สวัสดีครับ ตามหัวข้อเลยครับ
- ตอนนี้ผมอายุ 22 ทำงานในร้านอาหาร หน้าที่คือเชฟครับ แต่อยู่ในระดับเชฟปกติ ไม่ถึงขั้น Headchef
- การศึกษา ระดับประถม รายได้ต่อเดือน 12,000 บาท ( จริงๆมีโอที และคอมมิชชั่นจากยอดขายอาหารอีก 2℅ ) แต่ผมเอารายได้ขั้นต่ำมาตั้งเป็นรายได้ครับ ไม่มีหนี้สิน ไม่ต้องเช่าบ้าน ไม่ต้องผ่อนรถ เพราะทำงานมานาน ผ่อนหมดไปนานแล้ว
- เข้าเรื่องเลยนะครับ ผมทำงานของผมมาเรื่อยๆ หาประสบการณ์ในห้องครัวไช้ชีวิตไปวันๆ จนเมื่อวาน ผมรู้สึกเหนื่อยมากๆ ( แทบคลานออกจากครัวเลยหละ อาหารออกไปประมาณ เกือบ 500 จาน ยืนตั้งแต่สิบโมงเช้าถึง 4 ทุ่ม ) มันเลยเกิดคำถามขึ้นในหัว นี่เรารักการทำอาหาร จริงๆรึเราแค่เอาตัวรอดไปวันๆ หากวันนึงเราเป็นเสือที่เขี้ยวเล็บหัก เราจะเอาแรงที่ไหนมาจับกวางกิน หากเรารักการทำอาหารจริงๆ แล้วชีวิตเราต้องอยู่ต่อไปแบบนี้หรอ ขายเงินเดือนแลกเงินไปวันๆแบบนี้หรอ พวกพี่เชื่อมั้ยครับ ตลอดเวลาที่ผมทำงานมา 4 ปีในห้องครัว ใต่เต้ามาจากเด็กเกเรค้ายา แล้วนึกเบื่อ ไปหางานทำก็ได้เป็นเด็กล้างจาน ฝึกฝนตัวเองมาเรื่อยๆจนมาถึงจุดนี้ แต่ผมกลับไม่เคยมีความฝันจริงๆเลย อาจเพราะผมยังเด็ก ยังหาเงินได้เยอะมั้งครับ บ้านก็ไม่ต้องเช่า ข้าวก็ไม่ต้องซื้อเบื่อก็ไปผับไปเจอเพื่อน แต่เหนื่อยครับ เก็บเงินได้ ก็ไห้พ่อแม่บ้าง ซื้อความสุขไห้ตัวเองบ้าง เคยเปิดร้านเองนะครับ แนวสตรีทฟู๊ด ขายดีมากนะครับ เป็นที่รู้จักเลย แต่เบื่อ ก็เลยกลับมาทำร้านอาหารอีก เพราะได้ทำหลายเมนูกว่าเปิดร้านเอง จนเมื่อวันก่อน ผมดันมีความฝันขึ้นมา ว่าอยากเป็นเชฟที่นั่งอยู่ในออฟฟิศ คอยออกแบบแผนงาน ประเมินงบประมาณต้นทุนวัตถุดิบ. หรือพูดง่ายๆคือ exclusive. เชฟนั่นแหละครับ
เพราะทุกวันนี้ ผมมีความรู้แค่ร้านอาหารข้างทางธรรมดา มีแค่ประสบการณ์ ไม่มีใบเซอร์ ใบรับรอง วุฒิการศึกษา ผมอยากได้สิ่งเหล่านี้มาต่อยอด เพราะหากผมทำแบบนี้ไปเรื่อยๆหมดแรงคือจบ
- ทำไมผมไม่เปิดร้านเอง เหตุผลส่วนตัวเลยนะครับ ผมรู้จักเจ้านายหลายคนเพราะชีวิตประจำวันก็เจอแต่เจ้าของร้าน หัวหน้างาน และเพื่อนที่เรียนจบแล้วเริ่มทำธุรกิจ จากที่ผมดูมา หากเป็น 100 ℅ มีแค่ 20 ℅ ครับ ที่ประสบความสำเร็จ ผมเลยไม่อยากเสี่ยง อยากหาความรู้และเงินทุนไห้ตัวเองก่อนครับ กิจการเป็นเรื่องของอนาคต
