สวัสดีครับ จริงๆ ผมเคยตั้งกระทู้แนวนี้แล้ว แต่ว่ายังไม่เคลียร์เท่าไหร่ เลยอยากขอถามๆ ความเห็นอีกรอบครับ
เรื่องมีอยู่ว่า ผมกับน้องชาย ไม่ถูกกันจริงๆ แต่ก็ยังอยู่บ้านเดียวกัน แต่มองหน้ากันไม่ค่อยติดละครับ จะอยู่ร่วมกันยังไงดี เรื่องมีอยู่ว่า
-------------------------------------------
เวลาผ่านมาประมาณเกิน 5 ปีละครับ น้องชายเป็นคนอารมณ์ร้อน นิสัยประมาณว่า ถ้าได้ขึ้นเสียงตะคอกใส่ใคร จะรู้สึกว่าตัวเองมี power เก่งเลิศเลอ อะไรประมาณนั้น ในบ้าน น้องชายเป็นคนที่อารมณ์ร้อน เอาแต่ใจ และไม่มีเหตุผลที่สุดแล้วครับ สามารถเถียงให้เรื่องที่ดูไม่มีเหตุผล ให้กลายเป็นเรื่องคอขาดบาดตายได้ เช่น ทำไมคนในบ้านต้องยกทีวีให้เค้าดู ถ้าเค้าจะดู สามารถขึ้นเสียง ตวาดให้ทุกคนในบ้านเงียบได้
ส่วนผมเป็นพวกตรรกะสูง เป็นเหตุเป็นผลสูง อะไรที่ไม่ถูกผมก็จะบอกว่าไม่ถูก อะไรถูกผมก็จะบอกว่าถูก แต่เป็นคนหลบปัญหา ไม่ค่อยพูด
ทีนี้เวลามีเรื่องที่ผมดูแล้วว่าไม่มีเหตุผล ผมก็มักจะแย้ง แต่ด้วยการที่น้องเค้ามักจะโชว์ power อะไรที่เถียงคนอื่นชนะ เอาหมดทุกเรื่อง ก็เลยเวลาที่มีการเถียงกัน เค้ามักจะเป็นฝ่ายขึ้นเสียงไม่หยุด จนผมต้องหยุดทุกครั้ง
และแล้วมันก็สะสมมา เพราะว่า การเถียงกันไม่ว่าเรื่องไหน ถ้าผมไม่เป็นฝ่ายหยุด เรื่องจะบานปลาย แล้วแม่ชอบเหมือนผลักดันนิสัยนี้ให้น้อง คือชอบบอกว่า ให้เรา ก็ยอมๆ เค้าไป จะเถียงกันทำไมพี่น้อง เราเป็นคนโต อะไรยอมได้ก็ต้องยอม เถียงกันแบบนี้แม่เสียใจนะ แล้วเราก็รู้สึกผิดตลอด ทำให้เราเป็นฝ่ายหยุดตลอด
แต่น้องเค้าไม่ได้คิดแบบนั้น เค้าคิดว่าเป็นเพราะเค้าเก่ง เค้าเลยชนะ แล้วมันเริ่มกลายเป็นว่า น้องเค้ามักจะข่มผม แขวะผมทุกเรื่อง พูดจาเหมือนผมเป็นหมาตัวนึง เคยดูหนังไทยมั้ยครับ แบบตัวร้ายที่อยู่ต่อหน้ากับคนอื่น แล้วพูดแขวะเราให้คนอื่นฟังทั้งๆ ที่เรายืนอยู่ตรงนั้น "ปล่อยให้มันไปตายเอง" "เรื่องอะไรต้องไปให้มัน" ตัวอย่างประโยค ถามว่าผมได้ยิน ผมเถียงอะไรได้มั้ย ไม่ได้ครับ พอผมเถียง น้องจะบอกว่าอะไรรู้มั้ย "โตเป็นควายจิตใจ
อ่อนแอ ทนคำด่าไม่ได้"
