ทำงานไกลบ้าน

สวัสดีทุกคน เราอ่ะเรียนจบ ปวส.มา แล้วเราได้โควต้ามาลงอีกจังหวัดที่ไกลบ้าน เราก็ทำไปแบบไม่คิดอะไร วันแรกที่เราเข้าไปคือ คำถามว่าจะทำได้กี่วัน 2วันก็อยู่ไม่ได้แล้วมั้ง วันเดียวละมั้ง ต่อมาหัวหน้าแผนกบอกว่าสาขานี้ยังมีอีกหรอ เค้ายังผลิตมาอีกหรอควรปิดไปได้แล้วมั้ง อื้มมม แต่ละอย่าง แล้วก็โดนมองตลอด เราเป็นคนไม่ค่อยพูด จะเข้ากับคนได้ช้านิดนึง เราก็พยายามเข้าหาทุกคนนะ แต่บางคนก็ดูไม่รับอ่ะ ไม่อยากคุยไม่ตอบ มันอยู่ยากมากๆเลย แบบคับที่อยู่ได้คับใจอยู่ยาก เราอ่ะได้บ้านพักเราขอเพราะบ้านไกลเราโดนอีก ำวกนี้อยู่มาตั้งนานยังไม่มีบ้านอยู่เลย นี่มาแค่วันเดียวได้บ้านแล้ว เราก็ทำได้แค่ยิ้มอย่างเดียว เราโดนทุกวันกับอะไรแบบนี้ หาว่าเป็นเด็กเส้นบ้าง ไปทำงานก็บอกว่าทำอะไรไม่เป็นจะเอามาทำไม นู่นนี่ จนทำงานมาจะ5เดือนแล้วเรายังไม่สนิกับใครในแผนกเลย มีแค่แผนกอื่นที่เคยทำงานด้วยที่พอได้คุยบ้าง เราไม่เข้าใจอ่ะ ทำไมต้องแบ่งพรรคพวก ชิงดีชิงเด่นกันขนาดนี้ นินทากันลับหลังสุด เราร้องไห้ตลอด คิดถึงบ้าน คิดถึงพ่อแม่ ช่วงนี้โควิดรถโดยสารจะกลับบ้านก็ไม่มีเลย มันแย่มากเลยนะ เราทำงานมาเหนื่อยๆอยากกลับมาเจอบ้านที่พร้อมให้กำลังใจเราตลอด แต่นี่กลับมาก็อยู่คนเดียว เราอดทนมากๆเลยนะ มันเหนื่อยทั้งกายและใจ ท้อมาก TT