- ผมอยากกลับไปเรียน ซึ่งพวกเพื่อนๆที่เที่ยวๆกัน( วัยรุ่นที่ไม่ได้เรียนเหมือนกันนั่นแหละ ไม่มีไครคิดอยากกลับไปเรียนเลย เขาไห้เหตุผลผมมาว่า แก่เกินจะเรียนแล้ว เสียเวลา เอาเวลาไปหาเงินมาจ้างคนที่เรียนสูงมาทำงานไห้ดีกว่า ทุกวันนี้คุณภาพชีวิตเขาก็ วัยรุ่นทั่วๆไป โปรโมทเว็บพนัน กินเหล้าเมายา ตามประสาเขา แต่โชคดีหน่อยพวกนี้พ่อแม่มันรวย และตามใจ )
- แต่ผมคิดต่างนะครับ ผมเลือกที่จะเรียน และกำลังสมัครเรียน ที่ที่ผมคิดไว้คือ กศน . มัธยมต้น ผมอยากเรียนภาษา เพราะส่วนมากเชฟที่มีความสามารถด้านภาษา เวลาไปฝึกงานกับเชฟต่างชาติ จะสามารถสื่อสารกันได้ดี และไปได้ไกล
- ตอนนี้ ผมก็เริ่มศึกษาพื้นฐานเลยครับ เอาสมุดภาษาอังกฤษของเด็กอนุบาล มาฝึกอ่านคำศัพย์ที่ใช้ในชีวิตประจำวันและดูหนังซับไทย ฟังเพลงสากล ผมทำถูกมั้ยคคับ ( เพื่อนที่เรียนสายภาษาเขาแนะนำมา )
ผมอยากรู้ว่า ต้องไช้ระยะเวลากี่ปีกว่าจะเรียนกศน . มัธยมต้น - ปลายจบ และใช้เวลากี่ปีกับการเรียนมหาลัย เพราะผมคิดไว้ว่า คงจะ 6 ปีเป็นอย่างต่ำ ระหว่างนั้นผมก็ทำงานในห้องครัวไปเรื่อยๆเก็บเงิน เก็บประสบการณ์ ผมค่อนข้างได้เปรียบตรงที่ผมมีงานทำอยู่แล้ว และประสบการณ์ผม หางานง่าย หากผมเรียนแล้วกระทบกับการทำงาน ผมสามารถไปหางานในครัวเข้ากะทำได้ครับ
หากทำไปเรื่อยๆจนเรียบจบ วันนั้นผมมีวุฒิ มีประสบการณ์ ผมคงพร้อมที่จะเข้าทำงานในที่ดีๆ พบเจอโลกแห่งอาหารที่กว้างกว่าเดิม ตอนนี้ผมยังไปตรงนั้นไม่ได้เพราะมีแค่ความสามารถแต่ไม่มีการศึกษา ไม่มีใบรับรองความสามารถ ผมอยากมีอนาคตที่ดีกว่านี้ เป็นกุ๊กร้านอาหารข้างทางผมมองว่าเหมือนการแขวนชีวิตไว้บนเส้นด้าย วันไหนร้านปิดหรือเขาเลิกจ้าง แก่ตัวลงไปไม่มีแรง ผมคงลำบากตอนแก่ แต่ถ้าหากผมเข้าไปในที่ที่ดีกว่านี้ เงินเดือนดีกว่า สวัสดิการดีกว่า ความรู้ไหม่ๆ การท้าทายไหม่ๆ ชีวิตผมคงดีกว่านี้
- สุดท้ายแล้วก็ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ ผมเข้าใจการวางแผนในชีวิตถูกมั้ยครับ หากพี่ๆมีอะไรจะแนะนำรบกวนด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
