ผู้ปฏิบัติธรรมรักษาศีลทำอย่างไรเมื่อเกิดความรู้สึกกำหนัด เกิดอารมณ์ทางเพศ

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๗ สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค ว่าด้วย “การหลุดพ้นแห่งจิต” ดูกรภิกษุทั้งหลาย ถ้าจิตของภิกษุคลายกำหนัดแล้วจากรูปธาตุ หลุดพ้นแล้ว จากอาสวะทั้งหลาย เพราะไม่ถือมั่น. ถ้าจิตของ

จิตมีดวงเดียว ที่จิตเกิดดับเพราะจิตมีอวิชชาหลงยึดมั่นว่าขันธ์ 5 คือ กาย เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ว่าขันธ์ 5 ว่าเป็นตัวเราเป็นของเรา ถูกยึดเหนี่ยวด้วยตัณหา คือ ความอยากให้จิตหลงเวียนว่าย ตาย เกิดในวัฏ

จิตพระพุทธเจ้า จิตพระอรหันต์ วิมุติหลุดพ้นจากกิเลสอวิชชาแล้ว เป็นอมตธาตุ อมตธรรม นิพพานธาตุ ย่อมเที่ยงฝ่ายเดียว ไม่เกิดดับ ไม่สูญสลาย ”ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุ ในธรรมวินัยนี้ บรรลุจตุตถฌาน ไม่มี

จิตแบ่งออกเป็นสองประเภท คือ: 1. จิตวิมุติหลุดพ้นหรือจิตพระอรหันต์ เป็นจิตที่ปราศจากกิเลส ตัณหา อวิชชา: เป็นจิตที่มีความสงบ สติ และปัญญา คลายกำหนัดจากขันธ์ 5 ซึ่งเป็นลักษณะของจิตที่มีความรู้สึกถึงควา