บางคนการอยู่บ้านคือความสุขแต่สำหรับเราบ้านก็เป็นแค่ความสบายที่ทำให้เราล็อกห้องนอนตัวเองจากโลกภายนอกค่ะ แต่การได้กลิ่นบุหรี่มันเป็นทุกข์มากๆเลยค่ะกลิ่นก็ยังเข้าห้องเราอะ เราเบื่อมากตั้งแต่เกิดมามีแต่กลิ่นบุหรี่จากพ่อ จากคนที่ร้านค้า เราหงุดหงิดทุกครั้ง เราควรมีความคิดยังไงดีคะ เราเกลียดกลิ่นบุหรี่มากๆเลย แต่การอยู่บ้านมันควรจะมีความสุขอะ เราก็บอกพ่อให้เลิกได้แล้วตอนเด็กพูดจาดีๆกับเขายังไม่ฟัง ตอนโตเราก็มีพูดจาไม่ดีไม่ใช่คำด่านะแค่ไม่ได้พูดนุ่มนวลเรื่องเลิกบุหรี่อะ เราเคยได้คำตอบว่า เพราะนั่นแหละทำให้กูเป็นแบบนี้ เราคิดไปว่าเหมือนเราเกิดเพราะถุงยางแตกอะ ทุกวันนี้เราพยายามหาความคิดที่แบบทำยังไงให้อยู่กับกลิ่นบุหรี่แล้วมีความสุขอะ ได้กลิ่น10นาทีหงุดหงิดไปทั้งวัน พ่อเราสูบบ่อยมาก รู้ว่าสูบบุหรี่เพราะเครียด จะให้เราเข้าไปพูดคุยด้วยแต่ด้วยความเกลียดกลิ่นอะทั้งครอบครัวเราก็ไม่ค่อยมีใครเข้าใกล้เขาเลย มีพูดคุยกันทุกวันแต่น้อย