อยากเรียนครับ อยากพัฒนาตัวเอง
- ตอนนี้ผมอายุ 22 ทำงานในร้านอาหาร หน้าที่คือเชฟครับ แต่อยู่ในระดับเชฟปกติ ไม่ถึงขั้น Headchef
- การศึกษา ระดับประถม รายได้ต่อเดือน 12,000 บาท ( จริงๆมีโอที และคอมมิชชั่นจากยอดขายอาหารอีก 2℅ ) แต่ผมเอารายได้ขั้นต่ำมาตั้งเป็นรายได้ครับ ไม่มีหนี้สิน ไม่ต้องเช่าบ้าน ไม่ต้องผ่อนรถ เพราะทำงานมานาน ผ่อนหมดไปนานแล้ว
- เข้าเรื่องเลยนะครับ ผมทำงานของผมมาเรื่อยๆ หาประสบการณ์ในห้องครัวไช้ชีวิตไปวันๆ จนเมื่อวาน ผมรู้สึกเหนื่อยมากๆ ( แทบคลานออกจากครัวเลยหละ อาหารออกไปประมาณ เกือบ 500 จาน ยืนตั้งแต่สิบโมงเช้าถึง 4 ทุ่ม ) มันเลยเกิดคำถามขึ้นในหัว นี่เรารักการทำอาหาร จริงๆรึเราแค่เอาตัวรอดไปวันๆ หากวันนึงเราเป็นเสือที่เขี้ยวเล็บหัก เราจะเอาแรงที่ไหนมาจับกวางกิน หากเรารักการทำอาหารจริงๆ แล้วชีวิตเราต้องอยู่ต่อไปแบบนี้หรอ ขายเงินเดือนแลกเงินไปวันๆแบบนี้หรอ พวกพี่เชื่อมั้ยครับ ตลอดเวลาที่ผมทำงานมา 4 ปีในห้องครัว ใต่เต้ามาจากเด็กเกเรค้ายา แล้วนึกเบื่อ ไปหางานทำก็ได้เป็นเด็กล้างจาน ฝึกฝนตัวเองมาเรื่อยๆจนมาถึงจุดนี้ แต่ผมกลับไม่เคยมีความฝันจริงๆเลย อาจเพราะผมยังเด็ก ยังหาเงินได้เยอะมั้งครับ บ้านก็ไม่ต้องเช่า ข้าวก็ไม่ต้องซื้อเบื่อก็ไปผับไปเจอเพื่อน แต่เหนื่อยครับ เก็บเงินได้ ก็ไห้พ่อแม่บ้าง ซื้อความสุขไห้ตัวเองบ้าง เคยเปิดร้านเองนะครับ แนวสตรีทฟู๊ด ขายดีมากนะครับ เป็นที่รู้จักเลย แต่เบื่อ ก็เลยกลับมาทำร้านอาหารอีก เพราะได้ทำหลายเมนูกว่าเปิดร้านเอง จนเมื่อวันก่อน ผมดันมีความฝันขึ้นมา ว่าอยากเป็นเชฟที่นั่งอยู่ในออฟฟิศ คอยออกแบบแผนงาน ประเมินงบประมาณต้นทุนวัตถุดิบ. หรือพูดง่ายๆคือ exclusive. เชฟนั่นแหละครับ
เพราะทุกวันนี้ ผมมีความรู้แค่ร้านอาหารข้างทางธรรมดา มีแค่ประสบการณ์ ไม่มีใบเซอร์ ใบรับรอง วุฒิการศึกษา ผมอยากได้สิ่งเหล่านี้มาต่อยอด เพราะหากผมทำแบบนี้ไปเรื่อยๆหมดแรงคือจบ
- ทำไมผมไม่เปิดร้านเอง เหตุผลส่วนตัวเลยนะครับ ผมรู้จักเจ้านายหลายคนเพราะชีวิตประจำวันก็เจอแต่เจ้าของร้าน หัวหน้างาน และเพื่อนที่เรียนจบแล้วเริ่มทำธุรกิจ จากที่ผมดูมา หากเป็น 100 ℅ มีแค่ 20 ℅ ครับ ที่ประสบความสำเร็จ ผมเลยไม่อยากเสี่ยง อยากหาความรู้และเงินทุนไห้ตัวเองก่อนครับ กิจการเป็นเรื่องของอนาคต
