ลอยกระทง

ผมเมาก่อนวันจัดบุญลอยกระทงเสียสามวันก่อนแล้ว  กินเหล้า  เดินลอยชายไปทั่วหมู่บ้าน พลางตื่นเต้นอย่างคึกคัก กับคืนแรกในวันที่สามของการดื่ม  บ้านเรามีหมอลำคณะใหญ่อย่างไม่เคยมีมาก่อน มาแสดงที่งานลอยกระทง  คณะ ไหมไทย ใจตะวัน  ใครก็ทราบว่าคณะนี้ใหญ่อลังการ์ขนาดไหน แค่รถที่ขนเวทีก็หลายคันแล้ว รวมถึงรถที่ขนหางเครื่องเป็นเกือบร้อยชีวิต หางเครื่องที่มีแต่สาว ๆ ที่กำลังนมแตกพาน หรือ กำลังแรกแย้มนั่นแหละ  ผมน่ะจองหน้าเวทีตั้งแต่ยังไม่ทำการแสดง หรือ ยังไม่เปิดขายบัดรผ่านประตู  เปล่าหรอก ผมเมาต่างหาก  เมาความละลานตาในขบวนรถที่ขนอุปกรณ์ กับ ทีมงานของหมอลำคณะใหญ่ต่างหาก  อย่างไรก็ตาม ผมต้องรองท้องก่อนงานจะเปิดเสียก่อน  ผมสั่งก๋วยเตี๋ยวที่ตั้งร้านหน้าเมรุ ซึ่งหันหน้าร้านประจันหน้ากับเวทีขนาดใหญ่ของไหมไทย  ใจตะวันพอดี  กินแกล้มกับเหล้าขาวสักั๊กหนึ่ง พอร้อนซู่ซ่า กับ แอบลอบมองสาวหางเครื่องที่พากันถือขันน้ำกับผ้าซิ่นสำหรับผลัดเปลี่ยน ขณะกำลังเดินไปอาบน้ำที่ห้องน้ำของวัด อันเป็นเจ้าภาพจัดงานลอยกระทง ผู้คนเริ่มทยอยกันมาอย่างล้นหลาม แค่ไหมไทยฯ ตั้งเวทีเท่านั้น  คนยังแทบจะล้นวัด หากทำการแสดง  วัดจะไม่แตกระเบิดเป็นเสี่ยงหรอกหรือ?

"ตื่น ๆ ลุง ตื่น" มือเล็กของหลานคนหนึ่ง กระชากแขนปลุกผมเบา ๆ 
ผมงัวเงียตื่น พลางมองหน้าหลานที่เรียนประถม
"อ้าว  วันนี้วันลอยกระทงนี่นา  เอ็งไม่ไปเที่ยวงานกับเขาเหรอ"
" บ้าสิลุง  เขาไม่ได้จัดหรอกปีนี้ กลัวเกิดคลัสเตอร์"

ผมตาสว่าง พลางนึกขึ้นได้ว่า ตัวเองนอนกลางวันแล้วเผลอหลับฝันไปถึงงานบุญลอยกระทงเมื่อสิบปีก่อน ของหมู่บ้านตัวเอง.