ปัญหาครอบครัว

เราคงอยากตายอีกรอบ หลังจากเจอเรื่องเดิมๆ เราโดนแม่ด่าทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรเลยแต่นั่นมันก็ปกติแม่โดนพ่อด่ามาเราไม่ได้ทำอะไรอยู่เฉยๆก็โดนด่าอยู่แล้ว มันคือสิ่งที่ต้องเจอในทุกวัน จนการที่เราคิดจะฆ่าตัวตายเป็นเรื่องปกติ ซึ่งเราเคยบอกแม่ว่าถ้าแม่จะฆ่าตัวตายก็เอาหนูไปด้วยแม่ก็ไม่ได้เอ๊ะใจและไม่สนใจด้วยซ้ำ เราก็ไม่ได้อะไรเพราะในครอบครัวตอนนี้ก็ไม่มีใครใส่ใจอะไรใครเท่าไหร่อยู่แล้ว แต่เรื่องมันยังไม่จบเท่านี้หรอกเพราะเดี๋ยวแม่ก็จะไปบอกน้าบอกยายบอกทุกคนซึ่งเขาจะฟังแม่เอามาก เขาไม่เคยถามเราเลยว่าทำไมเรื่องมันเป็นยังไง และเราก็ไม่เคยพูดด้วย นั่นคงเป็นความผิดเรา มะนมีหลายครั้งที่เราพยายามเปิดใจคุย แต่ด้วยอารมณ์ของแม่ มันไม่สามารถคุยกันได้จริงๆหล่ยคนอาจจะบอกว่าทำไมไม่ให้แม่อารมณ์ดีก่อนค่อยคุย ไม่เบยค่ะถ้าเราพูดปุ๊ปแม่ก็จะเริ่มอารมณ์เสียแล้วด่าเรา เขามักจะพูดว่ากุบอกอะไรไม่ได้เลยใช่ไหม ในบางทีเราแค่อยากอธิบายและปรับความเข้าใจ มันยากมากเลยสำหรับเราและเราก็ไม่ใช่คนใจเย็นด้วยถึงเราจะไม่พูดไม่หือไม่อือแต่เราเป็นคนที่แสดงออกทางสีหน้าชัดมาก ทำให้เราก็มักจะโดนด่าว่าทำหน้าบึ้งบ่อยๆ และสิ่งสำคัญเทื่อเราโดนด่าห้ามชักสีหน้าห้ามปิดประตูดังแม้ว่าจะปกติก็ตาม ห้ามร้องไห้เด็ดขาดเพราะเขาจะสั่งให้หยุดร้องและจะทุบโทรศัพท์ทิ้งทั้งที่มันไม่เกี่ยวกันเลย สำหรับเราการร้องไห้มันเป็นการระบายความทุกข์อย่างนึงแต่เราทำไม่ได้เลยแม้แต่ชักสีหน้าเราทำได้แค่เก็บเอาไว้เสมอ จนเรารู้สึกเป็นคนเย็นชาไม่รู้สึกอะไรมานานแล้ว รู้สึกอ่อนไหวง่ายมากและสิ่งที่แปลกที่สุดสำหรับเราคือเรามักจิตนาการว่าโดนพ่อแม่ด่าและเหตุการณ์ต่อๆไปแล้วอยู่ดีๆน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างงั้น บางทีก็เก็บไปฝัน และละเมอต้องนอนแบบไม่รู้ตัว มันปกติใช่ไหม