บางครั้งครอบครัวก็ไม่ใช่ที่ savezone

ขอท้าวความก่อนคือว่าพ่อกับแม่ของเราแยกทางกันตั้งแต่เด็กแม่เราเป็นเสาหลักของครอบครัวจึงต้องไปทำงานที่กรุงเทพเราเลยมาอยู่กับน้าเข้าเรื่องเลยละกันคือว่าเราอยูกับน้าวันนี้เรามีการบ้านเยอะมากเลยไม่ได้ไป่ช่วยงานของน้าเราก็ตั้งใจทำงานของเราอยู่ในห้องดีน้าเคาก็บอกว่าเราเล่นไม่ทำงานซึ่งเราก็ทำงานอยู่แล้วก็บอกว่าเราทำไมไม่เป็นเหมือนคนอื่นบ้างไม่ใชาแค่รอบเดียวเขาชอบบ่นเราบ่อยมากตั่งแต่เด็กเราก็เลยรู้สึกน้อยใจว่าอ้าวเรามันไม่ดีขนาดนั้นเลยหรอแค่ทำให้เหมือนคนอื่นก็ไม่ได้เลยหรอบางครั้งก็อยากจะร้องให้มากเครียดกับเรื่องเรียนแล้วก็ต้องมาเครียดกับเรื่อที่บ้านอีกกลับมาจากโรงเรียนก็อยากจะได้กำลังใจไม่ใช่คำบ่นคำด่าเราเศร้ามาก สำหรับใครบางคนอาจจะคิดว่ามันเป็นเรื่องเล็กแต่สำหรับเรามันเป็นเรื่องที่เศร้ามาก