ผมคิดว่า ที่เป็นแบบนี้ เพราะการทะเลาะกันทุกครั้ง ผมจะเป็นฝ่ายหนี เลี่ยงปัญหา เพราะมีปัญหาที แม่มาเป็นตัวกลางแล้วบอกให้ผมหยุดเสมอ แล้วอีกอย่าง น้องเค้าทำงานเงินเดือนเยอะกว่าผมมาก เยอะกว่าทุกคน ก็เลยคิดไปมั้ง ว่า เค้าเก่งมากที่สุดในบ้าน จะทำอะไรก็ได้ทุกคนต้องยอม แต่ที่คนอื่นคุยกับน้องได้ เพราะเค้าทีเล่นทีจริงกับน้องได้ แต่ผมไม่ ผมไม่ได้ชอบคุยเล่นมากมาย จริงๆ ก็คุยเล่นแหละ แต่พอเป็นเรื่องเหตุผล ตรรกะ ผมก็ไม่เล่นนะ
แล้วตอนนี้อยู่บ้านเดียวกันอยู่ น้องก็เกริ่นกับแม่แล้วว่า ทีเล่นทีจริงนะ บอกว่า แม่ต้องยกสมบัติให้เค้าทั้งหมด อย่าให้ใคร พอพี่สาวบอกว่า น้องก็เอาเงินไป ให้ผมเอาบ้านไป น้องก็สวนว่า "ทำไมต้องไปยกให้มัน" ผมก็นั่งอยู่ตรงนั้นนะ แต่ไม่ได้พูดอะไร เห็นแววแล้ว ตอนแบ่งมรดก มีปัญหาแน่แบบนี้
นอนห้องเดียวกันอยู่ แต่พื้นที่ห้องทั้งหมดก็เป็นของน้องทางพฤตินัย คือเค้าเล่นวางของทุกอย่างทุกพื้นที่ ยกเว้นที่บริเวณเตียงส่วนของผม ก็คือผมได้แค่นอนแหละ วางของไม่ได้ พูดไม่ได้ด้วยนะ เดี๋ยวทะเลาะกัน เลยต้องยอมกันไปแบบนี้ ตู้เสื้อผ้าเอย ของกินเอย รถเอย ที่นั่งในบ้านเอย โดนหมดทุกเรื่อง
ข้าวของใช้ของน้อง ผมแตะไม่ได้เลย แต่ของใช้ของผม เค้าแตะได้ใช้ได้ แล้วเวลาน้องเค้าใช้ของ ผมจะมาใช้ตอนนั้นไม่ได้ด้วยนะ ก็คือถ้าน้องผมทำอะไร ผมต้องยอม ยอมไปทำอย่างอื่นแทน ไม่งั้นมีทะเลาะทุกครั้ง เพราะน้องเค้าไม่เคยยอมผมแม้แต่เรื่องเดียว
ถามว่าอึดอัดมั้ย อึดอัดมาก อยู่ไปก็ไม่สามารถพูดเหตุผล ไม่สามารถเถียงอะไรได้ วันดีคืนนี้ก็ลุกขึ้นมาพูดแขวะ มาด่าผมนู่นนี่เหมือนผมเป็นหมาตัวนึง ยิ่งไม่พูดตอบโต้ก็ยิ่งโดนข่ม แต่พอพูดก็มีปัญหาจากแม่แทน สถานการณ์แบบนี้ผมควรทำไงดี รีบๆ ย้ายออกจากบ้านไป เรื่องทรัพย์สมบัติทางบ้านไม่ต้องคิดเอาอะไรทั้งนั้น ใครอยากได้อะไรอยากทำอะไรก็เอาไปให้หมดเลย จะดีมั้ย เบื่อสถานการณ์แบบนี้มาก
แต่ว่าตอนนี้ผมก็เอาเรื่องนี้มาผลักดันตัวเองให้ทำยังไงก็ได้ ทำให้หน้าที่การงานการเงินดีขึ้นจนนำหน้าน้องให้ได้ ก็ถือว่าเป็นเป้าหมายที่ทำให้ผมฮึดสู้ต่อไปได้เรื่อยๆ อยู่
ตัดพี่ตัดน้องดีมั้ย?
