POSTHUMOUS (16)

บทที่ 1 หน้าทอง เสียงระนาดเอกรัวนำทำนองเพลงเชิดดังก้องไปทั่วโรงละครซ้อม ตามด้วยเสียงปี่พาทย์ที่โหยหวนบาดลึก ร่างอรชรในชุดซ้อมสีขาวสะอาดตากำลังย่อเข่า จีบนิ้ว และวาดวงแขนด้วยท่วงท่าที่อ่อนช้อยแต่งามสง

ให้นักเรียนแต่งร่ายสุภาพหัวข้อฉันคือผู้ให้ แบบช่วยเหลือเพื่อนนักเรียน โดยบังคับในบทต้องประกอบด้วยชื่อชนัญชิดาและห้าทับสาม ต้องปิดท้ายด้วยโคลงสองสุภาพ