คือเรื่องมียุว่า คือผมคบกับแฟนมาสองปีปีนี้ปีที่สาม ประเด็นมันคือ แฟนผมเป็นคนที่พูดจาตรงๆ มีโลกส่วนตัว ไม่เข้าใครออก กับคนอื่นเพื่อนร่วมงานรู้สึกว่าจะคุยกันดีครับ แต่กับชีวิตคู่คือว่า ผมเป็นอ้วนนิดๆครับ แต่แฟนเขาอยากได้หุ่นดีแบบดาราเกาหลีคือ เขาให้ผมไป เข้าครอส ต่างๆนาๆ สั่งโน้นนี้ซึ่งผมก็เป็นพนักงานออฟฟิศครับ ตังก็ไม่ได้มีมากมาย เจอกันทีไรสั่งอย่างเดียวว่าต้องไปทำโน้นนี้ แต่แค่สั่งครับ ไม่ได้แนะนำที่หรือพาไป ส่วนนอนด้วยกันเขาก็ว่า ผมว่า ผมนอนกรนเกินไป ส่วนเวลาเขามาที่บ้านผม เขาไม่เคยพอใจกับที่บ้านผมเลย บ้านผมเป็นบ้านเดียว 200 ตารางวา แต่ส้รางมา 10 กว่าปีแล้ว เขาติทุกอย่างครับการก่อส้รางแบบ ต่างๆ รวมไปถึงเขา เข้ากับแม่ผมไม่ค่อยได้เลยครับ อาจจะไม่ชอบเลย เวลามาบ้านผมจะถามว่า มีใครอยู่บ้างเหมือน เขาจะไม่ให้ใครยุบ้านผมเลยเวลาเขามา ผมว่าเขาน่าจะรักความสบายที่อยากอยู่เงียบๆรึเปล่าไม่รู้ครับ
รวมทั้งเรื่องขับรถ เขาว่าผม เหยีบคันเร่ง และผ่อนเวลาเบรค คือเวลารถยุข้างหน้าเราถ้า ไม่เบรคก็ชนกันใช่ไหนครับ ผมเลย งงครับ รวมทั้งเวลา กินข้าว เขา ว่าผมเคี้ยวเสียงดัง เขาบอกว่า เวลากินข้าวต้องไม่มีเสียงครับ ทั้งๆที่ตอนนั้นผมกินแคปหมูอยู่ครับ ปกติหลังๆไม่ค่อยเจอกันหรอกครับ ตอนแรกเพราะรักผมเลย ทนแต่หลังๆมานี้ ผมก็คนครับ อย่าว่าแต่กอดกันเลยครับ ตั้งแต่คบกันจับมือยังไม่ค่อยให้จับเลยครับ คำว่า รักกับคิดถึงอย่าได้มีครับ เขาบอกว่า เป็นคำที่พูดออกมาเเล้วมันกระดากปากครับ คือเวลาไปเที่ยวกัน เขาจะบอกว่าเขาไปเที่ยวมาทุกที่แล้วที่พามาเฉยๆเลยไม่อิน พอถึงที่พัก เขาก็หยิบ โทรศัพท์มาอ่านนิยายอยู่ในโลกของเขาโดยไม่ยุ่งเลยครับ ถ้าเราไปกวนเขาจะโกดครับ และเขาบอกว่าเวลาเขาให้ให้ทำอะไรเราต้องกระตือลือล้นตลอดเวลาห้ามช้า ซึ่งเจอกันอันนี้ไม่ได้โม้นะครับ ผมแทบได้นั่งพักไม่ถึง ชมครับ เรียกบ่อยมาก มาเจอกันผมต้อง ทำให้เขาหมดครับ เขาบอกว่า มีแฟนเป็นผู้ชายต้อง บริการรับใช้ผู้หญิง ถ้าวันไหนผมไม่ทำก็ไม่ต้องคบไป และเขาบอกว่า ถ้าผมทนไม่ได้ก็ไปเลยไม่ต้องติดต่อมาไม่ต้องตอแยอีก ผมเลยงงครับว่า แบบนี้เรียนว่ารักหรอครับ คือที่ผ่านมาผมอึดอันมากตริงๆครับเวลาเขามาบ้านผมเสาร์อาทิตแต่เวลาเขากลับผมโล่งใจมากครับ คือพอเขามา บ้านผมเขาบอกให้ผมทำความสะอาดห้องให้เกลี้ยง ทำรอเขาเลยขัดห้องน้ำจัดวางของให้สวยงาม รวมทั้งห้องต้องกลิ่นหอมเหมือนโรงแรมผ้าปูต้องสักทุกครั้งหรือเปลี่ยนไหม่เวลาที่เขามา คือทุกครั้ง เจอกันเว่าผมตลอดเลยไม่ดีอย่างงั้นอย่างงี้ เวลา เข้าห้างซื้อของผมต้องแอบซื้อจของครับ ผมจะบอกว่า เวลาคุยกัน ทุกๆวันนี้ เขาจะคุยกับผมแค่ตอนขับรถครับ เวลายุห้อง เขาจะคุยแบบนิ่งๆ เหมือนเราไปกวนเขาครับ เขา ชอบอ่านนิยาย อันนั้นก็เรื่องส่วนตัวเขาครับไม่ว่ากัน ประเด็นคือมันไม่มีความเป็นแฟนยุเลยครับ เวลาไปเที่ยว ผมพาไปต้องเป็นในทางเขาหมดครับ เขาจะติผมตลอดทางทั้งที่ผมพาไป