ฉันควรทำยังไงต่อไปดีเดินหน้าต่อกับคนไหนเลือกเป็นเพื่อนกับใครดี

เล่าก่อนนะคะฉันแอบชอบเพื่อนคนนึงอยู่ แต่ตอนนี้ไม่เรียกว่าแอบแล้วเพราะเขารู้แล้ว ฉันแอบชอบเขามาประมาณ3เดือนคนอื่นมองออกหมดแต่เขาไม่รู้พอเข้าเดือนที่4ฉันเลยตัดสินใจบอกไปเลยเพราะฉันเมาแต่ตอนนี้รวมๆชอบมาก็5เกือบ6เดือนแล้วค่ะ ช่วง3เดือนแรกที่ฉันชอบเขาเกิดจากการที่ฉันเลิกคุยกับคนคุยที่กำลังจะคบกันเพราะว่ามันถึงจุดที่ว่าต่างคนต่างไม่อยากมีใคร(หรอ) ฉันคุยกับเขาในฐานะเพื่อนค่ะแบบเขาเป็นเพื่อนสนิทของเพื่อนรักฉันและเราเคยเจอกันตามงานวันเกิดเพื่อนๆและฉันเคยเชียร์เขาให้เพื่อนอีกคนของฉัน มาวันแรกเราก็โทรคุยกันพิมพ์แบบน้อยมากเพราะฉันขี้เกียจเราโทรกันบ่อยเกือบทุกวันในฐานะเพื่อนเพราะฉันก็มีคนคุยคนใหม่เข้ามาเรื่อยๆจนถึงวันนึงที่เราไม่คุยกันฉันก็เริ่มรู้สึกแปลกๆเลยต้องหาคนอื่น(คนคุย)มาโทรเป็นเพื่อน คุยไปสักพักรู้สึกว่ามันไม่ใช่ก็เปลี่ยนคนโทร จนเพื่อนสนิทของฉันว่าฉันว่ามันจะมากเกินไปแล้วนะวันนึงโทรเปลี่ยนคนไม่ซ้ำหน้า(ใช่ค่ะฉันโทรวันละประมาณ2-3คนพอรู้สึกไม่อยากคุยแล้วก็เปลี่ยน แล้วเปลี่ยนคนทุกวันจนเพื่อนเอือม) จนมันห้ามแบบพอแล้วจะคุยก็เลือกเป็นตัวเป็นตนสงสารคนอื่นเขา พอฉันได้ยินคำพูดของเพื่อนสนิทแบบนี้เลยกลับมานั่งคิดว่ามันก็จริงนะทำไมคุยกับใครก็ไม่เห็นมีความสุขแล้วก็สนุกเหมือนเขาเลย ที่เขาหายไปเพราะเขามีคนคุยค่ะฉันรู้ดีเลยไม่อยากตามเลยเลือกที่จะพยายามหาคนโทรคุยแทนแต่บทสรุปคือไม่มีใครแทนได้เลยฉันเลยรู้ตัวเองแล้วว่าชอบเขาใช่ฉันชอบเขามันเกิดขึ้นตอนไหนไม่รู้แต่ชอบไปแล้วเสียเพื่อนแน่ถ้ามีคนรู้  แล้วรออะไรละคะก็เก็บความลับเข้าก้นบึ้งเลยสิจะได้ไม่มีใครรู้ ฉันก็ยังทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ(โทรกับหลายๆคน)จนได้ประมาณ2อาทิตย์ เขาลงสตอรี่เศร้าฉันเลยตอบกลับไงแบบเป็นไรวัยรุ่นสักพักเขาก็โทรมาฉันตกใจมากแต่ก็ตื้นตันจัดฉันก็ถามเขาเป็นไรเขาก็เล่าให้ฟังหมดเลยว่าคนคุยที่คุยกันมา3เดือนบล็อกแชทเขา(เอ้าเวรละคุยกันมา3เดือนก็พอๆกับฉันเลยอ่ะดิสภาพอึ้งไปหนึ่งละ)ฉันก็ปลอบแล้วก็คุยกับไปตามปกติจนสักพักเขาบอกว่าคนคุยปลดบล็อกแล้วฉันที่นั่งฟังทุกคำพูดของเขาก็บอกให้ไปคุยกับก่อนไปปรับความเข้าใจกัน