เรื่องมีอยู่ว่า ผมกับน้องชาย ไม่ถูกกันจริงๆ แต่ก็ยังอยู่บ้านเดียวกัน แต่มองหน้ากันไม่ค่อยติดละครับ จะอยู่ร่วมกันยังไงดี เรื่องมีอยู่ว่า
-------------------------------------------
เวลาผ่านมาประมาณเกิน 5 ปีละครับ น้องชายเป็นคนอารมณ์ร้อน นิสัยประมาณว่า ถ้าได้ขึ้นเสียงตะคอกใส่ใคร จะรู้สึกว่าตัวเองมี power เก่งเลิศเลอ อะไรประมาณนั้น ในบ้าน น้องชายเป็นคนที่อารมณ์ร้อน เอาแต่ใจ และไม่มีเหตุผลที่สุดแล้วครับ สามารถเถียงให้เรื่องที่ดูไม่มีเหตุผล ให้กลายเป็นเรื่องคอขาดบาดตายได้ เช่น ทำไมคนในบ้านต้องยกทีวีให้เค้าดู ถ้าเค้าจะดู สามารถขึ้นเสียง ตวาดให้ทุกคนในบ้านเงียบได้
ส่วนผมเป็นพวกตรรกะสูง เป็นเหตุเป็นผลสูง อะไรที่ไม่ถูกผมก็จะบอกว่าไม่ถูก อะไรถูกผมก็จะบอกว่าถูก แต่เป็นคนหลบปัญหา ไม่ค่อยพูด
ทีนี้เวลามีเรื่องที่ผมดูแล้วว่าไม่มีเหตุผล ผมก็มักจะแย้ง แต่ด้วยการที่น้องเค้ามักจะโชว์ power อะไรที่เถียงคนอื่นชนะ เอาหมดทุกเรื่อง ก็เลยเวลาที่มีการเถียงกัน เค้ามักจะเป็นฝ่ายขึ้นเสียงไม่หยุด จนผมต้องหยุดทุกครั้ง
และแล้วมันก็สะสมมา เพราะว่า การเถียงกันไม่ว่าเรื่องไหน ถ้าผมไม่เป็นฝ่ายหยุด เรื่องจะบานปลาย แล้วแม่ชอบเหมือนผลักดันนิสัยนี้ให้น้อง คือชอบบอกว่า ให้เรา ก็ยอมๆ เค้าไป จะเถียงกันทำไมพี่น้อง เราเป็นคนโต อะไรยอมได้ก็ต้องยอม เถียงกันแบบนี้แม่เสียใจนะ แล้วเราก็รู้สึกผิดตลอด ทำให้เราเป็นฝ่ายหยุดตลอด
แต่น้องเค้าไม่ได้คิดแบบนั้น เค้าคิดว่าเป็นเพราะเค้าเก่ง เค้าเลยชนะ แล้วมันเริ่มกลายเป็นว่า น้องเค้ามักจะข่มผม แขวะผมทุกเรื่อง พูดจาเหมือนผมเป็นหมาตัวนึง เคยดูหนังไทยมั้ยครับ แบบตัวร้ายที่อยู่ต่อหน้ากับคนอื่น แล้วพูดแขวะเราให้คนอื่นฟังทั้งๆ ที่เรายืนอยู่ตรงนั้น "ปล่อยให้มันไปตายเอง" "เรื่องอะไรต้องไปให้มัน" ตัวอย่างประโยค ถามว่าผมได้ยิน ผมเถียงอะไรได้มั้ย ไม่ได้ครับ พอผมเถียง น้องจะบอกว่าอะไรรู้มั้ย "โตเป็นควายจิตใจ