เขาไม่เคยออกเลย แต่กลับไม่พอใจทุกอย่างครับ เขาไม่พอใจ บ้านผม ครอบครัวผม ครับ ผมเลย งงๆ ครับ คือผมก็ไม่ใช่ดีทุกอย่างครับ ผมก็คนเรื่องบางเรื่องผมก็หมดความอดทนเลยเดินหนีหรือเลือกที่จะไม่เจอเลย เรื่องก็เป็นอย่างที่ผมเล่ามาละครับ ขอโทษทีที่ยาวไปหน่อยครับ ผมเลยไม่รู้ว่าควรทำไงต่อดีครับ จะทนต่อหรือพอแค่นี้หรือไปทางไหนดีครับ ขอถามความคิดเห็นของเพื่อนๆหน่อยนะครับ ขอบคุณครับ ^^
อยากขอความคิดเห็นครับ ( จะยังไงต่อดีครับ )
รวมทั้งเรื่องขับรถ เขาว่าผม เหยีบคันเร่ง และผ่อนเวลาเบรค คือเวลารถยุข้างหน้าเราถ้า ไม่เบรคก็ชนกันใช่ไหนครับ ผมเลย งงครับ รวมทั้งเวลา กินข้าว เขา ว่าผมเคี้ยวเสียงดัง เขาบอกว่า เวลากินข้าวต้องไม่มีเสียงครับ ทั้งๆที่ตอนนั้นผมกินแคปหมูอยู่ครับ ปกติหลังๆไม่ค่อยเจอกันหรอกครับ ตอนแรกเพราะรักผมเลย ทนแต่หลังๆมานี้ ผมก็คนครับ อย่าว่าแต่กอดกันเลยครับ ตั้งแต่คบกันจับมือยังไม่ค่อยให้จับเลยครับ คำว่า รักกับคิดถึงอย่าได้มีครับ เขาบอกว่า เป็นคำที่พูดออกมาเเล้วมันกระดากปากครับ คือเวลาไปเที่ยวกัน เขาจะบอกว่าเขาไปเที่ยวมาทุกที่แล้วที่พามาเฉยๆเลยไม่อิน พอถึงที่พัก เขาก็หยิบ โทรศัพท์มาอ่านนิยายอยู่ในโลกของเขาโดยไม่ยุ่งเลยครับ ถ้าเราไปกวนเขาจะโกดครับ และเขาบอกว่าเวลาเขาให้ให้ทำอะไรเราต้องกระตือลือล้นตลอดเวลาห้ามช้า ซึ่งเจอกันอันนี้ไม่ได้โม้นะครับ ผมแทบได้นั่งพักไม่ถึง ชมครับ เรียกบ่อยมาก มาเจอกันผมต้อง ทำให้เขาหมดครับ เขาบอกว่า มีแฟนเป็นผู้ชายต้อง บริการรับใช้ผู้หญิง ถ้าวันไหนผมไม่ทำก็ไม่ต้องคบไป และเขาบอกว่า ถ้าผมทนไม่ได้ก็ไปเลยไม่ต้องติดต่อมาไม่ต้องตอแยอีก ผมเลยงงครับว่า แบบนี้เรียนว่ารักหรอครับ คือที่ผ่านมาผมอึดอันมากตริงๆครับเวลาเขามาบ้านผมเสาร์อาทิตแต่เวลาเขากลับผมโล่งใจมากครับ คือพอเขามา บ้านผมเขาบอกให้ผมทำความสะอาดห้องให้เกลี้ยง ทำรอเขาเลยขัดห้องน้ำจัดวางของให้สวยงาม รวมทั้งห้องต้องกลิ่นหอมเหมือนโรงแรมผ้าปูต้องสักทุกครั้งหรือเปลี่ยนไหม่เวลาที่เขามา คือทุกครั้ง เจอกันเว่าผมตลอดเลยไม่ดีอย่างงั้นอย่างงี้ เวลา เข้าห้างซื้อของผมต้องแอบซื้อจของครับ ผมจะบอกว่า เวลาคุยกัน ทุกๆวันนี้ เขาจะคุยกับผมแค่ตอนขับรถครับ เวลายุห้อง เขาจะคุยแบบนิ่งๆ เหมือนเราไปกวนเขาครับ เขา ชอบอ่านนิยาย อันนั้นก็เรื่องส่วนตัวเขาครับไม่ว่ากัน ประเด็นคือมันไม่มีความเป็นแฟนยุเลยครับ เวลาไปเที่ยว ผมพาไปต้องเป็นในทางเขาหมดครับ เขาจะติผมตลอดทางทั้งที่ผมพาไป เขาไม่เคยออกเลย แต่กลับไม่พอใจทุกอย่างครับ เขาไม่พอใจ บ้านผม ครอบครัวผม ครับ ผมเลย งงๆ ครับ คือผมก็ไม่ใช่ดีทุกอย่างครับ ผมก็คนเรื่องบางเรื่องผมก็หมดความอดทนเลยเดินหนีหรือเลือกที่จะไม่เจอเลย เรื่องก็เป็นอย่างที่ผมเล่ามาละครับ ขอโทษทีที่ยาวไปหน่อยครับ ผมเลยไม่รู้ว่าควรทำไงต่อดีครับ จะทนต่อหรือพอแค่นี้หรือไปทางไหนดีครับ ขอถามความคิดเห็นของเพื่อนๆหน่อยนะครับ ขอบคุณครับ ^^