เขาก็บอกโทรเคงั้นเดี๋ยวจะโทรหาใหม่(ฉันรู้ดีว่าไม่มีทางแล้วเพราะทุกครั้งที่เขาจะหายหรือไม่มีการติดต่อกันอีกเขาจะบอกเดี๋ยวโทรไปละก็หายไปเลย) สุดท้ายฉันก็กลับไปเป็นเหมือนเดิมอีกประมาณ4-5วันจนเพื่อนสนิทที่อยู่ด้วยกันทุกวันของฉันดูออกว่าฉันชอบเขาเรานั่งจับเข่าคุยกันว่ามันเป็นยังไงฉันเลยบอกให้ฟังทั้งหมด(เพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนที่อยู่กับฉันทุกวันไปไหนมาไหนด้วยกันตัวติดกันทุกวันเลยยากที่จะปิดบังละอีกอยากมันก็เป็นเพื่อนสนิทกับเขาคนนั้นที่ฉันชอบที่ฉันได้คุยกับเขาก็เป็นเพราะมันด้วย มัน2คนสนิทกันแบบที่โทรคุยกันได้ตลอดแบบเป็นเพื่อนที่สนิทกันมานานมีอะไรก็บอกกัน) เพื่อนฉันเลยโทรหาเขาแบบปกติถามเลยว่าแบบมีคนคุยยังเขาตอบมาว่าเลิกคุยไปแล้วเมื่อเช้า เอ้ารออะไรละคะเป็นใจขนาดนี้นัดค่ะนัดกันออกไปเที่ยวข้างนอกเลย เขาก็ตกลงเพื่อนก็นัดเขาล่ะก็เพื่อนอีกคนนึงให้ไปกันเป็นคู่ วันนั้นฉันไปไหว้พระตรีมูรติค่ะ เป็นวันที่ได้ใช้เวลากันอยู่2คนแบบตัวติดกันไปไหนไปกันมีความสุขมากตอนกลับเขาไม่อยากกลับด้วยอยากเที่ยวด้วยกันต่อโคตรใจชื้นเลยหลังจากนั้นเราก็ออกไปดูหนังกันบ่อยมากค่ะแบบว่าวันละ2เรื่องในโรงก็นั่งคู่กัน(ด้วยสถานการณ์โควิดโรงหนังเลยให้นั่งกันเป็นคู่ๆแล้วมีที่กั้นโคตรส่วนตัวอ่ะ)แล้วแบบออกเกือบทุกอาทิตย์ใช้เวลาด้วยกันบ่อยแบบเริ่มกอดกันเริ่มจับมือกันอะไรแบบนี้อยู่ในช่วงปลายเดือนที่3เยอะมากฉันว่าดูหนังวันนี้จะบอกความรู้สึกกับเขาแต่พอเอาเข้าจริงกลับได้แต่นั่งมองหน้าเขาที่นอนอยู่ตรงอกเรามองแล้วก็คิดว่าที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ก็มีความสุขดีหนิถ้าบอกไปแล้วเสียเพื่อนนี่จะไม่ได้เจอกันไปอีกนานเลยนะสุดท้ายเราก็นั่งกลั้นร้องไห้เพราะเขาซุกอกเราอยู่เดี๋ยวเขาตื่นพอตอนเย็นฉันก็ซื้อเค้กไปให้เขาไปเซอร์ไพรส์เพราะว่าเป็นวันเกิดเขาแล้วตั้งใจเก็บช่วงเวลาเหล่านี้เอาไว้เป็นความทรงจำก่อนที่จะเดินออกมาเพราะก่อนหน้านี้ก็เจ็บเพราะเขาบ่อยจากการที่เขาไม่รู้ว่าเราชอบเลยจะไปคุยกับใครก็ได้แล้วเราต้องรับรู้ตลอดตามภาษาเพื่อนแต่ล่าสุดนี่คุยกับคนใกล้ตัวเรามากเราเลยหลีกออกมาจะดีกว่าหลังจากวันนั้นฉันก็หายไปจากเขาเลยได้ประมาณอาทิตย์นึงตอนนี้เข้าเดือนที่4แล้วเพื่อนๆนัดกันแล้วเรากับเขาก็ต้องเจอกันวันนี้ฉันตัดสินใจที่จะบอกความรู้สึกเพราะไงก็คงไม่ได้คุยกันแล้วที่ผ่านมาเราหายไปเขาก็ไม่ได้ตามนะก็คงจบแล้วจริงๆหล่ะ วันนั้นฉันเลยรวบรวมความกล้าบอกไป(เมาเเหละเลยกล้ามาก)เขาก็บอกว่าไม่เสียเพื่อนหรอกแต่เข้ามาแบบเพื่อนก็จะเพื่อนเสมอ โอ้ยหลังจากนั้นก็นอนร้อไหไปเลยสิคะรออะไรพูดกันขนาดนี้เขาก็นอนกอดฉันนะคะส่วนฉันนอนร้องไห้เอารางวันชนะเลิศไปเลยร้องไป3ชั่วโมงเต็มไม่มีพักตานี่โคตรตุ่ยแบบใจเหลวเป๋วจัดเลย หลังจากนั้นฉันแบบโคตยอมแพ้ปล่อยเขาไปเลยแบบพยายามสุดหัวใจมากที่จะออกมาจากตัวเขาจนมีวันนึงคิดถึงเขามาก(เมาอีกแล้ว)เลยทักไปแค่ทำไรอยู่เขาก็ตอบมาว่านั่งเล่นเราแค่อยากรู้แค่นี้เลยตอบว่าเคละก็จบไม่จบคือเขาโทรมาเราก็พูดทุกอย่างว่าเหนื่อยมากที่พยายามออกมาจากเขาจนเราขอตัดเพื่อนกับเขาแล้วบอกว่าจะบล็อกเฟสบล็อกทุกอย่างงเราจะไม่ต้องมาเจอกันอีกแล้วฉันบอกว่าวางแล้วนะ เขาบอกวางเจอกันหน้าบ้านก็ไม่กล้าวางเลยกลัวเขาเอาจริงฉันบอกจะวางละบล็อกเฟสเขาก็บอกเขามีช่องทางอื่นฉันบอกเราจะไม่มีวันได้เจอกันอีกเขาก็บอกได้เจอแน่ไม่วันนี้ก็พรุ่งนี้ไม่อาทิตย์นี้ก็อาทิตย์หน้าไม่ก็เดือนหน้าปีหน้าชาติหน้าฉับแบบอะไรวะฉันบอกปล่อยฉันไปเถอะฉันไม่อยากเป็นเพื่อนกับเขาแล้วเพื่อนเขาก็ตั้งเยอะแยะเสียฉันไปสักคนชีวิตเขาคงไม่เป็นไรหรอกสักพักเขาก็เงียบแล้วพูดขึ้นมาว่า กูไม่ให้ไปกูเสียไปไม่ได้ต้องอยู่กับกูเป็นเพื่อนรักกู โอ้ยคนฟังก็ตายไปเลยค่ะร้องไห้หนักกว่าเดิมอีกพูดมาขนาดนี้เอาอะไรมามูฟถามจริงสภาพสุดท้ายก็ไม่ได้วางแต่ไม่ได้พูดอะไรเงียบไปเลยทั้งคู่นิ่งกันหมด หลังจากวันนั้นฉันหายของจริงบล็อกด้วยรอไรเงียบไม่มีการติดต่อใดๆทั้งคู่แต่เหมือนฟ้ากลั่นแกล้ง2วันจากนั้นฉันอยากดูหนังเลยไปดูกับเพื่อนสนิทของฉัน2คนก่อนที่จะรูดเอ็มพาสพูดว่าถ้าเป็นชื่อเขาขึ้นมานี่ร้องไห้เลยนะอุส่าหนีมาแล้ว(ปกติไปดูหนังด้วยกันใช้เอ็มพาสทั้งคู่รูดเสร็จก็จะงงๆสลับกันบ่อยแต่เพราะดูด้วยกันตลอดเลยไม่ซีเรียสเดี๋ยวดูกันใหม่ค่อยคืนกันงี้)พอรูดปุ๊บขึ้นชื่อเขาปั๊บขาแทบทรุดโอ้ยนี่หนีมาแล้วนะยังเจออีกอ่อสุดท้ายเพื่อนก็โทรหาเขาให้พรุ่งนี้เอามาเปลี่ยนกันหน่อย