โดยเฉพาะต่างจังหวัดภูธร นี้เห็นชัด ด้วยความเป็นสังคมวงแคบคู่แข่งในจังหวัดมีใครบ้างรู้หน้ารู้ตากันหมด งานประมูลราชการ งานรับเหมา ยิงกัน ฆ่ากันประจำ ด้วยเหตุผลทางธุรกิจที่ว่า "ถ้าเพียงแต่ไม่มีแก ฉันก็ได้งาน"  แทนที่จะแข่งขันกันที่เนื้องาน หรือ ราคา กลายเป็น Mind Set แบบว่า งานนี้เป็นของฉันถ้าเพียงแต่ไม่มีแก ซะงั้น  ทำธุรกิจต่างจังหวัดนี้ไม่ง่ายเลย ไม่ว่าขายอะไรส่วนมากต้องมีอริเกิด  บางรายถึงขนาดมากึ่งขอกึ่งขู่กันดื้อๆเลยว่างานนี้ขอนะ เล่นกันง่ายๆอย่างนั้นเลย  เป็นหมดแทบทุกธุรกิจไม่ว่าจะขายไก่ย่าง ขายเครื่องเขียน ยันรับเหมาก่อสร้าง ฯ

เมืองกรุงฯ ก็ใช่ย่อยนะ  แต่ไม่ประเจิดประเจ้อเท่าเพราะธุรกิจมันเยอะ โอกาสรู้จักหน้าค่าตากันมันน้อยกว่า แต่ถ้าในวงการเดียวกันก็พอรู้กัน สมัยก่อนที่คุยๆกันคือคนไปยื่นซองโดนอุ้มไปกักตัวจนหมดเวลาอะไรอย่างนั้น แต่เอาเข้าจริงถือว่าน้อยกว่าต่างจังหวัด เพราะคู่แข่งเยอะจนจะไปขอหมดทุกคนคงไม่ไหว

ส่วนระดับชาติก็ตัวอย่างที่เห็นชัดๆ ยุบ ยุบมันเข้าไปจนกว่าจะชนะ

การทำธุรกิจแบบนี้  เพียงแค่ไม่มีเอ็ง ข้าก็คือผู้ชนะ มันคงใช้ได้แต่การแข่งขันภายในประเทศแหละ  มันไปใช้แข่งกับต่างประเทศไม่ได้ ยุคนี้ พ.ศ.นี้แล้วยังมีเจ้าของธุรกิจที่มีความคิดโบราณแบบนี้อยู่อีก แนวคิดถอยหลังลงคลองชัดๆ แทนที่จะแข้งกันพัฒนา

แทนที่จะทำตังเองให้ดีกว่าเขา วันๆเอาแต่คิดว่าถ้าไม่มีเขา เฮ้อ ฯ