คือผมเนี่ยเป็นเด็กคนนึงเรียนอยู่มัธยมต้น โดยทั่วไปแลัวผมจะเป็นเด็กที่สุภาพอ่อนหวานพูดจาไพเราะกับผู้ใหญ่และคนแปลกหน้า แต่ผมเริ่มพัฒนานิสัยของเด็กเกรียนตอนเข้าประถมใหม่ๆ ช่วงนั้นเพื่อนร่วมห้องทุกคนใช้ภาษาที่ตอนนั้นผมไม่คุ้นเคยหรือที่เรียกกันว่า"คำหยาบ" ตอนนั้นผมก็งงว่าพูดภาษาอะไรกันแต่ฟังไปเรื่อยๆผมก็เข้าใจและก็พูดตาม แต่ถึงแม้ว่าผมจะพูดจาหยาบหรือแรงขนาดไหนกับเพื่อน ผมก็ยังคงรักษาความสุภาพอ่อนน้อมถ่อมตนกับผู้ใหญ่และคนแปลกหน้าเสมอ
จนมีอยู่วันนึง
ผมเผลอเปิดข้อความที่คุยกับเพื่อนบนคอมเอาไว้และพ่อกับแม่ผมก็มาเห็นเข้า
ตอนนั้นผมพิมไปว่า "สัต แม่กุมาต้องออกละ" เพราะตอนนั้นผมคุยโทรศัพท์กับเพื่อนอยู่และคาบเรียนออนไลน์กำลังจะเริ่มและแม่กำลังเข้าห้องและไม่อยากให้แม่อารมณ์เสียเพราะไม่ได้เรียน
ตอนที่ผมเข้าห้องนำ้พ่อก็เห็นและก็เรียกแม่มาดู แม่ผมจึงเรียกผมออกมาและก็มาด่าอบรมสั่งสอน
ผมก็เลยบอกแม่ไปว่า"แม่คือแม่ต้องเข้าใจนะว่าผมคุยกับเพื่อน และที่ผมพิมแบบนั้นไปไม่ใช่ว่าผมดูถูกแม่นะ แต่ผมแค่พิมขำๆเฉยๆ" แนวๆเหมือนกับว่าอยากให้เพื่อนแซวว่า"ซวยแล้ว555"
แม่ผมก็พูดต่อไปว่าแม่ไม่เคยสอนให้ลูกพูดแบบนี้ ซึ่งผมก็เข้าใจ และแม่ก็ด่าต่อไปว่าแม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของผมแล้ว
ผมเลยบอกแม่ต่อไปว่า"แม่ครับ มันมีหรอกตัวตนที่แท้จริงสำหรับผม เพราะเวลาที่ผมอยู่กับครอบครัวผมก็เป็นเด็กดีพูดจาไพเราะอ่อนหวาน สุภาพเรียบร้อย
ส่วนเวลาผมอยู่กับเพื่อนผมก็พูดภาษาเพื่อนด้วยกันเฉยๆ แค่นั้นแหละ"
แม่ก็บอกต่อไปว่าเพื่อนพูดจาไม่ดีใส่ก็ไม่เห็นต้องพูดกลับเลย
ผมก็ตอบไปว่า"ก็จริงครับแม่ที่ว่าผมไม่จำเป็นต้องพูดไม่ดีกลับ แต่ผมอยากพูดเพราะมันสนุกเฉยๆ ที่จริงไม่ได้ด่ากันจริงจังเลย แค่ด่าขำๆเท่านั้นเอง" และผมก็บอกแม่ไปแลัวว่าต่อไปนี้ผมไม่พูดหยาบกับเพื่อนก็ได้ครับ
แม่ก็บอกว่าแม่ไม่ชอบเด็กตีสองหน้าและก็บอกผมไม่ให้มายุ่งกับแม่อีก
ผมก็เสียใจครับเพราะไม่ว่าผมจะเป็นคนยังไงผมก็ยังคงรักแม่ไม่เปลี่ยนแปลงเสมอ และถ้าให้เลือกระหว่างแม่กับเพื่อนผมก็เลือกแม่อยู่แล้ว
แม่ก็ยังคงโกรธผมอยู่ตอนนี้ และผมก็ไม่รู้ว่าผมต้องทำยังไง
ทุกคนคิดว่าใครถูกใครผิดหรือมีวิธีแก้ปัญหายังไง ช่วยบอกผมหน่อยนะครับ🥲
พ่อแม่หาว่าผมเป็นคนตีสองหน้า มันจริงหรอครับ?