เอาล่ะเพื่อนทุกคนรวมหัวกันให้เขาเอามาให้แล้วดูหนังกับฉันโคตรอึดอัดแต่ก็โคตรมีความสุขเพราะเขายังทำตัวเหมือนเดิมยังกอดยังซุกเหมือนเดิมแล้วดูหนังจบก็กลับไปบ้านเพื่อนแบบไปกินเบียร์วันนั้นเป็นวันที่เราจูบกันไม่ใช่แค่รอบเดียวแต่เป็น10แต่สถานะเพื่อนกันนะหลังจากนั้นเราก็ทำตัวแบบนี้กันตลอดคือเจอกันก็ทำตัวแบบแฟนกลับบ้านก็ไม่ได้คุยกันเลยแชทไม่มีการขยับไม่มีการทักหรืออะไรทั้งสิ้นแต่พอมาเจอกันมาดูหนังกันก็ทำตัวเหมือนเดิมกอดกันจูบกันนอนดูนั้นนี่ในแอเรียเดียวกันตัวติดกันความสัมพันธ์ที่มีชื่อเรียกว่าเพื่อมีไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ว่าไปถึงไหนๆกันแล้วแต่คนที่ไม่รู้ก็มองเป็นแค่เพื่อนก็เพื่อนปกติตลอดเวลาที่อยู่ในความสัมพันธ์นี้ฉันก็มีคนคุยตลอดแต่ไม่จริงจังกับใครเลยเพราะทั้งใจให้เขาคนเดียวและฉันรับรู้ตลอดว่าเขามีใครเข้ามาคุยเยอะแยะฉันยอมรับว่าเสียใจแต่ทำอะไรไม่ได้เลยก็ปล่อยผ่านตลอด จนวันนึงฉันมีคนเข้ามาเขรน่ารักเขาดีเขาโอเคทุกอย่างแต่เขานิสัยเหมือนคนที่ฉันชอบเลยทำให้เกิดเดจาวูบ่อยครั้งใจการคุยแต่ฉันรู้สึกโอเคกับคนนี้มากเลยตัดสินใจจริงจังกับคนนี้สรุปเขา2คเป็นเพื่อนสนิทกันอยากจะกรี๊ดมันแบบอะไรวะเนี่ยฉันก็เห็นแก่ตัวนะยอมรับฉันก็คุยกับคนนี้ต่อแล้วก็ยังชอบเขาต่อยังไปดูหนังกับเขาและก็ตอบแชทคนนี้ให้เขาเห็นเลยยังนอนกอดเขายังจูบเขาแต่ก็ยังโทรคุยไปเดินตลาดกับเพื่อนเขาจนมาวันนึงฉันได้ไปใช้เวลาอยู่กับคนคุยคนนั้นทั้งวันฉันกลับรู้สึกคิดถึงเเขาคนที่ฉันชอบมันแบบแปลกไปหมดทุกอย่างถามตัวเองเสมอว่าเอาไงต่อแบบนี้ใช่อ่อดีแล้วหรอแต่ก็มีความสุขนะเขาอบอุ่นนะมากกว่าคนที่เราชอบแต่เรากับชอบความอบอุ่นของคนที่เราชอบมากกว่าผ่านวันนั้นเราก็ไปดูหนังกับคนที่เราชอบอีกแต่ฉันกับไม่กล้าทำอะไรเหมือนเดิมแล้วแค่พิงไหล่กันเฉยๆหลังจากนั้นไปต่อกันบ้านเพื่อนเหมือนเดิมรอบนี้ไม่ได้ทำอะไรฉันนอนมองหน้าเขาที่เขาหลับแล้วฉันก็ร้องไห้แบบโคตรรู้สึกผิดฉันเลยสะกิดเขาละขอกอดหน่อยเราก็นอนกอดกันหลับไปจนเย็นเลยฉันแบบรู้ตัวเองว่ารักคนนี้อยากอยู่กับคนนี้แต่อีกคนเขาก็ดีนะละดูพยายามกับฉันมากด้วยฉันเริ่มปลีกตัวออกจากทั้ง2คนเพราะเขาสนิทกันละกลัวคนที่ฉันชอบรู้ด้วยมันจะดูเลวร้ายขึ้นมาทันที สรุปแล้วเราควรทำยังไงดีคะเลือกคนที่เขาอยู่เฉยๆก็ทำให้เรายิ้มหรือคนที่พยายามทำให้เรายิ้มดีคะ