เริ่มจากที่บ้านผมมีปัญหาเรื่องการเงินมายาวนาน ทั้งเรื่องบ้าน(เช่า) เรื่องรถ เรื่องหนี้สินยิบย่อย ที่พยายามหาเงินมาใช้หนี้จนไม่มีเก็บ ผมก็มาทำงานต่างจังหวัดได้ปีกว่าๆ แต่ไม่เหลือเงินเก็บเลย เงินเดือนออกมาก็แทบหมดเพราะส่งให้พ่อแม่มาใช้หนี้ ลงทุนขายของ กินใช้ ผมก็เหลือเงินไว้กินพอทั้งเดือน ผมรู้สึกท้อมากๆ เหนื่อยมากๆ ใจนึงก็อยากจะทิ้ง อยากสุขสบาย อยาเห็นแก่ตัวบ้าง แต่ก็ทำไม่ได้กัดฟันสู้ให้ผ่านไปทุกๆ เดือน คิดสะว่า สักวันมันคงเป็นของเรา แต่ปัญหาตอนนี้ ผมไม่อยากกลับบ้าน ไม่อยากเจอหน้าพ่อแม่เลย ผมน้อยใจเหมือนเอาภาระเอาความไม่สบายใจมาให้ ผมหาทุกทางที่จะทำให้พวกเขาดีขึ้นแต่ไม่ก็ไม่มีทางไหนที่จะทำให้ดีขึ้นเลย เนื่องจากโควิด ขายของไม่ดี ผมยิ่งรับภาระหนัก มีความคิดอยากหนีปัญหาตลอดเวลาแต่ใจจริงไม่กล้าทำ แต่ผมกลัวว่าสักวันที่มันไม่ไหวจริงๆ แล้วเผลอทำขึ้นมา ยังนึกภาพไม่ออกเลยว่าจะเป็นยังไง พยายามเรียนรู้ หาดูคลิปเปลี่ยนความคิด พยายามฮีลตัวเองทุกๆ อย่างแต่เหมือนมันจะหนักขึ้นจนฮีลไม่ทัน ใจอยากจะสร้างอนาคต สร้างพื้นฐานให้ตัวเองแต่ต้องติดที่ต้องช่วยพวกเขา มันหลีกเลี่ยงไม่ได้จริงๆ นอกจากจะปล่อยให้รถโดนยึด มันคงเป็นทางสุดท้ายแต่เขาก็จะไม่มีรถทำมาหากิน มองไปทางไหนก็ยากที่จะมีทางออกเลย เหนื่อย ท้อ หมดกำลังใจ...
เบื่อพ่อแม่ ทำยังไงดี