สวัสดีครับ ขอเล่าเลยนะครับ
        ตัวผมอายุ 30 เคยมีแฟนมาแล้ว 1 คน ครบกันมา 9 ปี มีลูกติด 1 คน ( เลิกกันเพราะผู้หญิงไปมีคนอื่น ส่วนลูกอยู่กับผมคับ ลูกชายอายุ 9 ขวบแล้ว )
ผมมาเจอ ผู้หญิงคนหนึ่งอายุเท่ากัน เธอมีลูกติด 3 คน ( อันนี้ผมรู้ดี ) ตอนคุยกันทีแรก เธอก็บอกผมหมดทุกเรื่องคับ เราก็บอกว่าเรารับได้ เพราะเราก็มีลูกติดเหมือนกัน ลูกเธอ คนแรกอยู่กับครอบครัว ผู้ชาย ส่วนคน ที่ 2/3 อยู่กับแม่ของเธอคับ ส่วนเธอเองมาอยู่กับผม ก็มีกลับไปหาลูกค้าบ้าง อาทิตรละครั้ง แรกๆ เหมือนจะยังไม่เจอปัญหาอ่าไรมาก พอผ่านมา 1 ปี เราก็ได้ยิน เรื่องลูกเค้าที่แฟนเรามาพูดให้ฟังตลอดว่า พ่อมันจะพาไปนูนไปนี้ พ่อมันอยากให้ลูกเรียนอย่างงี้อย่างนั้น ก็ประมาณว่า ติดต่อกันบ้าง เฉพาะเรื่องลูก ซึ่งเราคิดมาตลอดและพูดกับแฟนเราตลอดว่า เอามาเลี้ยงมาเค้าไหม อย่างน้อยแกก็ได้อยู่ใกล้ลูกตลอด ( ตอนนี้ที่ผมพูดไปแบบคิดง่ายๆ ) ส่วนแฟนก็จะบอกว่า พ่อมันไม่ยอมหลอก มันก็จะเป็นปัญหาแบบนี้มาเรื่อยๆ แบบไม่จบ แรกๆเราก็โอเคร นานๆไปมันเรื่มอึดอัน เราอยากจะจัดการทุกอย่างให้มันเคลีย แล้วเราจะได้สร้างอนาคตใหม่ ที่มั่นคง แต่มันก็ทำไม่ได้ เพราะ 1. ไม่ใช่ลูกเรา เวลาเราจะสอน หรือจะดุเวลาทำไม่ดี หรือออกความคิดเห็นเรื่องที่เรียนนูนนี้ แฟนเราก็จะบอกว่า พ่อมันไม่ยอมหลอก หรืออะไรต่างๆ เราทำได้แบบไม่เต็มที่ ไม่รู่ว่าเพราะอ่าไร เหมือนเค้าเลี้ยงกันมาคนละอย่างกับลูกเรา มันทำให้เคารู้สึกแบบ มันไม่ใช่อ่า มันควรเลี้ยงได้ดีกว่านี้ เราอยากมีสิทธิในตัวเด็กมากกว่านี้ อะไรประมาณนั้น ซึง ตอนนี้พอลองเอา ลูกเค้ามาอยู่กับเรา 2 อาทิตร์ มันเห็นผลได้ชัดเลยว่า เด็กไม่ใช่ไม่เอาเรานะ แต่เด็กถูกสอนมาจากพ่อเค้า หรือแม่เค้าอีกอย่าง ซึงเราก็รักเด็กมองเป็นลูกเรานะ แต่เราเหมือนทำอ่าไรไม่ได้ เพราะในสมองคิดตลอดว่า เด็กไม่ใช่ลูกเรา ที่สำคัญพ่อเค้าก็วนเวียนตลอด แฟนเราก็บอกตลอดว่า คุยกันในฐานะ พ่อแม่ ใช่ละเรารู้ แต่ความรู้สึกเรามันต่อต้านตลอด มันไม่สบายใจ ซึงทุกวันนี้เราก็เป็นแบบนี้อยู่ อึดอัด อยากจะคุยกับเค้า ก็รักเค้า สงสารเค้า กลายเป็นตอนี้ตัวเราเอง ที่ไม่แฮปปี้กับสถานณ์แบบนี้เลย เหมือนมีทุกอย่างแต่ไม่มีความสุข 
มีใครพอมีคำแนะนำ หรือทางออกบ้างคับ ช่วยที