ผมคิดว่า ที่เป็นแบบนี้ เพราะการทะเลาะกันทุกครั้ง ผมจะเป็นฝ่ายหนี เลี่ยงปัญหา เพราะมีปัญหาที แม่มาเป็นตัวกลางแล้วบอกให้ผมหยุดเสมอ แล้วอีกอย่าง น้องเค้าทำงานเงินเดือนเยอะกว่าผมมาก เยอะกว่าทุกคน ก็เลยคิดไปมั้ง ว่า เค้าเก่งมากที่สุดในบ้าน จะทำอะไรก็ได้ทุกคนต้องยอม แต่ที่คนอื่นคุยกับน้องได้ เพราะเค้าทีเล่นทีจริงกับน้องได้ แต่ผมไม่ ผมไม่ได้ชอบคุยเล่นมากมาย จริงๆ ก็คุยเล่นแหละ แต่พอเป็นเรื่องเหตุผล ตรรกะ ผมก็ไม่เล่นนะ
แล้วตอนนี้อยู่บ้านเดียวกันอยู่ น้องก็เกริ่นกับแม่แล้วว่า ทีเล่นทีจริงนะ บอกว่า แม่ต้องยกสมบัติให้เค้าทั้งหมด อย่าให้ใคร พอพี่สาวบอกว่า น้องก็เอาเงินไป ให้ผมเอาบ้านไป น้องก็สวนว่า "ทำไมต้องไปยกให้มัน" ผมก็นั่งอยู่ตรงนั้นนะ แต่ไม่ได้พูดอะไร เห็นแววแล้ว ตอนแบ่งมรดก มีปัญหาแน่แบบนี้
นอนห้องเดียวกันอยู่ แต่พื้นที่ห้องทั้งหมดก็เป็นของน้องทางพฤตินัย คือเค้าเล่นวางของทุกอย่างทุกพื้นที่ ยกเว้นที่บริเวณเตียงส่วนของผม ก็คือผมได้แค่นอนแหละ วางของไม่ได้ พูดไม่ได้ด้วยนะ เดี๋ยวทะเลาะกัน เลยต้องยอมกันไปแบบนี้ ตู้เสื้อผ้าเอย ของกินเอย รถเอย ที่นั่งในบ้านเอย โดนหมดทุกเรื่อง
ข้าวของใช้ของน้อง ผมแตะไม่ได้เลย แต่ของใช้ของผม เค้าแตะได้ใช้ได้ แล้วเวลาน้องเค้าใช้ของ ผมจะมาใช้ตอนนั้นไม่ได้ด้วยนะ ก็คือถ้าน้องผมทำอะไร ผมต้องยอม ยอมไปทำอย่างอื่นแทน ไม่งั้นมีทะเลาะทุกครั้ง เพราะน้องเค้าไม่เคยยอมผมแม้แต่เรื่องเดียว
ถามว่าอึดอัดมั้ย อึดอัดมาก อยู่ไปก็ไม่สามารถพูดเหตุผล ไม่สามารถเถียงอะไรได้ วันดีคืนนี้ก็ลุกขึ้นมาพูดแขวะ มาด่าผมนู่นนี่เหมือนผมเป็นหมาตัวนึง ยิ่งไม่พูดตอบโต้ก็ยิ่งโดนข่ม แต่พอพูดก็มีปัญหาจากแม่แทน สถานการณ์แบบนี้ผมควรทำไงดี รีบๆ ย้ายออกจากบ้านไป เรื่องทรัพย์สมบัติทางบ้านไม่ต้องคิดเอาอะไรทั้งนั้น ใครอยากได้อะไรอยากทำอะไรก็เอาไปให้หมดเลย จะดีมั้ย เบื่อสถานการณ์แบบนี้มาก
แต่ว่าตอนนี้ผมก็เอาเรื่องนี้มาผลักดันตัวเองให้ทำยังไงก็ได้ ทำให้หน้าที่การงานการเงินดีขึ้นจนนำหน้าน้องให้ได้ ก็ถือว่าเป็นเป้าหมายที่ทำให้ผมฮึดสู้ต่อไปได้เรื่อยๆ อยู่