- ผมอยากกลับไปเรียน ซึ่งพวกเพื่อนๆที่เที่ยวๆกัน( วัยรุ่นที่ไม่ได้เรียนเหมือนกันนั่นแหละ ไม่มีไครคิดอยากกลับไปเรียนเลย เขาไห้เหตุผลผมมาว่า แก่เกินจะเรียนแล้ว เสียเวลา เอาเวลาไปหาเงินมาจ้างคนที่เรียนสูงมาทำงานไห้ดีกว่า ทุกวันนี้คุณภาพชีวิตเขาก็ วัยรุ่นทั่วๆไป โปรโมทเว็บพนัน กินเหล้าเมายา ตามประสาเขา แต่โชคดีหน่อยพวกนี้พ่อแม่มันรวย และตามใจ )
- แต่ผมคิดต่างนะครับ ผมเลือกที่จะเรียน และกำลังสมัครเรียน ที่ที่ผมคิดไว้คือ กศน . มัธยมต้น ผมอยากเรียนภาษา เพราะส่วนมากเชฟที่มีความสามารถด้านภาษา เวลาไปฝึกงานกับเชฟต่างชาติ จะสามารถสื่อสารกันได้ดี และไปได้ไกล
- ตอนนี้ ผมก็เริ่มศึกษาพื้นฐานเลยครับ เอาสมุดภาษาอังกฤษของเด็กอนุบาล มาฝึกอ่านคำศัพย์ที่ใช้ในชีวิตประจำวันและดูหนังซับไทย ฟังเพลงสากล ผมทำถูกมั้ยคคับ ( เพื่อนที่เรียนสายภาษาเขาแนะนำมา )
ผมอยากรู้ว่า ต้องไช้ระยะเวลากี่ปีกว่าจะเรียนกศน . มัธยมต้น - ปลายจบ และใช้เวลากี่ปีกับการเรียนมหาลัย เพราะผมคิดไว้ว่า คงจะ 6 ปีเป็นอย่างต่ำ ระหว่างนั้นผมก็ทำงานในห้องครัวไปเรื่อยๆเก็บเงิน เก็บประสบการณ์ ผมค่อนข้างได้เปรียบตรงที่ผมมีงานทำอยู่แล้ว และประสบการณ์ผม หางานง่าย หากผมเรียนแล้วกระทบกับการทำงาน ผมสามารถไปหางานในครัวเข้ากะทำได้ครับ
หากทำไปเรื่อยๆจนเรียบจบ วันนั้นผมมีวุฒิ มีประสบการณ์ ผมคงพร้อมที่จะเข้าทำงานในที่ดีๆ พบเจอโลกแห่งอาหารที่กว้างกว่าเดิม ตอนนี้ผมยังไปตรงนั้นไม่ได้เพราะมีแค่ความสามารถแต่ไม่มีการศึกษา ไม่มีใบรับรองความสามารถ ผมอยากมีอนาคตที่ดีกว่านี้ เป็นกุ๊กร้านอาหารข้างทางผมมองว่าเหมือนการแขวนชีวิตไว้บนเส้นด้าย วันไหนร้านปิดหรือเขาเลิกจ้าง แก่ตัวลงไปไม่มีแรง ผมคงลำบากตอนแก่ แต่ถ้าหากผมเข้าไปในที่ที่ดีกว่านี้ เงินเดือนดีกว่า สวัสดิการดีกว่า ความรู้ไหม่ๆ การท้าทายไหม่ๆ ชีวิตผมคงดีกว่านี้
- สุดท้ายแล้วก็ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ ผมเข้าใจการวางแผนในชีวิตถูกมั้ยครับ หากพี่ๆมีอะไรจะแนะนำรบกวนด้วยนะครับ ขอบคุณครับ