราเหมือนจะโดนเพื่อนในกลุ่มเมินด้วยซ้ำ และมีอยู่หลายครั้งมากที่เรารู้สึกอึดอัดและอาสาที่จะออกจากกลุ่มเองแต่เพื่อนก็ยังจะรั้งเราไว้ ทำไม...ทำไมเพื่อนต้องรั้งเราไว้ทั้งๆที่เพื่อนไม่เคยไม่ใส่เราไม่คุยกับเราเลย เราชวนคุยเพื่อนก็เมินเวลาคุยในแชทกลุ่มเราก็ไม่สามารถเข้าไปแทรกบทสนทนาเขาได้ ยิ่งเราเปลี่ยนที่เรียนอีกบทสนทนาก็เลยแทบจะไม่มี แต่เข้าใจส่วนนึงเราก็ผิดผิดตรงที่เราเข้าสังคมไม่เป็นทุกวันนี้แทบจะเป็นใบ้เหมือนปากถูกปิดผนึกไว้ คุยคนเดียวได้ก็ถือว่าเก่งแล้ว //อยู่คนเดียวได้นะแต่
โครตเหงา
ปล.ที่ว่ายุคนเดียวคือยุคนเดียวจริงๆนะไม่ได้ยุกับใครเลยแม้กระทั่งพ่อแม่ (เหมือนเด็กขาดความอุบอุ่นสัสๆ)
***สรุป*** ทำไมเพื่อนยังรั้งเราไว้ในกลุ่มทั้งๆที่ไม่คุยอะไรกันเลยเหมือนอากาศธาตุ
- จริงๆเราไม่ควรคิดมากเลยนะแต่ก็อดคิดไม่ได้เราพยายามเข้าใจเพื่อนหมดทุกอย่าง แต่ก็ไม่ได้หวังให้เพื่อนเข้าใจเราหรอก
///แค่น้อยใจเล่นๆงับ10ปีเดี๋ยวก็หายมันเป็นอาการของคนอยู่คนเดียวเพราะอยู่คนเดียวมันจะมีเวลายุกับตัวเองเยอะทำให้คิดมาก ถ้าใครมีเรื่องเศร้าๆหรือรุนแรงมากๆก็อาจจะฆ่าตัวตายได่เรยนะงับ จริงเราก็มีความคิดที่จะตายนะแต่เรามันบ้า+ปัญญาอ่อน+ขก.+ยังเรียนไม่จบ+ยังไม่มีงานทำ+รอดูนายกลาออก+รอประเทศเจริญ เรยยังตายไม่ได้
--//ใครตอบได้ก็ตอบนะงับถ้าตอบไม่ได้ก็คุยเล่นกันก็ได้ (เหงา) อยากระบายอะไรก็ระบายมาได้เลยนะงับยินดีรับฟังและขอบคุณทุกคนที่รับฟังและตอบคำถามล่วงหน้านะงับ
(รักทุกคนยินดีที่เกิดมาร่วมโลกเดียวกัน)**ยกเว้น่เรื่องการเมืองนะงับเผด็จการไม่ควรให้อภัยจริงๆสลิ่มที่มีเวลาว่างก็ควรเปิดโลกศึกษาการเมืองประวัติศาสตร์เยอะๆนะงับไม่มีอะไรสายเกินไปนะงับขนาดไปรร.สายครูยังให้เข้ารร.ไปเรียนเลย//สู้ๆต่อไปกับการปกครองที่ห่วยแตกนี้นะค้าบบบ)
ควรทำยังไงต่อดีคะ
ความรู้สึกเราตอนนี้คือทั้งน้อยใจและค้างคา ว่าเพราะอะไรทำไมถึงไม่มีใครคุยกับเราเลยเราเหมือนจะโดนเพื่อนในกลุ่มเมินด้วยซ้ำ และมีอยู่หลายครั้งมากที่เรารู้สึกอึดอัดและอาสาที่จะออกจากกลุ่มเองแต่เพื่อนก็ยังจะรั้งเราไว้ ทำไม...ทำไมเพื่อนต้องรั้งเราไว้ทั้งๆที่เพื่อนไม่เคยไม่ใส่เราไม่คุยกับเราเลย เราชวนคุยเพื่อนก็เมินเวลาคุยในแชทกลุ่มเราก็ไม่สามารถเข้าไปแทรกบทสนทนาเขาได้ ยิ่งเราเปลี่ยนที่เรียนอีกบทสนทนาก็เลยแทบจะไม่มี แต่เข้าใจส่วนนึงเราก็ผิดผิดตรงที่เราเข้าสังคมไม่เป็นทุกวันนี้แทบจะเป็นใบ้เหมือนปากถูกปิดผนึกไว้ คุยคนเดียวได้ก็ถือว่าเก่งแล้ว //อยู่คนเดียวได้นะแต่
ปล.ที่ว่ายุคนเดียวคือยุคนเดียวจริงๆนะไม่ได้ยุกับใครเลยแม้กระทั่งพ่อแม่ (เหมือนเด็กขาดความอุบอุ่นสัสๆ)
***สรุป*** ทำไมเพื่อนยังรั้งเราไว้ในกลุ่มทั้งๆที่ไม่คุยอะไรกันเลยเหมือนอากาศธาตุ
- จริงๆเราไม่ควรคิดมากเลยนะแต่ก็อดคิดไม่ได้เราพยายามเข้าใจเพื่อนหมดทุกอย่าง แต่ก็ไม่ได้หวังให้เพื่อนเข้าใจเราหรอก
///แค่น้อยใจเล่นๆงับ10ปีเดี๋ยวก็หายมันเป็นอาการของคนอยู่คนเดียวเพราะอยู่คนเดียวมันจะมีเวลายุกับตัวเองเยอะทำให้คิดมาก ถ้าใครมีเรื่องเศร้าๆหรือรุนแรงมากๆก็อาจจะฆ่าตัวตายได่เรยนะงับ จริงเราก็มีความคิดที่จะตายนะแต่เรามันบ้า+ปัญญาอ่อน+ขก.+ยังเรียนไม่จบ+ยังไม่มีงานทำ+รอดูนายกลาออก+รอประเทศเจริญ เรยยังตายไม่ได้
--//ใครตอบได้ก็ตอบนะงับถ้าตอบไม่ได้ก็คุยเล่นกันก็ได้ (เหงา) อยากระบายอะไรก็ระบายมาได้เลยนะงับยินดีรับฟังและขอบคุณทุกคนที่รับฟังและตอบคำถามล่วงหน้านะงับ
(รักทุกคนยินดีที่เกิดมาร่วมโลกเดียวกัน)**ยกเว้น่เรื่องการเมืองนะงับเผด็จการไม่ควรให้อภัยจริงๆสลิ่มที่มีเวลาว่างก็ควรเปิดโลกศึกษาการเมืองประวัติศาสตร์เยอะๆนะงับไม่มีอะไรสายเกินไปนะงับขนาดไปรร.สายครูยังให้เข้ารร.ไปเรียนเลย//สู้ๆต่อไปกับการปกครองที่ห่วยแตกนี้นะค้าบบบ)