มีใครเบื่อโลกเหมือนเราบ้าง ยกมือขึ้นT_T

ท้ายที่สุดแล้วชีวิตคือ อะไรคะ....เรียนจบ มีงานทำ แล้วอะไรต่อ  ชีวิตเราตอนนี้ คือแทบไม่รู้ว่าจะปรึกษาหรือคุยกับใครแล้วอะ
เราเบื่อที่ตัวเองชอบอยู่คนเดียว ชอบเก็บตัว ไม่ชอบคนเยอะ ๆ ไม่ไว้ใจใคร ไม่แคร์ใคร คือเราแคร์มาทั้งชีวิตแล้วในวัยเรียน เรื่องเพื่อนที่ให้เขาเต็ม100
สิ่งที่ได้กลับมาคือ ต้องเดินตามเขา เราหายเขาไม่ตาม ร้องไห้มามากพอแล้ว ความสัมพันธ์แบบง้อเขาเรื่อย ๆ ง้อคนอื่นเสมอมา

โทรหาแม่ บทสนทนาคือเหมือนเดิม แต่ก็ดีที่ได้คุย แม่ไม่ค่อยโทรหา ไม่ค่อยถามสารทุกข์สุขดิบ
จนบ้างครั้งเราก็คิดบวกว่า แม่คงคิดว่าเราดูแลตนเองได้ ช่วงนี้แม่ไม่ค่อยสบายเราก็โทรหาเรื่อย ๆ สัจธรรมชีวิตเนาะ
สงสารแม่ เราทำอะไรไม่ได้ ทำงานในเมืองหลวงบ้านก็ไม่ค่อยได้กลับ ไม่ทำงานก็ไม่มีเงิน เศร้าเนาะ

เลิกงานเราไม่สุงสิงกับใคร รีบกลับห้องกินข้าวดูซีรี่ส์เกาหลี นอนหัวค่ำแบบนี้เรื่อย ๆ ตั้งแต่ WFH
เราเริ่มเบื่อชีวิต มันเบื่อแบบชีวิตมันไม่สดใสเลยค่ะ เราไม่มีแฟนและไม่คิดอยากจะมี เราไม่ชอบใครเลย

เฉย ๆ หรือเป็นเพราะที่ทำงานมีแต่ผู้หญิงกันนะ555 ส่วนใหญ่คนที่ทำงานเราเป็นสาวแก่ไม่มีแฟน พี่ๆน่ารักกับเรามาก

ว่าง ๆ ก็มีออกไปเที่ยวบ้าง แต่อยากมีคนถ่ายรูปให้นะ ไปคนเดียวเหงา ๆ แปลก ๆ เพื่อนก็ไม่มีแต่บ่นไปงั้นแหละ อยู่คนเดียวก็สบายใจแต่ก็คงจะเหงาหน่อย

_____มาระบายค่ะ เผื่อมีคนใจดีใน Pantip เข้าใจบ้าง อยากถูกเข้าใจ ^^______