จนมีอยู่วันนึง
ผมเผลอเปิดข้อความที่คุยกับเพื่อนบนคอมเอาไว้และพ่อกับแม่ผมก็มาเห็นเข้า
ตอนนั้นผมพิมไปว่า "สัต แม่กุมาต้องออกละ" เพราะตอนนั้นผมคุยโทรศัพท์กับเพื่อนอยู่และคาบเรียนออนไลน์กำลังจะเริ่มและแม่กำลังเข้าห้องและไม่อยากให้แม่อารมณ์เสียเพราะไม่ได้เรียน
ตอนที่ผมเข้าห้องนำ้พ่อก็เห็นและก็เรียกแม่มาดู แม่ผมจึงเรียกผมออกมาและก็มาด่าอบรมสั่งสอน
ผมก็เลยบอกแม่ไปว่า"แม่คือแม่ต้องเข้าใจนะว่าผมคุยกับเพื่อน และที่ผมพิมแบบนั้นไปไม่ใช่ว่าผมดูถูกแม่นะ แต่ผมแค่พิมขำๆเฉยๆ" แนวๆเหมือนกับว่าอยากให้เพื่อนแซวว่า"ซวยแล้ว555"
แม่ผมก็พูดต่อไปว่าแม่ไม่เคยสอนให้ลูกพูดแบบนี้ ซึ่งผมก็เข้าใจ และแม่ก็ด่าต่อไปว่าแม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของผมแล้ว
ผมเลยบอกแม่ต่อไปว่า"แม่ครับ มันมีหรอกตัวตนที่แท้จริงสำหรับผม เพราะเวลาที่ผมอยู่กับครอบครัวผมก็เป็นเด็กดีพูดจาไพเราะอ่อนหวาน สุภาพเรียบร้อย
ส่วนเวลาผมอยู่กับเพื่อนผมก็พูดภาษาเพื่อนด้วยกันเฉยๆ แค่นั้นแหละ"
แม่ก็บอกต่อไปว่าเพื่อนพูดจาไม่ดีใส่ก็ไม่เห็นต้องพูดกลับเลย
ผมก็ตอบไปว่า"ก็จริงครับแม่ที่ว่าผมไม่จำเป็นต้องพูดไม่ดีกลับ แต่ผมอยากพูดเพราะมันสนุกเฉยๆ ที่จริงไม่ได้ด่ากันจริงจังเลย แค่ด่าขำๆเท่านั้นเอง" และผมก็บอกแม่ไปแลัวว่าต่อไปนี้ผมไม่พูดหยาบกับเพื่อนก็ได้ครับ
แม่ก็บอกว่าแม่ไม่ชอบเด็กตีสองหน้าและก็บอกผมไม่ให้มายุ่งกับแม่อีก
ผมก็เสียใจครับเพราะไม่ว่าผมจะเป็นคนยังไงผมก็ยังคงรักแม่ไม่เปลี่ยนแปลงเสมอ และถ้าให้เลือกระหว่างแม่กับเพื่อนผมก็เลือกแม่อยู่แล้ว
แม่ก็ยังคงโกรธผมอยู่ตอนนี้ และผมก็ไม่รู้ว่าผมต้องทำยังไง
ทุกคนคิดว่าใครถูกใครผิดหรือมีวิธีแก้ปัญหายังไง ช่วยบอกผมหน่อยนะครับ🥲