เราต้องเกริ่นก่อนว่าตอนช่วงป.2-ป.5เทอม2 เราไม่ได้อยู่กับแม่ค่ะ แม่เราไปทำงานตปท ส่วนตัวเราอยู่กับยายซึ่งเราจะสนิทกับยายมาก จริงๆแล้วช่วงก่อนที่แม่ไปตปทเรากับแม่เองก็ไม่ได้ใกล้ชิดกันขนาดนั้นค่ะ(ในความรู้สึกนะ เพราะจำความได้บางตอน) ด้วยความที่แม่เราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวต้องออกไปทำงานบางทีกลับมาดึกดื่น บางทีเราต้องตื่นไปรรตอนตี5แต่แม่ยังไม่ตื่น พอกลับบ้านมาแม่ยังไม่กลับจากทำงาน วนอยู่แบบนี้เลยทำให้เราไม่ค่อยสนิทกับแม่เท่าไหร่ จนช่วงที่แม่กลับมาจากตปท เค้าก็พาเราไปเรียนที่ตปทด้วย ด้วยความเด็กเราเองก็ไม่ค่อยอยากไปหรอกค่ะ homesickระดับนึงเลย คิดถึงเพื่อน คิดถึงบ้าน คิดถึงยาย ปัญหามันเริ่มที่ช่วงนี้แหละค่ะะ
บอกก่อนว่าภาพแม่ในความรู้สึกเราตั้งแต่เด็กคือ แม่เป็นคนใจดี ใจเย็น พูดจาเพราะ ไม่ตี ไม่ขี้หงุดหงิด แต่หลังจากที่เราต้องไปเรียนซึ่งไปกับแม่สองคน มันลบภาพความคิดพวกนั้นของเราไปเลย แม่เป็นคนที่ค่อนข้างพูดเยอะค่ะแบบเยอะจริงๆ จะไม่พูดตอนเดียวคือตอนโกรธหรืองอนเรา ซึ่งบางทีก็เรื่องจิ๊ดริ๊ด ตอนไปแรกๆเหมือนด้วยความที่เขาไม่ได้อยู่กับเราตอนช่วงเริ่มโต เขาก็ไม่ค่อยเข้าใจเราเลยค่ะ ไม่เข้าใจแบบไม่เลยจริงๆ มันเลยทำให้เกิดการทะเลาะกันขึ้นเรื่อยๆ คือตอนนั้นด้วยความเริ่มเป็นวัยรุ่นอยู่มัธยมต้นกำลังมี poppy loveเลยค่ะ แต่แฟนอยู่ไทยซึ่งเวลาจะห่างประมาน3-4ชม บางทีกลางคืนเราก็อยากนอนคุยกันอะไรกันตามภาษาวัยรุ่น แต่แม่เราเป็นประเภทที่แบบไม่สนใจprivacyใดๆของเราเลย เนื่องจากประตูห้องเราล็อกไม่ได้ เขาชอบเปิดพรวดพราดเข้ามาแบบไม่มีการเคาะหรืออะไรเลย เวลาเราบอกให้เขาเคาะเขาก็จะโกรธว่า "ทำไม ชั้นเป็นแม่นะ" มีครั้งนึงไม่รู้เขาหงุดหงิดอะไรจู่ๆเขาเข้ามาตอนเรานอนคุยโทรศัพท์ และทุกครั้งที่เขาเข้ามาด้วยสัญชาตญาณเด็กอ่ะ ก็ฟึ่บ! ยัดโทรศัพท์เข้าใต้หมอนทำเป็นหลับ ซึ่งไม่เนียน55555 เขาก็โมโหร้ายมาเลย ยึดโทรศัพท์เรา วันนั้นรวบรวมความกล้ามาก พูดออกไปว่าทำไมต้องทำงี้ แค่คุยโทรศัพท์เองนะ เขาโมโหฟึดฟัดมากค่ะ พอเถียงกันเสร็จเขาก็เดินกลับห้องไปพร้อมโทรศัพท์เรา เราด้วยความที่จิตตก(มันหลายๆเรื่องแต่เรื่องนี้จำได้แม่นสุดเลย;-;) เราไปเอามีดทำครัวมาแล้วจะกรีดข้อมือ คือกรีดแต่มันไม่เข้าอ่ะมีดคมไม่พอ ตอนนั้นคือแบบยอมแพ้แล้ว เจอแบบนี้ เหนื่อยมากแค่ต้องมาตปทต้องปรับตัวก็เหนื่อยแล้ว ยังมาเจอสภาพนี้ ละจู่ๆเขาก็เปิดพรวดเข้ามาอีกค่ะ พอเห็นภาพเราเขาเดินมาละหยิบขวด nutella ขวดใหญ่ เน้น!ว่าใหญ่นะคะ มันอยู่บนโต๊ะเรา เขาหยิบมันละเขวี้ยงใส่แขนเราเต็มแรงแบบไม่พลาด จำได้ว่าหลังจากนั้นรอยช้ำใหญ่มากๆ เราปวดแขนไปหลายวันเลยล่ะ ตอนนั้นเราตกใจมาก เรานอนร้องไห้ทั้งคืนพอตกดึกที่เราพยายามจะหลับแต่เรานอนไม่หลับเขาก็เอายาหม่องมาทาให้ ละก็มาพูดดีกับเรา ตอนนั้นคือเราสับสนสุดๆเลยสำหรับเด็กวัย13-14อ่ะ ละมันก็จะมีเหตุการณ์ที่เยอะแยะอีกมากมายที่จำไม่หมด แต่ก็ต้องบอกนะคะว่า ตอนนั้นเรกลายเป็นเด็กเกเรระดับนึง เราเริ่มหนีไปนอนบ้านเพื่อนเอย โดดเรียนเอย เริ่มคบเพื่อนที่มีปัญหาครบครัว ชวนกันกินเหล้าสูบบุหรี่ ตอนนั้นคุยกับเพื่อนว่าจะหาตังค่าตั๋วละกลับไทยด้วยแหละ
**บอกก่อนนะว่าตอนก่อนเราไปที่นั่นเราเป็นแค่เด็กติ๋มๆคนนึงนะคะ เราไม่เคยเกเรเลย ขนาดแค่หลังเลิกเรียนจะอยู่รรต่อไปกินข้าวกับเพื่อนหรืออะไรยังแทบไม่เคย แบบว่าโดนบูลลี่ด้วย เพื่อนไม่ค่อยคบ คบเพราะเห็นประโยชน์จากเราทั้งนั้นเลย**
เดี๋ยวมาต่อเป็นตอนปัจจุบันนะคะ
เราว่าแม่เราเป็นtoxic personคนนึงเลยจะผิดไหมคะ?
บอกก่อนว่าภาพแม่ในความรู้สึกเราตั้งแต่เด็กคือ แม่เป็นคนใจดี ใจเย็น พูดจาเพราะ ไม่ตี ไม่ขี้หงุดหงิด แต่หลังจากที่เราต้องไปเรียนซึ่งไปกับแม่สองคน มันลบภาพความคิดพวกนั้นของเราไปเลย แม่เป็นคนที่ค่อนข้างพูดเยอะค่ะแบบเยอะจริงๆ จะไม่พูดตอนเดียวคือตอนโกรธหรืองอนเรา ซึ่งบางทีก็เรื่องจิ๊ดริ๊ด ตอนไปแรกๆเหมือนด้วยความที่เขาไม่ได้อยู่กับเราตอนช่วงเริ่มโต เขาก็ไม่ค่อยเข้าใจเราเลยค่ะ ไม่เข้าใจแบบไม่เลยจริงๆ มันเลยทำให้เกิดการทะเลาะกันขึ้นเรื่อยๆ คือตอนนั้นด้วยความเริ่มเป็นวัยรุ่นอยู่มัธยมต้นกำลังมี poppy loveเลยค่ะ แต่แฟนอยู่ไทยซึ่งเวลาจะห่างประมาน3-4ชม บางทีกลางคืนเราก็อยากนอนคุยกันอะไรกันตามภาษาวัยรุ่น แต่แม่เราเป็นประเภทที่แบบไม่สนใจprivacyใดๆของเราเลย เนื่องจากประตูห้องเราล็อกไม่ได้ เขาชอบเปิดพรวดพราดเข้ามาแบบไม่มีการเคาะหรืออะไรเลย เวลาเราบอกให้เขาเคาะเขาก็จะโกรธว่า "ทำไม ชั้นเป็นแม่นะ" มีครั้งนึงไม่รู้เขาหงุดหงิดอะไรจู่ๆเขาเข้ามาตอนเรานอนคุยโทรศัพท์ และทุกครั้งที่เขาเข้ามาด้วยสัญชาตญาณเด็กอ่ะ ก็ฟึ่บ! ยัดโทรศัพท์เข้าใต้หมอนทำเป็นหลับ ซึ่งไม่เนียน55555 เขาก็โมโหร้ายมาเลย ยึดโทรศัพท์เรา วันนั้นรวบรวมความกล้ามาก พูดออกไปว่าทำไมต้องทำงี้ แค่คุยโทรศัพท์เองนะ เขาโมโหฟึดฟัดมากค่ะ พอเถียงกันเสร็จเขาก็เดินกลับห้องไปพร้อมโทรศัพท์เรา เราด้วยความที่จิตตก(มันหลายๆเรื่องแต่เรื่องนี้จำได้แม่นสุดเลย;-;) เราไปเอามีดทำครัวมาแล้วจะกรีดข้อมือ คือกรีดแต่มันไม่เข้าอ่ะมีดคมไม่พอ ตอนนั้นคือแบบยอมแพ้แล้ว เจอแบบนี้ เหนื่อยมากแค่ต้องมาตปทต้องปรับตัวก็เหนื่อยแล้ว ยังมาเจอสภาพนี้ ละจู่ๆเขาก็เปิดพรวดเข้ามาอีกค่ะ พอเห็นภาพเราเขาเดินมาละหยิบขวด nutella ขวดใหญ่ เน้น!ว่าใหญ่นะคะ มันอยู่บนโต๊ะเรา เขาหยิบมันละเขวี้ยงใส่แขนเราเต็มแรงแบบไม่พลาด จำได้ว่าหลังจากนั้นรอยช้ำใหญ่มากๆ เราปวดแขนไปหลายวันเลยล่ะ ตอนนั้นเราตกใจมาก เรานอนร้องไห้ทั้งคืนพอตกดึกที่เราพยายามจะหลับแต่เรานอนไม่หลับเขาก็เอายาหม่องมาทาให้ ละก็มาพูดดีกับเรา ตอนนั้นคือเราสับสนสุดๆเลยสำหรับเด็กวัย13-14อ่ะ ละมันก็จะมีเหตุการณ์ที่เยอะแยะอีกมากมายที่จำไม่หมด แต่ก็ต้องบอกนะคะว่า ตอนนั้นเรกลายเป็นเด็กเกเรระดับนึง เราเริ่มหนีไปนอนบ้านเพื่อนเอย โดดเรียนเอย เริ่มคบเพื่อนที่มีปัญหาครบครัว ชวนกันกินเหล้าสูบบุหรี่ ตอนนั้นคุยกับเพื่อนว่าจะหาตังค่าตั๋วละกลับไทยด้วยแหละ
**บอกก่อนนะว่าตอนก่อนเราไปที่นั่นเราเป็นแค่เด็กติ๋มๆคนนึงนะคะ เราไม่เคยเกเรเลย ขนาดแค่หลังเลิกเรียนจะอยู่รรต่อไปกินข้าวกับเพื่อนหรืออะไรยังแทบไม่เคย แบบว่าโดนบูลลี่ด้วย เพื่อนไม่ค่อยคบ คบเพราะเห็นประโยชน์จากเราทั้งนั้นเลย**
เดี๋ยวมาต่อเป็นตอนปัจจุบันนะคะ